دانشمندان 168 تصویر مرموز «نازکا» را در شن‌های صحرای پرو کشف کرده‌اند
صحرای نازکا در پرو مانند یک گالری هنری برای خدایان بالاست. با این حال، حتی با دهه‌ها بررسی از آسمان، ما به سختی بخش اندکی از این مجموعه در حال محو شدن غول‌ها را کشف کرده‌ایم.
سال گذشته، یک باستان شناس در پرو به گاردین گفت که فکر می‌کند دانشمندان تنها 5 درصد از تمام خطوط نازکا را در صحرا پیدا کرده‌اند.
محققان دانشگاه یاماگاتا در ژاپن اکنون در حال کار با باستان شناسان محلی برای تغییر این وضعیت هستند و آخرین مجموعه خطوط باستانی کشف شده توسط آنها تقریباً تعداد طرح‌های شناخته شده قبلی را دو برابر می‌کند.
بررسی‌های هواپیماهای بدون سرنشین و تصاویر هوایی در جنوب پرو اکنون 168 ژئوگلیف جدید را در سایت میراث جهانی خطوط نازکا شناسایی کرده‌اند که تقریباً 50 مورد از آنها تصاویری شبیه انسان را نشان می‌دهند.
یکی از تصاویر انسان نما حتی به نظر می رسد که کمی مو روی صورت دارد، به سبک هومر سیمپسون!
برخی از طرح‌های دیگر حک شده پرندگان، اورکاها، گربه‌ها و مارها هستند. برخی از آنها فقط خطوط ساده یا الگوهای ذوزنقه‌ای هستند.
به سختی می‌توان گفت که این طرح‌ها چه زمانی ساخته شده‌اند، اما گلدان های سفالی که در نزدیکی خطوط پیدا شده‌اند قدمتی بین 100 سال قبل از میلاد تا 300 سال پس از میلاد دارند.
بسیاری از تصاویر باستانی در زمین‌های مسطح حفر شده‌اند و دیدن آنها را از نزدیک دشوار است. از آنجایی که این خطوط از طریق برداشتن سنگ‌ها و نخاله‌ها برای آشکار کردن خاک‌های با رنگ متضاد زیر آن ساخته شده‌اند، فرسایش باعث دشوارتر شدن کشف آنها می‌شود.
پهپادها چشم آسمانی ما در آسمان شده اند. این وسایل پرنده به متخصصان این امکان را می‌دهند تا خطوط نازکا را با وضوح بیشتری نسبت به قبل ببینند.
برخی از اطلاعاتی که آنها جمع‌آوری می‌کنند توسط برنامه‌های هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل می‌شوند که می‌توانند الگوهای مختلف را سریع‌تر و قابل اعتمادتر از چشم انسان تشخیص دهند. در سال 2019، یک طرح جدید خط نازکا در واقع توسط هوش مصنوعی کشف شد.
خطوط نازکا یکی از جذاب ترین اسرار تاریخ است. به دلایلی غیرقابل توضیح، بین 500 سال قبل از میلاد تا 500 پس از میلاد، جوامع در جنوب پرو خطوط، اشکال و شکل های ساده‌ای را در سراسر چشم انداز ایجاد کردند که بسیاری از آنها را می‌توان به طور کامل فقط از بالا مشاهده کرد.
این خطوط در طول دهه‌ها به روش‌های متعددی تفسیر شده‌اند، اما رایج‌ترین توضیح این است که آنها برای خدایان آسمان که از بالا به انسان‌ها نگاه می‌کنند، در نظر گرفته شده‌اند.
یکی دیگر از نظریه‌های رایج نشان می‌دهد که این شکل‌ها و الگوها برای اهداف نجومی تشریفاتی ترسیم شده‌اند و قرار بوده به نحوی ستاره‌ها را منعکس کنند.
در سال 1994، زمانی که بخشی از صحرای نازکا در فهرست میراث جهانی قرار گرفت، تنها حدود 30 ژئوگلیف پیدا شده بود که عمدتاً تصاویری گیاهان و حیوانات بودند.
اما این فقط نوک کوه یخ بود. تا سال 2019، باستان شناسان در مجموع نزدیک به 200 ژئوگلیف را پیدا کردند که تعدادی از آنها چهره های انسان‌نما را نشان می‌دادند.
با کشف جدیدترین موارد افزوده شده توسط محققان دانشگاه یاماگاتا، تعداد رسمی خطوط شناخته شده نازکا اکنون 358 است.
به احتمال زیاد، هنوز بسیاری از آثار هنری باستانی در آنجا در بیابان پنهان شده است.
با مجوز وزارت فرهنگ پرو، دانشمندان یاماگاتا ماموریتی را برای جمع‌آوری هر چه بیشتر از این طرح‌های مرموز مشخص کرده‌اند.
