درمان و پیشگیری اختلالات خواب در کودکان

درمان‌های غیردارویی

1- تهیه یک عادت خواب سالم اساس پیشگیری و درمان اختلالات خواب می‌باشد. این برنامه خواب سالم باید شامل زمان مناسب برای رفتن به رختخواب باشد. همچنین باید با ۳-۴ اقدام آرامش بخش به کودک پیام داد که زمان خوابیدن است؛ اما این پیام‌ها نباید بیشتر از ۳۰ دقیقه طول بکشد. این اقدامات آرامش بخش عبارتند از: حمام کردن، مسواک زدن، خواندن کتاب قصه یا آهنگ. با این اقدامات کودک متوجه می‌شود که زمان خوابیدن فرا رسیده است.

۲- می‌توان از یک وسیله مثل پتو یا عروسک نرم جهت تداعی‌های مثبت خواب و افزایش آرامش استفاده نمود.

٣- ساعت خوابیدن و بیدار شدن باید ثابت باشد حتی در تعطیلات آخر هفته).

۴- بهتر است شیرخواران را بعد از تغذیه و تعویض پوشک در وضعیت نیمه خواب در تختخواب گذاشت.

۵- اجتناب از مصرف کافئین

۶- در اتاق خواب کودک نباید تلویزیون و سایر وسایل الکترونیک وجود داشته باشد؛ چرا که موجب به تأخیر افتادن شروع خواب می‌شود.

۷- ایجاد محیطی امن برای خواب کودک ضرورت دارد. والدین باید تحمل‌گریه‌های شیرخوار خود را در زمان خواب داشته باشند.

۸- درمان اختلالات رفتاری خواب به کمک مداخلات رفتاری صورت می‌گیرد. در کودکان سنین قبل از مدرسه یا بزرگتر می‌توان از تقویت مثبت و پاداش استفاده کرد. پاداش باید بلافاصله در صبح به کودک داده شود تا اثر آن بیشتر باشد.

۹- پاراسومنیا‌های غیرمکرر فقط نیاز به آموزش و اطمینان بخشی دارند.

۱۰- ترس‌های شبانه با رفتاردرمانی (تقویت حس امنیت کنترل می‌گردند.

۱۱- بهترین درمان برای وحشت شبانه، مداخلات اندک است. بیدار کردن کودک قبل از زمان پاراسومنیا می‌تواند موجب قطع این واقعه شود.

۱۲- در نوجوانان با توجه دقیق به بهداشت خواب و تنظیم دوباره تدریجی ساعت بیولوژیک می‌توان اختلال ریتم شبانه روزی را درمان نمود.

درمان دارویی:

در موارد نادر، برای درمان کودکان مبتلا به بی‌خوابی از دارو استفاده می‌گردد؛ این دارو‌ها عبارتند از

الف) ملاتونین: با دوز ۲/۵-۱۰mg موجب القای خواب می‌شود و در درمان سندرم مرحله تأخیرخواب مفید است.

ب) کلونیدین: یک و آگونیست است که در موارد مقاوم به درمان به کار برده می‌شود. عارضه اصلی کلونیدین، خواب آلودگی است. کلونیدین حتی در کودکان با سن ۴ سال هم به کار برده شده است.