فیلم چهره نمکین – خلاصه، تحلیل و نقد – Funny Face (1957)

“جو استاکتن” (هپبرن) دختر روشن‌فکری است که در یک کتاب‌فروشی در گرینویچ ویلیج کار می‌کند و دنیای مد را حقیر می‌داند. اما به‌زودی به انگیزه ملاقات با فیلسوفی اگزیستانسیالیست به‌نام “امیل فلوستر” (اوکلر) در پاریس حاضر می‌شود مدل مجله مدی شود که “مگی پرسکات” (تامپسن) مدیره و “دیک ایوری” (آستر) عکاس آن هستند…

نمایش تقابل دنیای اندیشه و محافل روشن‌فکرانه با فضای پرشور دنیای مد بسیار جذاب از آب در آمده است، به‌خصوص شوخی دانن با روشن‌فکر‌های پاریسی نقش آستر براساس شخصیت ریچارد ایودن عکاس که در عنوان‌بندی سمت مشاور را دارد، نوشته شده است. او در ۵۷ سالگی به خوبی از پس اجرای رقص‌ها برمی‌آید و به‌رغم اختلاف سن زیادش با هپبرن، رابطه با او را “نامعقول” جلوه نمی‌دهد. آستر همین نقش را سی سال پیش از این در نمایشی در برودوی اجرا کرده بود.