آیا واقعا با پیوند این ژن میتوان قلب سالخوردهها را سالها جوان کرد؟
گذشت روزگار و پیری سرانجام به سراغ همه ما میآید. اما در برخی از افراد تزریق ژنهای مناسب میتوانند روند سالخوردگی را به تعویق اندازد.
چند سال پیش محققان ایتالیایی چیز خاصی را در مورد افرادی که تا 90 سالگی و بعد از آن زندگی میکنند کشف کردند: آنها معمولاً نسخهای از ژنی به نام BPIFB4 دارند که از آسیبهای قلبی عروقی محافظت میکند و قلب را برای مدت طولانیتری در حالت خوب نگه میدارد.
با تزریق این ژن جهش یافته به موشهای مسن، دانشمندان اکنون مشاهده کردهاند که چگونه نشانگرهای پیری زیستی قلب این موشها به اندازه بیش از 10 سال به عقب برمیگردد.
محققان متوحه شدند که همین کار در موشهای میانسال هم از کاهش عملکرد قلب پیشگیری میکند.
سرعت پیری قلب و رگهای خونی اصلی آن به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله اینکه چقدر مینوشیم و سیگار میکشیم بر اساس نتایج این مطالعه، جهش در ژن های کدکننده پروتئین نیز نقش کلیدی ایفا میکند.
نوع مرتبط با طول عمر (LAV) ژن BPIFB4 که محققان به بررسی آن پرداختند، در حال حاضر با طول عمر در افراد مرتبط است و اغلب در افرادی که بیشتر از حد طبیعی عمر می کنند، مثلا بیش از 90 سال یافت میشود. این یافته محققان را بر آن داشت تا نگاه دقیقتری به اثرات فیزیولوژیکی این نوع داشته باشند.
علاوه بر آزمایشهایی که روی موشها انجام شد، تیم این ژن را در یک محیط آزمایشگاهی به سلولهای قلب انسان اضافه کرد تا ببیند چه اثرات انسنی خواهد داشت.
آنها سلولهای قلبی را از 24 بیمار مسن با مشکلات شدید قلبی، از جمله برخی که قبلا پیوند قلب را تجربه کرده بودند، برداشتند.
نتایج نشان داد که LAV-BPIFB4 نقش مهمی در حفظ سلولهای «پری سیتیـ ایفا می کند . کار این سلولها ساخت رگهای خونی جدید و نگهداری از آنها است که به نوبه خود باعث میشود قلب برای مدت طولانیتری به خوبی کار کند.
با افزودن ژن/پروتئین طول عمر به لوله آزمایش، روند جوانسازی قلب را مشاهده شد و سلولهای قلبی بیماران نارسایی قلبی سالخورده به درستی کار خود را از سر گرفتند و ثابت شد که در ساخت رگهای خونی جدید کارآمدتر هستند.
البته صدسالهها به طور طبیعی جهش ژن BPIFB4 را به فرزندان خود منتقل میکنند، اما حالا تصور میشود به کسانی که والدین به طور طبیعی سالخورده ندارند را هم این ژن را هم داد تا آنها هم قلب بادوامتری داشته باشند.
قبلا دیده شده که با انتقال ژن BPIFB4 به موش، تصلب شرایین، دیابت و سایر عوارض متوقف میشود و در آینده میتوان از آزمایشهای بالینی برای مشاهده اینکه آیا همان نوع اثرات پیشگیرانه در انسان نیز اتفاق میافتد، استفاده کرد.
محققان همچنین در حال بررسی امکان استفاده از پروتئین BPIFB4 به عنوان یک درمان هستند. یعنی به جای ژن بتوان به بیماران پروتئین حاصل از این ژن را داد و اثرات درمانی را زودتر مشاهده کرد.
این تحقیق در Cardiovascular Research منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
