جنگ‌هایی که علت آنها دستیابی به مواد غذایی بود
در چند دهه گذشته چندین مورد از تنش‌های دیپلماتیک میان کره جنوبی و چین به وجود آمده است. ممکن است تعجب کنید که آخرین آن بر سر کلم‌ترشی بوده است.
بله درست خواندید.
این اواخر پس از آنکه خوراک چینی پائوشای، خوراکی از استان سیچان که شباهت زیادی به کیمچی کره‌ای‌ها دارد، جایزه بین‌المللی بهترین محصول کشور را دریافت کرد، تنش‌هایی میان سئول و پکن درگرفت.
به گزارش روزنامه دولتی چین، اینترنشنال تایمز، سازمان بین‌المللی استاندارد جهانی (ایزو)، پائوشای تولید چین را “استاندارد بین‌المللی برای تولید کیمچی” اعلام کرد.
هرچند سازمان بین‌المللی استاندارد این ادعا را انکار کرد و گفت این استاندارد فقط برای پائوشای صادر شده است و ربطی به کیمچی ندارد اما وزارت کشاورزی کره جنوبی اعتراض رسمی خود را به این موضوع اعلام کرد و جنگ‌های کلامی در شبکه‌های اجتماعی میان طرفداران سرسخت ترشی کلم از هر دو طرف به راه افتاد.
این اولین باری نیست که ملت‌ها به “جنگ غذایی” اشتها نشان می‌دهند. در اینجا پنج نبرد دیگر بر سر خاستگاه خوراک‌های مشهور یا محصولات گوناگون را بخوانید.
“جنگ سیب‌زمینی” در آمریکای جنوبی
سیب‌زمینی از معروف‌ترین غذا‌های اصلی است که خاستگاه آن آمریکای جنوبی است و به دنبال حمله اسپانیا در دهه ۱۵۳۰ به آن منطقه از آنجا به اروپا آورده شد.
البته زمانی که برای اولین بار اروپایی‌ها این محصول را شناختند، هیچ مرز سیاسی در آمریکای جنوبی وجود نداشت.
این باعث شد که پرو و شیلی، دو کشور همسایه با سابقه اختلافات طولانی (حتی جنگ در قرن نوزدهم) هر کدام ادعا کنند که “زادگاه سیب‌زمینی” هستند.
شیلیایی‌ها با شور و اشتیاق از علم و هنر استفاده کردند تا حرف خود را به کرسی بنشانند: حتی در عرصه شعر پابلو نرودا، برنده نوبل ادبیات هم قصیده‌ای برای سیب‌زمینی (An Ode to the Potato) سروده است.
وزارت کشاورزی این کشور در سال ۲۰۰۸ اعلام کرد که ” ٪۹۹ از سیبزمینیهای جهان نوعی پیوند ژنتیکی با سیبزمینیهای شیلی دارند”.
مقامات خشمگین پرویی، که بیشتر اوقات به محصول کشور خود افتخار می‌کنند و می‌گویند: “این محصول اروپا را از گرسنگی نجات داد”، گزارش‌هایی از سوی کارشناسان خود ارائه دادند که خاستگاه اولیه همه سیب‌زمینی‌ها، گونه‌هایی به نام سولانوم بریویکواله، در ساحل شمالی دریاچه تیتیکاکا بوده است که در قلمرو کشور پرو واقع شده است.
سانتیاگو و لیما بر سر استفاده از نام پیسکو، نوشیدنی معروف که در هر دو کشور تولید می‌شود هم با هم اختلاف دارند.
حمص و اختلاف در خاورمیانه
بسیاری از کشور‌های خاورمیانه مدعی ابداع حمص هستند، خوراکی معروف که از نخود تهیه می‌شود.
اما اسرائیل و لبنان در این نزاع خیلی پیش رفته‌اند.
هر دو این کشور‌ها ادعا می‌کنند که حمص میراث دیرین آنهاست. برای مثال کارشناسان اسرائیلی می‌گویند از حدود ۲۰۰۰ سال پیش شواهدی در کتاب‌های دین یهود در این مورد وجود دارد.
در سال ۲۰۰۸ تولید‌کنندگان لبنانی، اسرائیل را متهم کردند که این کشور در تجارت حمص آن را به طور غیر‌قانونی به نام محصول خودش معرفی می‌کند.
دولت لبنان هم از اتحادیه اروپا خواست تا حمص را لبنانی اعلام کند.
