مطالعه جدید نشان می‌دهد ایدئولوژی سیاسی والدین می‌تواند بر نحوه رفتار تنبیهی فرزندانشان تأثیر بگذارد
اخیراً دو آزمایش نشان داده که فرزندان والدین محافظه‌کار تمایل بیشتری به تنبیه کودکان متخلف که از اعضای گروه آنها نبودند، داشتند. فرزندان والدین لیبرال، کودکانی را که در گروه خود و آن‌هایی که در گروهشان نبودند به یک اندازه تنبیه کردند و در آزمایش دوم کودکانی را که عضو گروه خودشان بودند، بیشتر تنبیه کردند. این مطالعه در Psychological Science منتشر شده.
می‌توان انتظار داشت که کودکان تمایل بیشتری به تنبیه افرادی دارند که عضو گروه خودشان نیستند، زیرا مردم اغلب به گروه‌های دیگر منفی‌تر از گروه خود نگاه می‌کنند.
انگیزه تنبیه نیز می‌تواند با ارزش‌ها و باور‌هایی که فرد دارد مرتبط است. برای مثال، محافظه‌کاری سیاسی با افزایش نگرانی در مورد وفاداری به گروه و تمایلات عمومی برای خصومت با گروه‌های دیگر همراه است.
از سوی دیگر لیبرالیسم با اولویت دادن به انصاف بر وفاداری و تنبیه بازپرورانه بر قصاص همراه است. ایدئولوژی سیاسی نیز چیزی است که والدین می‌توانند به راحتی به فرزندان خود منتقل کنند.
راشل لشین، دانشجوی دکترا در دانشگاه نیویورک و نویسنده مسئول تحقیق جدید، گفت: «من و همکارانم واقعاً به این سؤال علاقه‌مند بودیم که چگونه باور‌های مربوط به دنیای اجتماعی به کودکان منتقل می‌شود. کودکان انواع باور‌ها و شهود‌های پیچیده‌ای در مورد دنیای اطراف خود دارند، اما کاملاً مشخص نیست که این باور‌ها در وهله اول چگونه شکل می‌گیرند.»
لشین و همکارانش برای بررسی اینکه آیا ایدئولوژی سیاسی والدین با رفتارهای تنبیهی پرهزینه کودکان بسیار خردسالشان مرتبط است یا خیر، دو آزمایش بر روی 269 کودک 3 تا 8 ساله انجام دادند. 88 کودک در اولین آزمایش،از موزه کودکان در نیویورک انتخاب شدند. آزمایش دوم روی گروهی متشکل از 181 کودک و والدین آنها که از پایگاه داده کاربران کودکان و والدین در سراسر ایالات متحده انتخاب شده بودند، انجام شد.
در آزمایش اول، به کودکان یک سرسره در موزه نشان داده شد و آزمایشگر توضیح داد که در حال حاضر اسلاید بسته است، اما در صورتی کودکی تمام قوانین را رعایت کزده باشد، می‌توان اجازه استفاده از سرسره را داد. همه بچه‌ها تأیید کردند که تمام قوانین را رعایت کرده‌اند. سپس فیلمی به آنها نشان داده شد که در آن یک کودک عکسی را پاره کرد که کودک دیگری از او خواسته بود نگه دارد.
به برخی از کودکان گفته شده که کودک پاره‌کننده عکس، عوض گروه خودشان است به برخی‌ها گفته شد از گروه دیگری است.
سپس به کودک شرکت‌کننده در آزمایش گفته شد که کودکی که تصویر را پاره کرده است می‌آید تا از سرسره استفاده کند و از او پرسیده شد که آیا اجازه این کار را می‌دهد؟
در آزمایش دوم، این آزمایش با پی سی انجام شد. پس از تماشای ویدئویی در مورد حیوانات و دادنب رخی توضیحات، به کودکان به طور تصادفی گفته شد که یا به گروهی از فلورپ‌ها یا توگیت‌ها (اسم‌های ساختگی) تعلق دارند. سپس به آنها یک کودک همگروه نشان داده شد، به آنها گفته شد که عضو توگیتس است و این کودک با یک کودک دیگر در حال کشیدن نقاشی است.
ویدیوی پاره کردن تصویر توسط کودک (که به عنوان توگیت معرفی شده بود) نشان داده می‌شد و پس از آن از کودک پرسیده شد که آیا کودکی که تصویر را پاره کرده است باید اجازه بازی‌های آنلاین و تماشای فیلم از یک بانک ویدیویی (بدون هزینه) داشته باشد؟
پس از آن، آزمایش‌کنندگان از کودک پرسیدند که آیا ویدیو را باز می‌کند و به خودش و کودکی که تصویر را پاره کرده است اجازه می‌دهد فیلم‌ها را تماشا کند یا یک دقیقه تأخیر برای باز کردن بانک ویدئو را تحمیل می‌کند که هم بر خودش و هم بر کودک تأثیر می‌گذارد. که عکس را پاره کرد (مجازات پرهزینه که علاوه بر خاطی برای خود شخص هم هزینه دارد).
سپس ایدئولوژی سیاسی والدین با استفاده از مقیاس خودارزیابی از بسیار لیبرال تا بسیار محافظه کارانه ارزیابی شد.
در هر دو آزمایش، حدود نیمی از کودکان تصمیم گرفتند که تنبیه پرهزینه‌ای را اجرا کنند و نیمی هم تنبیه نکردند. در آزمایش اول، فرزندان والدین محافظه‌کارتر تمایل بیشتری به تنبیه کودکی داشتند که عضوی از گروه آنها نبود. تنبیه کودکی که از اعضای گروه آنها بود با ایدئولوژی والدین همراه نبود.
در آزمایش دوم، فرزندان والدین محافظه‌کارتر، دوباره تمایل بیشتری به تنبیه کودکی داشتند که عضوی از گروه آنها نبود. با این حال، این بار، فرزندان والدین لیبرال‌تر تمایل بیشتری به تنبیه کودکی داشتند که یکی از اعضای گروه خودشان بود. کودکانی که تنبیه می‌کردند نیز سه برابر بیشتر از کودکانی که تنبیه نمی‌کردند از بازی با کودک تنبیه شده خودداری می‌کردند.
پس احتمال تنبیه کودکان از گروه خود یا گروه دیگر بر اساس ایدئولوژی سیاسی والدین آنها متفاوت است.
به طور خاص، فرزندان والدین لیبرال‌تر احتمال بیشتری داشت که اعضای گروه خود را تنبیه کنند تا گروه دیگر، در حالی که فرزندان والدین محافظه‌کارتر احتمال بیشتری داشت اعضای گروه دیگر را تنبیه کنند تا گروه خود را. البته داده‌ها در مورد مکانیسم خاصی که این کار را سبب می‌شود، چیزی نمی‌گویند.
این مطالعه چگونگی شکل‌دهی ایدئولوژی سیاسی رفتار مرتبط با تنبیه را در کودکان روشن می‌کند. با این حال، باید توجه داشت که این آزمایش در شرایط کنترل شده انجام شد و رفتارهای مربوط به مجازات واقعی ممکن است یکسان نباشد.
ما نمی‌دانیم انتقال این دیدگاه چگونه اتفاق می‌افتد – آیا از طریق نحوه صحبت والدین با بچه‌ها در مورد گروه‌ها رخ می‌دهد؟ یا انواع محیط‌هایی که والدین برای تربیت فرزندان انتخاب می‌کنند؟ یا کلاً چیز دیگری؟
