این قرص خوراکی انسولین، انسولین را به صورت مستقیم با «ریز موتورهای شیمیایی» وارد روده و سپس جریان خون میکند
چقدر خوب میشد که بیماران به جای تزریق انسولین میتوانستند دوز مورد نیاز را بخورند. اما عملا در دیابت نوع یک چنین چیزی غیرممکن بوده و انسولین خوراکی موثر یک رویا است.
اما حالا تیمی از دانشمندان از یک قرص خوراکی رونمایی کردهاند که توسط «ریز موتورهای» شیمیایی، انسولین را به روده بزرگ موشها تحویل میدهد.
افراد مبتلا به دیابت نوع یک باید سطح گلوکز خود را به دقت مدیریت کنند، این کار معمولاً با تزریق دوره ای انسولین انجام میشود. مسلم است که خوردن یک قرص بسیار سادهتر است، اما متأسفانه انسولین مولکول شکنندهای است که قبل از رسیدن به روده در اسید معده تجزیه میشود و عملا به جریان خون نمیرسد.
انسولین خوراکی از دیرباز یک هدف کلیدی برای دانشمندان بوده، زیرا برخی از فرمولهای آن در مراحل پیشرفته آزمایشهای بالینی انسانی هستند. کار اخیر راههایی را برای کپسوله کردن این هورمون در پوششهای محافظ برای سالم ماندن در محیط اسیدی شدید معده بررسی کرده، اما هنگامی که به روده میرسد، انسولین همچنان به طور غیرفعال از طریق غشاء به جریان خون منتشر میشود.
تلاشهای دیگر به این صورت انجام شده که نانوذراتی وارد جریان خون میشوند و تنها زمانی که سطح گلوکز افزایش مییابد، انسولین آزاد میکنند. همچنین با کپسولهایی با میکروسوزنهایی که مستقیماً انسولین را به مخاط معده تزریق میکنند یا کپسولهای روباتیکی که در دیواره روده نفوذ میکنند ، تلاش کردهاند این مشکل را برطرف کنند.
اما در تحقیق جدید، دانشمندان در چین یک قرص خوراکی ساختهاند که نهتنها انسولین را به طور ایمن به روده بزرگ منتقل میکند، بلکه بلکه سپس به صورت فعال وارد خون میشود. این کار به یاری میکروموتورهای شیمیایی که قرص را به حرکت در میآورند، انجام میشود.
قرص های 3 میلی متری حاوی ریزذرات منیزیم با محلولی حاوی انسولین و لایهای از لیپوزومها هستند که با جوش شیرین مخلوط شده و در نهایت در محلول نشاسته استری پوشانده شدهاند. هر کدام از این مواد نقش خاصی دارند.
نشاسته از قرصها محافظت میکند تا از طریق معده به روده بزرگ برسند. پس از رسیدن، قرصها تجزیه می شوند تا زمانی که میکروذرات باز شوند.
آنگاه منیزیم با آب واکنش داده و جریانی از حباب های گاز هیدروژن تولید کند و این قرص را به سمت پوشش روده بزرگ هدایت میکند، جایی که میتواند به طور موثرتری جذب شود.
در آزمایشهایی که روی موشها انجام شد، محققان دریافتند که این قرصهای انسولین خوراکی میتوانند به میزان قابل توجهی سطح گلوکز در جریان خون حیوانات را برای بیش از پنج ساعت کاهش دهند. سطح گلوکز تقریباً به اندازه سطوحی بود که انسولین تزریقی ایجاد میگرد.
البته هنوز کارهای زیادی برای انجام باقی مانده است، این تیم میگوید که این سیستم نهتنها گامی به سوی قرصهای انسولین خوراکی است، بلکه میتواند برای ساخت اشکال خوراکی سایر داروهایی که تزریقی هستند، استفاده شود.
این تحقیق در مجله ACS Nano منتشر شده.
منبع: انجمن شیمی آمریکا
این نوشتهها را هم بخوانید