اما این درخواست‌ها نافرجام ماند، مقامات اتحادیه اروپا اعلام کردند حمص خوراکی متعلق به تمام خاورمیانه است که شامل اسرائیل هم می‌شود.
عرصه دیگر نبرد بر سر حمص کتاب رکورد‌های گینس بود: اسرائیل و لبنان هر دو مقام بالاترین میزان مصرف حمص را داشتند. آخرین آمار میزان ۱۰،۴۵۰ کیلوگرم بود، بیشترین میزان مصرف حمص ثبت‌شده در ماه مه ۲۰۱۰ که متعلق به لبنان بوده است.
جنجال برنج جولوف در آفریقا
برنج جولوف در کشور‌های غرب آفریقا مانند سنگال، غنا، نیجریه، گامبیا، سیرالئون، لیبریا و کامرون بسیار محبوب است. دستور پخت آن در هر کدام از این کشور‌ها با هم فرق دارد و هر کدام مال خود را بهترین می‌داند.
این موضوع حساسی است، لای محمد، وزیر فرهنگ و اطلاعات نیجریه وقتی به اشتباه در سال ۲۰۱۷ از جولاف سنگالی تعریف کرد، خود را در دردسر بدی انداخت.
محمد در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌ان پرسش در مورد بهترین خوراک بین کشور‌ها را اشتباه شنید و باعث شد خشم و و مشاجرات برنجی جوش بیاید و سر برود.
وزیر فکر کرد پرسش در مورد خاستگاه این خوراک است و پاسخ داد سنگال چون باور بر این است که این خوراک را مردمان وولوف ابداع کرده‌اند، قومی که بیشترین جمعیت را در میان سنگالی‌ها دارد.
نیجریایی‌ها در شبکه‌های اجتماعی دست به اعتراضات گسترده‌ای زدند تا جایی که یمی اوسینبایو، معاون رئیس‌جمهور، ناچار شد از وزیر حمایت کند و اوسینبایو قول داد که به طور رسمی اعلام کند که برنج جولاف نیجریه بهترین است.
وقتی اوباما آتش درگیری شیرینی میان ترکیه و یونان برانگیخت
باراک اوباما، برنده جایزه نوبل و رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده یک بار ناخواسته باعث جنگ غذایی میان ترکیه و یونان شد.
با وجود موارد متعدد اختلافات سیاسی میان ترکیه و یونان، هر دو کشور بر سر خاستگاه خوراکی‌هایی که در غذا‌های ملی هر دو کشور وجود دارد با هم اختلاف‌نظر‌هایی دارند. این خوراکی‌ها شامل باقلوا، شیرینی تهیه شده از خمیر شیرینی، دانه‌های خوراکی و عسل هم می‌شود.
در سال ۲۰۱۲ به مناسبت روز استقلال یونان مهمانی شامی در کاخ سفید برگزار شد. خوراک مهمانی را آشپز یونانی ماریا لوی تهیه کرده بود.
لوی پس از مهمانی گفت اوباما “عاشق باقلواست” و این موضوع باعث رنجش رسانه‌های ترکیه شد که آن را نوعی تائید یونانی بودن خاستگاه این شیرینی شمردند و رئیس‌جمهور را به هر حال در هچل دیپلماتیک پر‌دردسری انداختند.
چند سال پیش از آن، تولید‌کنندگان باقلوا در ترکیه واکنش تندی در برابر کارزار اتحادیهٔ اروپا که این شیرینی را خوراک ملی قبرس اعلام کرده بود، نشان دادند.
کشمکش میان هند و پاکستان
منازعات میان هند و پاکستان انگار هرگز تمامی ندارد اما آخرین کشمکش میان این دو کشور بر سر برنج بوده است.
روشن‌تر بگوییم بر سر برنج باسماتی، نوع دانه‌بلند و معطر این خوراک پر‌طرفدار.
چندی پیش هند که دو‌سوم واردات برنج اتحادیه اروپا را تأمین می‌کند درخواستی تنظیم کرد که هند تنها منطقه جغرافیایی باشد که حق استفاده از نام باسماتی را داشته باشد و فقط برنج وارد شده از هند در اتحادیه اروپا باسماتی نامیده شود. همان ماجرایی که در مورد محصولاتی مثل شامپاین و ژامبون پارما هم پیش آمد.
مشکل اینجاست که پاکستان یک‌سوم باقی‌مانده از واردات برنج باسماتی اتحادیه اروپا را تأمین می‌کند و بنا بر اطلاعات کمیسیون اروپا مقامات این کشور از حرکت دهلی خشنود نبوده‌اند.
