رهبران شرکت‌ها و کشورها در قالب افراد بی‌خانمان- چه کسی می‌داند اگر جبر جغرافیایی و اکوسیستم نبود، واقعا این صحنه‌ها ایجاد نمی‌شد
اگر پدر زیستی استیو جابز او را در یک سناریویی تخیلی به سوریه می‌برد، استیو جابز چه سرنوشتی پیدا می‌کرد؟ یک کارمند؟ یک مدیر رده میانی؟ یکی از انبوه کشته‌های جنگ داخلی این کشور؟
بدیهی است که اکوسیستم مناسب و شرایط اقتصادی و یک آبشار زنجیره‌ای برای موفقیت لازم هستند که یکی از آنها استعداد ذاتی و فرصت‌شناسی و جرقه‌های خلاقیت یک شخصی است و نه بیشتر.
البته در مورد سیاسیون دنیا باید شک کنیم که آنها در کشورهای دیگر هم جایگاهی می‌توانسته‌اند برای خود پیدا کنند. گرچه نوع بازی سیاست در کشورهای مختلف ظاهرا متفاوت است، اما شباهت‌های سیاسیون هم به هم زیاد است!
اما اگر آنها هم شانس نمی‌آوردند، خیلی آسان تصور کنیم که رهبران جهان در یک کشور کم‌رونق به چه وضعی می‌افتادند. شاید! و البته به یاری میدجرنی!
جو بایدن:
دونالد ترامپ:
جف بیزوس:
مارک زاکربرگ:
کامالا هریس:
باراک اوباما:
هیلاری کلینتون:
بیل گیتس:
کانیه وست:
تیلور سوییفت:
