یک نوشیدنی انرژی‌زای دارای رادیوم که صد سال پیش فروخته می‌شد و مشهورترین قربانی‌اش
وقتی صحبت از نوشیدنی‌های انرژی‌زا می‌شود، خیلی‌ها بدون تحقیق در مورد محتوای آن تهیه‌اش می‌کنند. اگر خوردن آن کمی ضربان قلب را افزایش دهد و کسی را از خواب‌آلودگی نجات بدهد و قانون خاصی هم در مورد آن وجود نداشته باشد، تا مدت‌های زیادی می‌تواند فروش زیاد داشته باشد.
داخل برخی از اینها ترکیبات شیمیایی وجود دارد که در گام اول نمی‌توانیم آنها را به درستی تلفظ کنیم، اسم گیاهان عجیب و غریب را می‌بینیم که شبیه یک نفرین باستانی به نظر می‌رسند، طعم‌های مصنوعی که طعمی شبیه ترکیب آب باتری و میوه دارند!
کافی است اینها را در یک قوطی فلزی بریزید، عکس یک صاعقه یا یک گاو نر را هم روی جعبه بزنید و کار تمام است!
فکر می‌کنید که شوخی می‌کنم؟!
گرچه الان وضعیت خیلی بهتر شده، اما زمانی سناریو، از چیزی که نوشتم خیلی بدتر هم بود.
صد سال پیش، یک نوشیدنی انرژی‌زا در بازار وجود داشت که به عنوان “درمان مردگان زنده” به بازار عرضه می‌شد. ادعا می‌کرد که درمان ناتوانی، بیماری روانی و عقب ماندگی (به تعبیر خودشان) است. از این نوشیدنی با عنوان “آفتاب در یک بطری” یاد می‌شد و اسم جالبی هم داشت: رادیثور RadiThor. (ترکیب رادیوم و ثور – ثورمحبوب‌ترین ایزد در اساطیر اسکاندیناوی، ایزد قدرتمند آذرخش، طوفان و تندر، پسر اودین و یورد است که به کیهان تاخت و با نیروهای شر و غول‌ها جنگید. به واسطه فیلم‌ها با او آشنا هستید.)
رادیثور فقط شامل دو ماده بود: آب و رادیوم. منظورم از رادیوم همان عنصر رادیواکتیو است.گرچه 80 درصد محتوای رادیومی این نوشیدنی از رود دفه می‌شود، اما 20 درصد آن هم توسط بدن جذب می‌شود.
رادیوم در دهه‌های 1910 تا 1920 در بسیاری از محصولات مورد استفاده قرار گرفت و تبلیغ می‌کردند که به انسان انرژی بالا (در سطح مولکولی!)، درخشش سالم‌تر (چه حرف‌ها، شاید هم منظورم هاله بهتر است!) و براندازنده چیزهای مزاحم است (فراتر از شانس و فرصت)
خوب دقت کنید! شیادان در هر بازه زمانی بدون مطالعه نیستند. آنها دقیقا گذری به کتاب‌های علمی می‌زنند و یک سری اصطلاحات رایج و شیک علمی را بیرون می‌کشند و با تبلیغ محصول خرافی خود ترکیب می‌کنند. الان هم دقیقا چنین بساطی به راه افتاده است. مثال هم نمی‌زنم تا کسی معترض نشود!
یکی از عجیب‌ترین داستان‌ها در مورد رادیثور داستان «ابن بایزر» Eben Byers، یک فرد ثروتمند، صنعتگر و قهرمان گلف آماتور بود که در سال 1927 پس از آسیب دیدگی بازو شروع به مصرف رادیثور کرد. او این کار را به پیشنهاد پزشکش انجام می‌داد.
چطور یک پزشک ممکن است چنین چیزی را توصیه کند؟!
ویلئام جی بیلی، سازنده رادیثور و فروشنده بدنام روغن مار، به این شهرت داشت که برای هر دوزی که پزشکان تجویز می‌کردند، 17 درصد پورسانت می‌داد.
بایرز یک طوری به این نوشیدنی رادیثور به او می‌داد معتاد شد و کار به جایی رسید که هر روز چندین دوز مصرف می‌کند. در عرض سه سال او 1400 بار این نوشیدنی را نوشید. گرچه دوز رادیوم هر قوطی آن خیلی کم بود، اما اثر تجمعی رادیوم کار خودش را کرد و علائم سردرد، کاهش وزن و ضعف در او ظاهر شد.
تقریباً در همین زمان، کمیسیون تجارت فدرال متوجه شد که باید جلوی استفاده تجاری از رادیوم را بگیرد. برای اینکه نمادی برای آثار مضر رادیوم و منطق کار خود داشته باشند، تصمیم گرفتند که سرگذشت قربانی اصلی آن، یعنی آقای بایزر را آویزه گوش کنند.
آنها خواستار شهادت بایرز برای پرونده خود شدند. بایرز آنقدر بیمار بود که نمی‌توانست سفر کند، بنابراین اعضای FTC به خانه او رفتند تا از او اظهارنامه بگیرد. هنگامی که به دیدن آن رفتند، وکلا متوجه شدند که بایرز تمام فک پایین وبیشتر فک بالایی خود را از دست داده است، سوراخ‌هایی در جمجمه او ایجاد شده و به نظر می‌رسد بقیه بدنش در حال متلاشی شدن است.
من از گذاشتن عکس وحشتناک او خودداری می‌کنم. اما شما اگر می‌خواهید چیزی در ذهن تجسم کنید به یاد شخصیت‌های سریال مردگان مترک (واکینگ دد) بیفتید!
در 31 مارس 1932، ابن بایرز درگذشت. علت رسمی مرگ به عنوان “مسمومیت ناشی از تشعشع” ذکر شد.
او باید در یک تابوت سرب دفن می‌شد زیرا بقایای او بیش از پنجاه برابر میزان تشعشعات معمول در بدن انسان بود و با توجه به اینکه نیمه عمر رادیوم 1600 سال است، می‌توان گفت که بدن او به این زودی‌ها به هر بهانه‌ای از جمله برای تحقیقات، نبش قبر نخواهد شد!
