بینی الکترونیکی ادرار را برای پیدا کردن ردی از سرطان پروستات بو می‌کشد!
بر اساس تحقیقات جدید تیمی از دانشمندان در ایتالیا، آزمایش‌های اولیه موفقیت‌آمیز را برای سیستم الکترونیکی بینی طراحی شده که می‌تواند نشانگر‌های زیستی سرطان پروستات در ادرار را بو بکشد و اطلاع بدهد. این فناوری برگرفته از تحقیقات قبلی است که نشان می‌داد سگ‌های مواد یاب آموزش‌دیده می‌توانند سرطان پروستات را به دقت تشخیص دهند.
به مدت چندین دهه دانشمندان مشاهده می‌کردند که سگ‌های مواد یاب به طور مؤثر چندین نوع سرطان را تشخیص می‌دهند. این یافته‌ها متعاقباً از توسعه فناوری e-nose خبر داد، حسگر‌هایی که برای شناسایی ترکیبات آلی فرار مختلف (VOCs) مسئول بو‌ها طراحی شدهاند.
اخیراً، تحقیقاتی به رهبری Gianluigi Taverna به طور خاص به بررسی این موضوع پرداخته است که آیا می‌توان سگ‌ها را برای شناسایی سرطان پروستات با بوییدن ادرار بیمار آموزش داد. یک مطالعه جالب که در سال 2015 منتشر شد نشان داد که سگ‌ها واقعاً می‌توانند سرطان پروستات را از ادرار تشخیص دهند.
تاورنا توضیح می‌دهد: «این کشف تأیید کرد که تومور‌های پروستات مواد آلی فرار و خاصی را تولید می‌کنند که از نظر فنی به عنوان VOC شناخته می‌شوند و سگ قادر به تشخیص آنها با دقت بالایی است. ما تصمیم گرفتیم بر روی این توانایی به منظور توسعه یک دستگاه تشخیصی بسازیم که با تکنولوژی بالا می‌تواند بخشی از عملکرد بالینی روزمره شود.»
این پروژه که Diag-Nose نام گرفت، نمونه اولیه سیستم بینی الکترونیکی را تولید کرد که برای تشخیص VOCهای خاص در ادرار که با بیماران مبتلا به سرطان پروستات مرتبط است، طراحی شده. مطالعه جدیدی که در مجله بین‌المللی اورولوژی منتشر شده، نتایج اولین آزمایشات اولیه این فناوری جدید را گزارش کرده.
کمتر از 200 نمونه ادرار، که نیمی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات تأیید شده و نیمی از یک گروه کنترل سالم جمع‌آوری شد. سیستم بینی الکترونیکی دقت 85 درصدی را در تشخیص نمونه‌های سرطان پروستات نشان داد. این سیستم همچنین 79 درصد ویژگی را نشان داد، به این معنی که از هر 5 بیمار سالم، یک مورد برای سرطان پروستات مثبت بود.
در حالی که این میزان مثبت کاذب (یعنی مواردی که مثبت گزارش می‌شوند اما در واقع بیمار نیستند) نسبتاً بالا است، محققان پیشنهاد می‌کنند که در ترکیب با ابزار‌های دیگر مانند آزمایش خون و بیوپسی، سیستم بینی الکترونیکی می‌تواند به برخی از بیماران کمک کند تا از روش‌های تهاجمی غیرضروری اجتناب کنند.
تاورنا و همکارش، فابیو گریزی، همچنین معتقدند که این فناوری در حالی بیشتر اصلاح می‌شود، ارتقا می‌یابد و آزمایش‌های بزرگ‌تری برای اعتبارسنجی پتانسیل آن برنامه‌ریزی شده است.
مطالعه جدید در مجله بین‌المللی اورولوژی منتشر شد.
