عفونت MRSA چیست و چطور تشخیص داده می‌شود؟
عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) یا Methicillin-resistant Staphylococcus aureus توسط نوعی باکتری استاف ایجاد می‌شود که به بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده برای درمان عفونت‌های معمولی استاف مقاوم شده است.
بیشتر عفونت‌های MRSA در افرادی رخ می‌دهد که در بیمارستان‌ها یا سایر مراکز مراقبت‌های بهداشتی مانند خانه‌های سالمندان و مراکز دیالیز بوده‌اند. هنگامی که در این تنظیمات رخ می‌دهد، به عنوان MRSA مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی (HA-MRSA) شناخته می‌شود. عفونت‌های HA-MRSA معمولاً با روش‌ها یا وسایل تهاجمی مانند جراحی‌ها، لوله‌های داخل وریدی یا مفاصل مصنوعی مرتبط هستند. HA-MRSA می‌تواند توسط کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که افراد با دست‌های ناپاک را لمس می‌کنند یا افرادی که سطوح ناپاک را لمس می‌کنند، گسترش یابد.
نوع دیگری از عفونت MRSA در جامعه گسترده‌تر – در بین افراد سالم – رخ داده است. این شکل، MRSA مرتبط با جامعه (CA-MRSA)، اغلب به صورت یک جوش پوستی دردناک شروع می‌شود. معمولاً از طریق تماس پوست به پوست پخش می‌شود. جمعیت‌های در معرض خطر شامل گروه‌هایی مانند کشتی‌گیران دبیرستانی، کارکنان مراقبت از کودکان و افرادی است که در شرایط شلوغ زندگی می‌کنند.
علائم
عفونت استاف کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید
عفونت‌های پوستی استاف، از جمله MRSA، معمولاً به صورت برآمدگی‌های قرمز متورم و دردناکی شروع می‌شوند که ممکن است شبیه جوش یا نیش عنکبوت باشند. منطقه آسیب دیده ممکن است:
- در لمس گرم
- پر از چرک یا زهکشی دیگر
- همراه با تب
این برجستگی‌های قرمز می‌توانند به سرعت به جوش‌های عمیق و دردناک (آبسه) تبدیل شوند که نیاز به تخلیه جراحی دارند. گاهی اوقات باکتری‌ها محدود به پوست می‌مانند. اما آنها همچنین می‌توانند به اعماق بدن نقب بزنند و باعث ایجاد عفونت‌های بالقوه تهدید‌کننده زندگی در استخوان‌ها، مفاصل، زخم‌های جراحی، جریان خون، دریچه‌های قلب و ریه‌ها شوند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
مراقب مشکلات پوستی جزئی – جوش، نیش حشرات، بریدگی و خراشیدگی – به خصوص در کودکان باشید. اگر زخم‌ها عفونی شده یا همراه با تب هستند، به پزشک مراجعه کنید.
علل
انواع مختلفی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس که معمولاً «استاف» نامیده می‌شود، وجود دارد. باکتری استاف معمولاً روی پوست یا بینی حدود یک سوم جمعیت یافت می‌شود. این باکتری‌ها عموماً بی‌ضرر هستند مگر اینکه از طریق بریدگی یا زخم دیگری وارد بدن شوند و حتی در این صورت معمولاً فقط مشکلات پوستی جزئی در افراد سالم ایجاد می‌کنند.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، حدود 5 درصد از جمعیت به طور مزمن ناقل نوعی باکتری استاف موسوم به MRSA هستند.
مقاومت آنتی بیوتیکی
MRSA نتیجه چندین دهه استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک است. سال‌هاست که آنتی‌بیوتیک‌ها برای سرماخوردگی، آنفولانزا و سایر عفونت‌های ویروسی که به این دارو‌ها پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود. حتی زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها به درستی استفاده می‌شوند، به افزایش باکتری‌های مقاوم به دارو کمک می‌کنند، زیرا هر میکروبی را که هدف قرار می‌دهند از بین نمی‌برند. باکتری‌ها در مسیر تکاملی سریع زندگی می‌کنند، بنابراین میکروب‌هایی که از درمان با یک آنتی‌بیوتیک جان سالم به در می‌برند، به زودی یاد می‌گیرند که در مقابل سایرین مقاومت کنند.
عوامل خطر
از آنجایی که سویه‌های بیمارستانی و اجتماعی MRSA به طور کلی در محیط‌های مختلف رخ می‌دهد، عوامل خطر برای این دو سویه متفاوت است.
عوامل خطر برای HA-MRSA
- در بیمارستان بستری شدن MRSA همچنان یک نگرانی در بیمارستان‌ها است، جایی که می‌تواند آسیب پذیرترین افراد را مورد حمله قرار دهد – افراد مسن و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
- داشتن دستگاه پزشکی تهاجمی لوله‌های پزشکی – مانند خطوط داخل وریدی یا کاتتر‌های ادراری – می‌توانند مسیری را برای MRSA به داخل بدن شما فراهم کنند.
- اقامت در یک مرکز مراقبت طولانی مدت. MRSA در خانه‌های سالمندان شایع است. ناقلین MRSA توانایی انتشار آن را دارند، حتی اگر خودشان بیمار نباشند.
