تاریخچه شناخت آثار زیانبار پرتوها و تشعشعات هسته‌ای
اثرات حاد پرتوهای یونیزان اولین بار زمانی مشاهده شد که ویلهلم رونتگن عمداً انگشتان خود را در معرض اشعه ایکس قرار داد. رونتگن معتقد بود که رادیکال آزاد تولید شده در هوا توسط پرتوهای ایکس ازن علت آن است، اما دیگر رادیکال‌های آزاد تولید شده در بدن اکنون مهم‌تر هستند. دیوید والش برای اولین بار علائم بیماری تشعشع را در سال 1897 شناسایی کرد.
مصرف مواد رادیواکتیو باعث بسیاری از سرطان‌های ناشی از تشعشع در دهه 1930 شد، اما هیچ‌کس در معرض دوزهای بالا با سرعت کافی برای ایجاد ARS قرار نگرفت.
بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی منجر به تشعشعات حاد زیادی به تعداد زیادی از مردم ژاپن شد که امکان درک بیشتر علائم و خطرات آن را فراهم کرد. تروفومی ساساکی، جراح بیمارستان صلیب سرخ، تحقیقات فشرده ای را در مورد این سندرم در هفته ها و ماه های پس از بمب گذاری های هیروشیما و ناکازاکی رهبری کرد. دکتر ساساکی و تیمش توانستند اثرات تشعشعات را در بیمارانی که در مجاورت‌های مختلف با خود انفجار قرار داشتند، کنترل کنند که منجر به ایجاد سه مرحله ثبت‌شده از این سندرم شد. طی 25 تا 30 روز پس از انفجار، ساساکی متوجه کاهش شدید تعداد گلبول‌های سفید خون شد و این کاهش همراه با علائم تب را به‌عنوان استانداردهای پیش‌آگهی برای ARS تعیین کرد. میدوری ناکا بازیگر که در جریان بمباران اتمی هیروشیما حضور داشت، اولین حادثه مسمومیت با تشعشع بود که به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفت. مرگ او در 24 آگوست 1945 اولین مرگی بود که به طور رسمی در نتیجه ARS (یا “بیماری بمب اتمی”) تایید شد.
دو پایگاه داده اصلی وجود دارد که حوادث تشعشع را ردیابی می کند: ORISE REAC/TS آمریکایی و IRSN ACCIRAD اروپایی. REAC/TS 417 تصادف را بین سال‌های 1944 تا 2000 نشان می‌دهد که باعث حدود 3000 مورد ARS شده است که 127 مورد آن کشنده بوده است. ACCIRAD 580 تصادف را با 180 تلفات ناشی از ARS برای مدت تقریباً مشابه فهرست می کند. این دو بمب گذاری عمدی در هیچ یک از پایگاه داده ها گنجانده نشده است، و همچنین سرطان های احتمالی ناشی از تشعشعات ناشی از دوزهای پایین وجود ندارد. حسابداری دقیق به دلیل عوامل مخدوش کننده دشوار است. ARS ممکن است با آسیب های معمولی مانند سوختگی ناشی از بخار همراه باشد، یا ممکن است در فردی با بیماری قبلی که تحت رادیوتراپی قرار دارد، رخ دهد. ممکن است دلایل متعددی برای مرگ وجود داشته باشد و سهم تشعشعات ممکن است نامشخص باشد. برخی از اسناد ممکن است به نادرستی به سرطان های ناشی از تشعشع به عنوان مسمومیت با تشعشع اشاره کنند، یا ممکن است همه افراد در معرض بیش از حد در معرض رادیواکتیو به عنوان بازماندگان به حساب بیایند، بدون ذکر اینکه آیا آنها علائم ARS را داشتند یا خیر.
