آسپارتام، یک شیرین کننده محبوب، ممکن است باعث افزایش افزایش اضطراب شود
آیا نوشیدنی‌های شیرین‌شده‌ای که مصرف می‌کنیم می‌توانند کمی اضطراب ما را بیشتر کنند؟ یک مطالعه جدید که به بررسی اثرات شیرین کننده مصنوعی آسپارتام بر روی موش‌ها می‌پردازد، هشدار می‌دهد که باید احتیاط بیشتری انجام بدهیم.
در سال 1981 سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) آسپارتام را تایید کرد و از آن زمان به طور گسترده ای در غذاها و نوشیدنی های کم کالری استفاده می‌شود. به طوری که امروزه در نزدیک به 5000 محصول مختلف که توسط بزرگسالان و کودکان مصرف می شود، یافت می شود.
هنگامی که به نمونه‌ای از موش‌ها دسترسی رایگان به آب حاوی آسپارتام معادل 15 درصد حداکثر مقدار توصیه شده روزانه FDA برای انسان داده شد، در آزمایش‌های خلقی طراحی‌شده ویژه، رفتارهای اضطراب‌آورتری از خود نشان دادند.
چیزی که واقعاً شگفت‌انگیز است این است که اثرات آن را می‌توان تا دو نسل در فرزندان این حیوانات مشاهده کرد!
پرادیپ بهید ، عصب شناس از دانشگاه ایالتی فلوریدا ، می‌گوید: «آنچه این مطالعه نشان می‌دهد این است که ما باید به عوامل محیطی نگاه کنیم، زیرا آنچه امروز می‌بینیم نه تنها آن چیزی است که امروز اتفاق می‌افتد، بلکه آن چیزی است که دو نسل پیش و شاید حتی پیش‌تر رخ داده است.”
اضطراب از طریق انواع آزمایش‌های هزارتو روی چندین نسل از موش‌ها اندازه‌گیری شد. محققان همچنین توالی RNA را در بخش‌های کلیدی سیستم عصبی خود برای چگونگی بیان ژن‌های بافت انجام دادند. محققان تغییرات قابل توجهی در آمیگدال یافتند، بخشی از مغز که با تنظیم اضطراب مرتبط است.
ما م دانیم که وقتی آسپارتام مصرف می شود، به اسید آسپارتیک، فنیل آلانین و متانول تجزیه می‌شود که همگی می‌توانند بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارند. قبلاً در مورد واکنش‌های نامطلوب احتمالی شیرین کننده‌های مصنوعی سوالاتی وجود داشت.
وقتی به موش ها دوزهای دیازپام داده شد، رفتارهای اضطرابی در تمام نسل ها متوقف شد. این دارو به تنظیم مسیرهای مشابهی در مغز کمک می کند که توسط اثرات آسپارتام تغییر می کند.
این تحقیق به دنبال کار قبلی همان تیم در مورد اثرات نسلی مصرف نیکوتین بر رفتار موش است: به صورت مشابه این اثرات به دلیل تغییرات اپی ژنتیکی غیرکدکننده در ژن‌های سلول‌های اسپرم موش به نسل‌ها منتقل شود.
این تیم پیشنهاد می کند که در مورد آسپارتام هم چیزی مشابه در اینجا اتفاق می افتد. به عبارت دیگر، نه تنها کسانی که شیرین کننده مصنوعی را مصرف می‌کنند، بلکه کودکان و فرزندان فرزندانشان نیز در معرض خطر هستند. باز توجیه نخست اپی ژنتیک است.
تحقیقات گذشته شیرین کننده‌های مصنوعی را با سرطان و تغییرات در باکتری های روده که منجر به عدم تحمل گلوکز می شود مرتبط دانسته بودند. اضطراب اکنون شاید چیز دیگری باشد که باید در نظر گرفت.
در حالی که همین نتایج هنوز باید در انسان ها بازآزمایی شود، وجود علائم اضطراب در موش‌ها دلیل محکمی برای بررسی بیشتر است.
محققان در مقاله منتشر شده خود نوشته‌اند: «بررسی یافته‌ها نشان می‌دهد که مصرف آسپارتام در دوزهای کمتر از حداکثر میزان توصیه شده روزانه FDA ممکن است تغییرات عصبی رفتاری در افراد مصرف کننده آسپارتام و فرزندان آنها ایجاد کند. بنابراین، جمعیت انسانی بیشتر از حد انتظار ممکن است در معرض خطر سلامت روان آسپارتام باشند.»
این تحقیق در PNAS منتشر شده.