عوامل خطر برای CA-MRSA
- شرکت در ورزش‌های تماسی MRSA می‌تواند به راحتی از طریق بریدگی‌ها و خراش‌ها و تماس پوست به پوست پخش شود.
- زندگی در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی. شیوع MRSA در کمپ‌های آموزشی نظامی، مراکز نگهداری از کودکان و زندان‌ها رخ داده است.
- رابطه جنسی مردان با مردان مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت MRSA هستند.
- داشتن عفونت HIV افراد مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت MRSA هستند.
- استفاده از دارو‌های تزریقی غیرمجاز. افرادی که از دارو‌های تزریقی غیرقانونی استفاده می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت MRSA هستند.
عوارض
عفونت‌های MRSA می‌توانند در برابر اثرات بسیاری از آنتی بیوتیک‌های رایج مقاومت کنند، بنابراین درمان آنها دشوارتر است. این می‌تواند باعث گسترش عفونت و گاهی اوقات تهدید‌کننده زندگی شود.
عفونت‌های MRSA ممکن است شما را تحت تاثیر قرار دهد:
- جریان خون
- ریه‌ها
- قلب
- استخوان‌ها
- مفاصل
پیشگیری از HA-MRSA
در بیمارستان، افرادی که مبتلا به MRSA هستند یا کلونیزه می‌شوند، اغلب به عنوان اقدامی برای جلوگیری از گسترش MRSA در انزوا قرار می‌گیرند. بازدیدکنندگان و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که از افراد در انزوا مراقبت می‌کنند ممکن است نیاز به پوشیدن لباس‌های محافظ داشته باشند.
آنها همچنین باید از رویه‌های بهداشتی دقیق دست پیروی کنند. به عنوان مثال، کارکنان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند با شستن دست‌های خود با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی‌کننده دست قبل و بعد از هر جلسه بالینی، از HA-MRSA جلوگیری کنند.
اتاق‌ها، سطوح و تجهیزات بیمارستان و همچنین اقلام لباسشویی باید به‌درستی ضدعفونی و مرتباً تمیز شوند.
پیشگیری از CA-MRSA
- دست‌هایتان را بشویید. شستن دقیق دست‌ها بهترین دفاع شما در برابر میکروب‌ها است. حداقل 20 ثانیه دست‌ها را به سرعت تمیز کنید. برای مواقعی که به آب و صابون دسترسی ندارید، یک بطری کوچک ضدعفونی‌کننده دست حاوی حداقل 60 درصد الکل همراه داشته باشید.
- زخم‌ها را بپوشانید. بریدگی‌ها و خراش‌ها را تمیز نگه دارید و با باند‌های تمیز و خشک بپوشانید تا زمانی که خوب شوند. چرک زخم‌های عفونی ممکن است حاوی MRSA باشد و پوشاندن زخم‌ها می‌تواند به جلوگیری از گسترش باکتری کمک کند.
- وسایل شخصی را شخصی نگه دارید. از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله، ملحفه، تیغ، لباس و تجهیزات ورزشی خودداری کنید. MRSA روی اشیاء آلوده و همچنین از طریق تماس مستقیم پخش می‌شود.
- بعد از بازی‌های ورزشی یا تمرین دوش بگیرید. بلافاصله بعد از هر بازی یا تمرین دوش بگیرید. از آب و صابون استفاده کنید. حوله‌ها را به اشتراک نگذارید
- ملحفه‌ها را ضدعفونی کنید. اگر بریدگی یا زخم دارید، حوله‌ها و ملحفه‌ها را در ماشین لباسشویی که روی گرم‌ترین حالت آب تنظیم شده (در صورت امکان با سفیدکننده اضافه شده) بشویید و در خشک‌کن داغ خشک کنید. بعد از هر بار پوشیدن لباس‌های بدنسازی و ورزشی را بشویید.
تشخیص
پزشکان MRSA را با بررسی نمونه بافت یا‌ترشحات بینی از نظر وجود باکتری‌های مقاوم به دارو تشخیص می‌دهند. نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و در ظرفی حاوی مواد مغذی قرار می‌گیرد که رشد باکتری‌ها را تشویق می‌کند.
اما از آنجایی که حدود 48 ساعت طول می‌کشد تا باکتری رشد کند، آزمایش‌های جدیدتر که می‌توانند DNA استاف را در عرض چند ساعت شناسایی کنند، اکنون به طور گسترده‌تری در دسترس هستند.
درمان
هم سویه‌های مرتبط با مراقبت‌های بهداشتی و هم سویه‌های مرتبط با جامعه MRSA هنوز به آنتی‌بیوتیک‌های خاصی پاسخ می‌دهند.
پزشکان ممکن است نیاز به انجام جراحی اضطراری برای تخلیه جوش‌های بزرگ (آبسه)، علاوه بر تجویز آنتی بیوتیک داشته باشند.
در برخی موارد، آنتی بیوتیک ممکن است ضروری نباشد. برای مثال، پزشکان ممکن است به جای درمان عفونت با دارو، یک جوش کوچک و کم عمق (آبسه) ناشی از MRSA را تخلیه کنند.
