به نظر میرسد افرادی که توانایی همدلی دارند، در تشخیص احساس حیوانات هم مهارت دارند
آیا میتوانید فقط از روی اصوات خارج شده از چهارپایان بفهمید که خوشحال هستند یا در پریشانی؟ اگر این توانایی را دارید، ممکن است نشانه این باشد که شما همدلی خوبی با انسانها هم دارید!
مطالعهای که توسط الودی بریفر -یک اخلاقشناس از دانشگاه کپنهاگ در دانمارک- انجام شد، نشان داد افرادی که نمرات همدلی بالاتری داشتند در تشخیص احساسات حیوانات فقط از طریق صدا بهتر بودند.
این تحقیق به دنبال تحقیقات مشابهی صورت گرفته که توسط Briefer در اوایل سال جاری منتشر شد، که از حدس و گمانهایی حمایت میکردند مبنی بر اینکه حیوانات احساسات را در صدای ما میشنوند و به آن پاسخ میدهند.
بریفر و گروه تحقیقاتی، صداهای ضبط شده از حیوانات اهلی (از جمله خوک، اسب، بز و گاو) و حیوانات وحشی (از جمله گرازهای وحشی و اسبهای وحشی) را گردآوری کردند.
برخی از این ضبطها نشاندهنده تجربیات مثبت حیوانات بودند مانند حیوانی که دادن غذا را پیشبینی میکرد یا دوباره با یک دوست خود ملاقات میکرد. صداهای دیگر صداهای زمان ترس و استرس و تنهایی حیوانات بود.
ضربان قلب حیوانات اهلی و حرکات حیوانات وحشی بهعنوان معیاری برای سنجش شدت احساس یا «تحریک عاطفی» در زمان پخش صدا مورد استفاده قرار گرفت.
صداهای انسانی نیز در این ترکیب گنجانده شده است. محققان کلمات بیمعنی در نظر گرفتند و بازیگرانی را استخدام کردند تا آنها را با لحنهای مثبت و منفی بیان کنند.
دو صدای یک حیوان (یا بازیگر انسان) – یکی با برانگیختگی کم و دیگری با برانگیختگی زیاد – برای 1024 شرکتکننده در مطالعه از 48 کشور پخش شد.
بعد از شرکتکنندگان خواسته شد تا یک پرسشنامه همدلی را بر اساس شاخص واکنش بین فردی تکمیل کنند.
این شاخص چهار ویژگی همدلی را اندازهگیری میکند: تمایل آنها به در نظر گرفتن و توجه به دیدگاههای دیگران، احساس همدردی با دیگران، تجربه ناراحتی زمانی که دیگران نیازمند توجه هستند، و یا تصور خود در موقعیتهای تخیلی.
به طور کلی، مردم بیش از 50 درصد مواقع معنای صداهای حیوانات را به درستی تفسیر کردند، که بهتر از حدس شانسی بود.
دلیل مهارت قابل توجه ما در تشخیص سطح برانگیختگی حیوانات این است که پاسخ به استرس طریق تکامل در پستانداران شکل گرفته و یکپارچه شده و عموماً با صدایی با فرکانس بالا بیان میشود.
جالب است که جنسیت و سطح تحصیلات هیچ تأثیری بر توانایی افراد در تفسیر صداهای حیوانات نداشت، اما سن تأثیری داشت، به طوری که افراد 20 تا 29 ساله بهترین بودند و با افزایش سن، توانایی آنها کاهش می یافت.
انسانها در مقایسه با حیوانات وحشی، صدای سایر انسانها و حیوانات اهلی را در هنگام تجربه مثبت یا منفیشان بهتر تفکیک میکردند.
افرادی که یا حیوانات مانوستر بودندِ مهارت بیشتری داشتند.
جالبتر از همه این بود که افرادی که امتیاز بالایی برای همدلی کسب کرده بودند، بهتر میتوانستند معنای صداهای حیوانات را درک کنند.
بریفر میگوید که می توان به افراد آموزش داد تا درک خود را از زندگی عاطفی حیوانات بهبود بخشند .
این تحقیق همچنین نشان میدهد که همه ما پستانداران یک سیستم عاطفی مشترک داریم.
این مقاله در Royal Society Open Science منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
