به صورت متوسط بزرگسالان آمریکایی بیش از 2000 دلار تجهیزات فناورانه در منزل دارند که از آن استفاده نمی‌کنند، اما در ایران وضعیت به چه صورت است؟
تحقیقات جدید نشان داده است که یک بزرگسال آمریکایی، به طور متوسط بیش از 2000 دلار فناوری در خانه دارد که از آن استفاده نمی‌کند. مثلا اکثر مصرف کنندگان مورد بررسی حداقل یک دوربین در خانه خود دارند که از آن استفاده نمی کنند.
بر اساس داده‌های جدید فروشنده دوربین MPB ، در کنار تحقیقات CINT ، کلا در ایالات متحده مردم بیش از 650 میلیارد دلار دستگاه‌های فناورانه دارندکه دیگر استفاده نمی‌کنند و به نوعی در خانه احتکار شده است.
در نظرسنجی آنلاین MPB که توسط 13000 بزرگسال تکمیل شد، دو سوم آمریکایی‌ها نشان دادند که حداقل یک وسیله استفاده نشده در خانه خود دارند.
تخمین زده می‌شود که یک فرد بالغ آمریکایی به طور متوسط از فناوری استفاده نشده به ارزش 2459 دلار استفاده می کند.
میانگین مبلغی که مصرف‌کنندگان هر ساله برای همگام شدن با آخرین فناوری هزینه می کنند بیش از 500 دلار است. و دو سوم مصرف کنندگان مورد بررسی احساس می کنند که هزینه فناوری بسیار گران است.
نیمی از بزرگسالان ایالات متحده گزارش دادند که هرگز یک کالای فناوری استفاده شده را برای خرید کالای جدید نفروخته‌اند.
طبق این نظرسنجی، نسل هزاره‌ها و نسل Z بیشترین میزان عدم استفاده از وسایل در اختیار را دارند. بزرگسالان بین 18 تا 34 سال به طور متوسط 3691 دلار فناوری استفاده نشده در ایالات متحده دارند. 56 درصد از آنها حداقل یک دوربین استفاده نشده در خانه خود دارند.
وقتی از آنها پرسیده شد که چرا یک وسیله فناوری استفاده نشده را نفروخته‌اند، دو دلیل رایج که مصرف کنندگان بیان کردند این بود که فکر نمی کردند در ازای آن پول زیادی دریافت کنند و ممکن است روزی خودشان یا یکی از نزدیکانشان به آن نیاز داشته باشند.
مت بارکر، بنیانگذار و مدیر اجرایی MPB می‌گوید: «کیت دوربین به طور خاص برای دوام ساخته شده است. گوشی هوشمند قدیمی شما ممکن است دیگر برای کسی جذاب نباشد، اما اگر یک دوربین بدون استفاده در کشوی خود دارید، آن را بفروشید تا کسی بتواند بهترین استفاده را از آن ببرد. همچنین می‌شود با فروش آنها مقداری پول به دست آورد تا به خرید وسیله جدیدی کمک کند.
تحقیقات MPB نشان می دهد که متوسط بزرگسالان آمریکایی انتظار دارند هر سال 521 دلار برای فناوری هزینه کنند. این بدان معناست که اگر آنها تمام فناوری استفاده نشده خود را بفروشند، بر اساس برآوردهای خود می توانند پول کافی برای پرداخت تقریباً پنج سال ابزارهای جدید به دست آورند.
این مشکلی است که ایرانی‌ها به صورت دیگر دارند.
۱- در شرایط کنونی ما از بیم اینکه دیگر نتوانیم وسیله‌ای را تهیه کنیم، انبارش می‌کنیم. مثلا یک مودم بدون استفاده یا پرینتر را چرا بفروشیم؟ فردای روزگار ممکن است مطب یا دفتری بزنیم و به هر دو نیاز داشته باشیم و دیگر نتوانیم تهیه‌اش کنیم.
۲- فروش با قیمت منصفانه در بازار ایران مشکل شده و معمولا بهایی که پیشنهاد می‌شود آنقدر پایین است که برخی‌ها ترجیح می‌دهد وسیله را به صورت یادگاری و نوستالژی هم شده در خانه انبار کنند تا اینکه بفروشند.
۳- مسئله دیگر پیشبینی‌ناپذیری اقتصادی و ناآگاهی کلی است. برخی از ماها به امید تغییری، وسیله‌اش را به موقع نمی‌فروشیم و یا نمی‌دانیم که در مورد هر برند زمان فروش مناسب کی است و آنفدر وسیله را نگه می‌داریم که دیگر فروشش ارزش خاصی ندارد.
