DNA باستانی مربوط به ۱ میلیون سال پیش در قطب جنوب کشف شد
تصور ضمنی ما از حیات گاهی محدود به چند ده هزار سال اخیر میشود و فراموش میکنیم که پیش از ما چه موجوداتی برای روی این زیستکره میزیستهاند. اما دانشمندان تکههایی از DNA را کشف کردهاند که قدمت آن به ۱ میلیون سال پیش میرسد.
این تکههای مواد آلی که در زیر کف دریای اسکوشیا، در شمال قطب جنوب یافت میشوند , میتوانند در ترسیم تاریخ منطقه بسیار ارزشمند باشند و نیز در نقشهبرداری ازحیات اقیانوس در طول دورههای زمانی مختلف، مفبد باشد.
از نظر فنی بقایای DNA باستانی رسوبی موسوم به sedaDNA و نمونههای بازیابی شده آن احتمالاً در تلاشهای جاری برای درک اینکه چگونه تغییرات آب و هوایی میتواند بر قطب جنوب در آینده تأثیر بگذارد مفید باشد.
لیندا آرمبرشت، بومشناس دریایی از دانشگاه تاسمانی در استرالیا میگوید: «این شامل قدیمیترین sedaDNA دریایی تا به امروز است».
Seda DNA در بسیاری از محیطها، از جمله غارهای زمینی و زیر قطبی، یافت میشود که sedaDNA را به ترتیب با قدمت ۴۰۰ هزار و ۶۵۰ هزار سال به دست آوردهاند.
دمای سرد، اکسیژن کم و کم بودن اشعه فرا بنفش، محیطهای دریایی قطبی مانند دریای اسکوشیا را به مکانهای فوقالعادهای برای محفوظ ماندن DNA تبدیل میکند.
DNA بازیابی شده از کف اقیانوس در سال ۲۰۱۹ استخراج شد و برای اطمینان از دقیق بودن نشانگرهای سن تعبیه شده در مواد، فرآیند کنترل آلودگی جامع را طی کرد.
در میان یافتههای دیگر، این تیم دیاتومها (جانداران تک سلولی) را کشف کردند که قدمت آنها به ۵۴۰ هزار سال قبل بازمیگردد. همه اینها به ما کمک میکند تا دید کلی خود را از چگونگی تکامل این بخش از جهان در طول زمان بسیار زیاد فراهم کنیم.
این تیم توانست فراوانی دیاتومها را به دورههای گرمتری مرتبط کند که آخرین دوره آن در دریای اسکوشیا حدود ۱۴۵۰۰ سال پیش بود. این امر منجر به افزایش فعالیت کلی حیات دریایی در سراسر منطقه قطب جنوب شد.
درک بیشتر در مورد تغییرات آب و هوایی گذشته و نحوه واکنش اکوسیستم اقیانوس میتواند باعث ساخته شدن مدلها و پیشبینیهای دقیقتر برای آنچه ممکن است در اطراف قطب جنوب اتفاق افتاده، شود.
محققان در مقاله منتشر شده خود مینویسند: قطب جنوب یکی از آسیب پذیرترین مناطق در برابر تغییرات آب و هوایی روی زمین است و مطالعه واکنشهای گذشته و حال این اکوسیستم دریایی قطبی به تغییرات محیطی یک موضوع فوری است.
این تحقیق در Nature Communications منتشر شده.