یکی از خونخوار‌ترین پادشاه تاریخ : لئوپولد دوم: عامل قتل ۱۰ میلیون کنگویی

در تاریخ دوازده دسامبر ۱۹۰۴، فرمانده لونتولو ۱۱۰ شاخه را رو‌به‌روی کمیسیون خارجی قرار داد. هر شاخه نمادی از یک قربانی روستا به دست رژیم ستمگر لئوپولد در کنگو ـــ فقط به خاطر لاستیک بود. فرمانده لونتولو شاخه‌ها را به چهار دسته تقسیم کرد: بزرگان عشایر، مردان، زنان و کودکان ـــ و سپس یکی یکی اسامی کشته‌شدگان را نوشت. اظهارات او به صد‌ها نفر دیگر رسید تا به پایان دادن یکی از بزرگ‌ترین ظلم‌های تاریخ کمک کند.

در اواخر قرن نوزدهم، کشور‌های اروپایی با همکاری هم جنبش «تقلا برای آفریقا» را تشکیل دادند. آن‌ها برای بهره برداری از منابع آفریقا و غنی سازی کشور‌های خود ۹۰ درصد قاره را استعمار کردند. بلژیک اخیرا حکومتی مستقل شده بود. حاکم آن، لئوپولد دوم، چیزی را که او «تکه‌ای از این کیک فوق‌العاده آفریقایی» می‌نامید، می‌خواست که به دست آورد.

به‌هر‌حال، او گزارش‌های کاوشگر مستعمراتی، هنری مورتون استنلی را درباره سفرش به آفریقا خواند. استنلی عظمت حوزه کنگو را تایید کرد. پس در سال ۱۸۷۹، لئوپولد او را استخدام کرد تا به کنگو برگردد. در آنجا، استنلی رهبران را فریب داد تا ۴۵۰ معاهده را برای اجازه استفاده از زمین امضا کنند. لئوپولد قدرت‌های آمریکایی و اروپایی را متقاعد کرد تا حاکمیت کنگو را به او بدهند و وی متعهد شد که امنیت تجارت آزاد در منطقه را حفظ کند. و در ۲۹ می سال ۱۸۸۵، کشوری به بزرگی ۸۰ برابر بلژیک و خانه ۲۰ میلیون نفر توسط شخصی که اصلا به او تعلق نداشت مستعمره بلژیک اعلام شد.

لئوپولد از هیچ فرصتی برای استحکام قدرت در دولت آزاد کنگو دریغ نکرد. او مالک منطقه بود، ارتشی تشکیل داد، و از بسیاری از مردان کنگو بیگاری کشید.

در سال ۱۸۸۷، حتی اوضاع بدتر شد، یک مخترع اسکاتلندی لاستیک پنوماتیک را دوباره ساخت و یک بازار بین‌المللی گسترده برای لاستیک ایجاد کرد. کنگو یکی از بزرگترین منابع دنیا را داشت. لئوپولد فرصت را غنیمت شمرد و از روستاییان خواستار افزایش بیشتر سهمیه لاستیک شد. مردان کنگویی مواد اولیه را باید از تاک‌های وحشی برداشت می‌کردند. پس از تخلیه شدن مواد، روز‌ها راه می‌رفتند تا بتوانند به اندازه کافی جمع‌آوری کنند. ارتش لئوپولد وارد روستا‌ها شد و تا زمان رسیدن سهمیه‌های غیر‌ممکن زنان و کودکان را گروگان گرفت. سربازان زنان را مورد خشونت جنسی قرار داده و کودکان را از آب و غذا محروم کردند.

مردم کنگو شورش کردند ـــ آن‌ها از همکاری امتناع کردند، با سربازان لئوپولد جنگیدند، در جنگل‌ها پنهان شدند و تاک‌های لاستیک را نابود کردند. ارتش لئوپولد به مقاومت و عدم دریافت سهمیه‌ها با شکنجه و اعدام بی‌امان پاسخ داد. از آنجا که اسلحه و مهمات گران بود، فرماندهان به سربازان دستور دادند که برای اثبات استفاده از گلوله در مسیر انجام وظیفه دست کسی را که کشتند برایشان ببرند. با این حال، بسیاری از سربازان با اسلحه‌هایشان شکار می‌کردند. آن‌ها برای جلوگیری از مجازات‌های سخت و محاسبه گلوله‌های از دست رفته دست مردم زنده را قطع می‌کردند. آن‌ها همچنین از این عمل به‌عنوان مجازات استفاده می‌کردند. اگر سهمیه لاستیک مهم نبود، سربازان به جای لاستیک دست‌های مردم را قطع می‌کردند و به فرمانده‌هایشان می‌دادند.

این رژیم زندگی روزمره و کشاورزی را به طور چشمگیری از بین برد و باعث قحطی گسترده و بیماری شد. در همین حین، پادشاه لئوپولد با ثروت بدست آورده‌اش، بنا‌های یادبود و ملک‌های خصوصی فراوانی ساخت .

پس از مدتی، توجه مردم جهان به سوء‌استفاده وحشتناک از دولت آزاد کنگو توسط لئوپولد جلب شد. در سال ۱۸۹۰، خبرنگار آمریکایی، جرج واشنگتون ویلیامز شاه لئوپولد را به «حیله، کلاهبرداری، دزدی، آتش زدن، قتل، برده‌داری، و یک سیاست کلی بی‌رحم متهم کرد.» در سال ۱۹۰۳، دیپلمات راجر کیسمنت، گزارشی نوشت که تمامی جرم و جنایت‌ها را تایید می‌کرد. آن در سال بعد منتشر شد.

در مقابل، لئوپولد کمیسیون خودش را برای رسیدگی به اتهامات تشکیل داد. آن‌ها اظهارات شاهدان متعدد کنگویی که شامل فرمانده لونتولو هم میشد را شنیدند. این گزارش فقط اوضاع را بدتر کرد. در مواجهه با فشار، در سال ۱۹۰۸ لئوپولد کنترل کنگو را رها کرد و به دولت بلژیک بازگشت.

اما این به معنی عدالت نبود. دولت بلژیک با ۵۰ میلیون فرانک از لئوپولد با عنوان «تصدیقی بر فداکاری بزرگ وی برای کنگو» تقدیر کرد. وی سال بعد فوت کرد. جمعیت مراسم تشییع جنازه او را هو کردند. تا ۵۰ سال بعد از آن، کنگو مستعمره بلژیک باقی ماند تا اینکه در سال ۱۹۶۰ استقلال اعلام شد. آن سال، مردم کنگو اولین نخست وزیر خود پاتریس لومومبا را انتخاب کردند. اما چند ماه بعد، وی با کودتای مورد حمایت آمریکا و بلژیک سرنگون شد. در اوایل سال ۱۹۶۱، لومومبا توسط یک بلژیکی ترور شد. این کودتا کشور را به یک دیکتاتوری ده ساله کشاند.

گفته می‌شود حدود ۱۰ میلیون کنگویی در دوران اشغال و غارت لئوپولد در کنگو کشته شدند. با وجود این فاجعه، درخواست جبران خسارت هم بی پاسخ ماند. تا به امروز، می‌توانید بنا‌های یادبود پادشاه لئوپولد را که بر پایه ظلم غیر قابل تصوری ساخته شده‌اند را در سراسر بلژیک ببینید.