اگر این ژن خاص را داشته باشید، احتمال اثربخشی واکسن کرونا در شما بالاتر می‌رود
تحقیقات جدید دانشگاه آکسفورد نشان داده، زنتیک‌های خاصی در میزان پاسخ ایمنی افراد به واکسن‌های COVID-۱۹ و احتمال ابتلا به بیماری پس از واکسیناسیون نقش دارند.
مدتهاست دانشمندان می‌دانند که همه افراد به واکسیناسیون یکسان پاسخ نمی‌دهند. برخی می‌توانند به سرعت پاسخ‌های ایمنی قوی ایجاد کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علیرغم چندین واکسن، هنوز نسبتاً مستعد ابتلا به یک پاتوژن باشند.
مطالعات قبلی نشان داده است که یک مجموعه خاص از ژن‌ها، که به سیستم آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA) معروف است، ممکن است نقشی در نحوه پاسخ مؤثر فرد به واکسیناسیون داشته باشد. شواهدی وجود دارد که انواع ژن HLA با پاسخ آنتی‌بادی به واکسن‌های کزاز، سرخک و هپاتیت B مرتبط باشد.
همه‌گیری COVID-۱۹ به محققان یک فرصت آزمایش منحصر به فرد در دنیای واقعی با مشارکت میلیارد‌ها نفر ارائه داد. یک ویروس جدید در میان جمعیتی که از نظر ایمونولوژیک نسبت به آن مستعد بودند، منتشر شد. یک واکسن جدید به طور انبوه تجویز شد. و سپس هزاران نفر برای بیش از یک سال ردیابی شدند تا مشخص شود چه ویژگی‌هایی با افرادی که با وجود واکسیناسیون احتمال ابتلا به این بیماری را دارند مرتبط است.
محققان ابتدا با تمرکز بر روی افرادی که در آزمایش‌های بالینی اولیه برای واکسن‌های کووید-۱۹ ثبت‌نام کرده بودند، یک نوع ژن خاص – HLA-DQB۱*۰۶ – را کشف کردند که با پاسخ‌های آنتی‌بادی بالاتر پس از واکسیناسیون مرتبط است. تخمین‌زده می‌شود که بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از جمعیت بریتانیا حامل این نوع ژن خاص هستند. پس از آن، همان گروه به مدت نزدیک به ۱۸ ماه پیگیری شد و محققان گزارش کردند افرادی که دارای نوع ژن HLA-DQB۱*۰۶ باشند، در مقایسه با افرادی که این نوع ژن را ندارند، احتمال کمتری دارد که بر اساس آزمایش PCR موردی از آنها مثبت شود.
پس ساختار ژنتیکی ما یکی از دلایلی است که ممکن است باعث تفاوت در واسه به واکسن کووید شود.
درک دقیق اینکه چگونه این گونه ژنتیکی خاص می‌تواند پاسخ ایمنی فرد به واکسیناسیون را افزایش دهد، سرنخ‌های مهمی را برای بهبود واکسن‌های آینده به محققان ارائه می‌دهد. فعلا حدس این است که این نوع ژن به اتصال مؤثرتر سلول‌های ایمنی به آنتی‌ژن‌های پروتئین اسپایک ویروس کرونا در واکسن‌ها کمک می‌کند. این می‌تواند منجر به فعال‌سازی بهتر تماس حافظه B و بهبود تکثیر سلول‌های T شود.
مطالعه جدید در مجله Nature Medicine منتشر شده است.
منبع: دانشگاه آکسفورد
