پیشنهاد تماشای فیلم ویولن زن روی بام -معرفی و بررسی – Fiddler on the Roof (1971)
ویولنزن روی بام، فیلمی موزیکال به کارگردانی نورمن جویسون محصول ۱۹۷۱ است. این فیلم برندهٔ سه جایزه اسکار شد. این فیلم بر اساس نمایشی با همین نام و اقتباسی است از داستان تویا و دخترانش، نوشتهٔ شولوم علیخم.
سال تولید : ۱۹۷۱
کارگردان : نورمن جویسن
فیلمنامهنویس : جوزف استاین، برمبنای نمایشنامهای موزیکال کار استاین (کتاب) و شلدون هارنیک (اشعار)، اقتباس از نمایشنامه تویه و دخترانش نوشته شولوم آلایخم
فیلمبردار : آزوالد موریس
هنرپیشگان : توپول، نورما کرین، لنرد فری، مالی پیکن، پل مان، رُزالیند هریس، میشل مارش، نِوا اسمال، پل مایکل گلیزر، ریموند لاولاک و الین ادواردز.
نوع فیلم : رنگی، ۱۸۱ دقیقه.
دهکده اوکراینی آناتوکا، پیش از انقلاب اکتبر. «تویه» (توپول)، شیرفروش دهکده مصمم است به کمک پیرزن دلال ازدواج و – اگر لازم باشد – خود پروردگار که اغلب با او حرف میزند، برای پنج دخترش شوهران خوبی پیدا کند. اما دو دختر بزرگترش از سنت ازدواج سرباز میزنند و خودشان شوهرانشان را انتخاب میکنند: اولی، «زایتل» (هریس) بهرغم این که قول ازدواج را با قصاب پولدار دهکده داده بودند، با یک خیاط فقیر ازدواج میکند؛ و دومی «هودل» (مارش)، با «پرچیک» (گلیزر)، دانشجوئی که بهعنوان معلم سرخانه دعوت شده است. «تویه» خوشبختی دخترانش را بر پیروی از سنتها ترجیح میدهد و در جشن عروسی «زایتل»، برای نخستین بار مردان و زنان با هم میرقصند و سنت دیگری میشکند. قزاقها به تحریک حکومت تزاری، به خانه یهودیها حمله میکنند و جشن را به هم میزنند. «پرچیک» را به جرم شرکت در یک تظاهرات انقلابی به سیبری تبعید میکنند و «هودل» هم بهدنبال او میرود، و «چاوا» (اسمال) – دختر سوم خانواده – بدون آنکه حتی از «تویه» اجازه بگیرد، با پسری مسیحی ازدواح میکند. «تویه» دیگر این را تاب نمیآورد و از اعضای خانواده میخواهد که «چاوا» را فراموش کنند. یهودیها را از آناتوکا بیرون میکنند و آنان دستی جمعی کوچ میکنند. و پشت سرشان ویولنزن تنها میآید…
نمایش موزیکال ویولن زن روی بام روز ۲۷ ژوئیه ۱۹۶۴ برای اولین بار در سالن تاتر فیشر در شهر دیترویت آمریکا روی صحنه رفت. این نمایش اولین نمایش موزیکالی بود که در صحنههای تاتر شهر نیویورک رکورد سه هزار اجرا را شکست و در سال ۱۹۷۱ نمایشی شد که تا آن زمان بیش از هر اثر دیگری در نیویورک اجرای مستمر داشت. از آن زمان تاکنون چندین نمایش دیگر این رکورد را شکستهاند.
شلدون هانریک میگوید: “جری باک قطعات موسیقی را که میساخت با اجرای پیانو روی نوار ضبط میکرد. یک نسخه از این نوارها را برای من میفرستاد که آنها را گوش بدهم. بعد از گوش دادن ممکن بود بعضی از قطعات توجه من را به خود جلب کند و بر آن اساس شروع میکردم به کار کردن روی ترانهها. روش کار ما برای ساختن این نمایش موزیکال به این ترتیب بود. ”
“در آن روزها روزنامهها در شهر دیترویت اعتصاب کرده بودند و به همین خاطر ما نمیتوانستیم به خوبی تبلیغ بکنیم. مدت نمایش پنج هفته پشت سر هم بود و هارولد پرینس تهیهکننده نمایش گفت که برای هفته سوم به بعد هیچ بلیطی خریداری نشده و منتظر وقوع فاجعه بودیم. ”
“ولی ما تلاش کردیم روی برطرف کردن نقطه ضعفهای نمایش تمرکز کنیم. به خاطر دارم که جرومی رابینز کارگردان نمایش به همه بازیگران و دست اندرکاران میگفت که هر روز باید یک ضعف را برطرف کنیم و به این ترتیب وقتی که نوبت اجرا در نیویورک میرسد همه چیز مرتب خواهد بود. ”
وقتی که بالاخره این نمایش در نیویورک اجرا شد منتقدان هنرنمایی ستاره آن یعنی زیرو موستل بازیگر نقش تیوه شیر فروش را ستودند. روزنامه نیویورک تایمز در آن زمان نوشت بازیگری او “یکی از درخشانترین موارد در تاریخ نمایشهای موزیکال است. ”
شلدون هارنیک میگوید: “زیرو موستل یک کمدین نابعه بود. او به شکل خارق العادهای نوآوری و بداهه کاری میکرد. اما متاسفانه به خاطر همین خصوصیت او نمیتوانست شش شب متوالی در هفته یک نقش ثابت را بازی کند. حوصله او سر رفت و ستارهای که دچار این حالت شود مشکل آفرین است. ”
“گاهی اوقات کلماتی را به نقش خود میافزود و یا در جایی میایستاد که برای حرکت و بازی سایر بازیگران مشکل ایجاد میکرد. گاهی حتی برای خوشنود کردن تماشاچیان کارهایی خارج از متن داستان را انجام میداد و اجرای نمایش را متوقف میکرد. او استعداد خارق العادهای داشت ولی درعین حال کار کردن با او واقعا غیر ممکن شد. ”
پس از ۹ ماه ایفای نقش اصلی نمایش یعنی آقای تیوه شیر فروش به بازیگر دیگری سپرده شد.
در اجراهای این نمایش در لندن نقش تیوه شیر فروش را حییم توپول، بازی میکرد. در فیلم سینمایی ویولن زن روی بام نیز که در سال ۱۹۷۱ ساخته شد او این نقش را ایفا کرد.
شلدون هانریک بازیگری او را میپسندید ولی میگوید که بهترین بازیگری که نقش تیوه را بازی کرده هنرپیشهای است به نام هرشل برناردی که در خارج از آمریکا شناخته شده نیست.
شلدون هارنیک که در اواسط دهه ۱۹۶۰ فقط چهل سال داشت یکباره با موفقیت کم سابقه این نمایش موزیکال در عرصه تاتر آمریکا مواجه شد. ترانههایی مثل “اگر مرد پولداری بودم”، ” طلوع و غروب”، ” دلال ازدواج” در آن روزها همه جا بر سر زبانها بود.