زندگینامه استیون سودربرگ، کارگردانی، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس مشهور

استیون سودربرگ فیلمساز آمریکایی است که کارگردانی، تهیه کنندگی و نویسندگی فیلم، نمایش تلویزیونی و نمایشنامه را در کارنامه دارد. او در 14 ژانویه 1963 در آتلانتا، جورجیا به دنیا آمد و در باتون روژ، لوئیزیانا بزرگ شد.

سودربرگ از دبیرستان شروع به ساخت فیلم کرد و بعداً به دانشگاه لوئیزیانا در باتون روژ رفت و در آنجا به تحصیل در زمینه تولید فیلم پرداخت. اولین فیلم بلند او به نام «سکس، دروغ و نوار ویدئو» که نویسندگی، کارگردانی و تدوین آن را برعهده داشت، در جشنواره فیلم ساندنس در سال 1989 به نمایش درآمد و نخل طلای جشنواره فیلم کن را دریافت کرد.

از آن زمان سودربرگ فیلم های متعددی از جمله «ارین بروکوویچ»، «ترافیک»، «یازده اوشن»، «مایک جادویی» و «لوگان لاکی» را کارگردانی کرده است. او همچنین در چندین مجموعه تلویزیونی از جمله «نیک» و «موزائیک» کار کرده و چندین نمایشنامه را تهیه و کارگردانی کرده است.

سودربرگ به دلیل استفاده نوآورانه از فناوری و تمایلش برای آزمایش تکنیک های مختلف داستان نویسی شناخته شده است. او اغلب با یک گروه اصلی از بازیگران از جمله جورج کلونی و مت دیمون همکاری می کند و اغلب با بازیگران غیرحرفه ای نیز کار می کند.

سودربرگ علاوه بر فیلمسازی، در چندین فیلم از جمله «شب بخیر و موفق باشید» و «مایکل کلایتون» به عنوان تهیه کننده نیز فعالیت داشته و در چندین پروژه نیز به عنوان فیلمبردار و تدوینگر کار کرده است.

در مجموع، سودربرگ به عنوان یکی از تاثیرگذارترین فیلمسازان نسل خود در نظر گرفته می‌شود و جوایز متعددی از جمله جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای «ترافیک» و چندین بار نامزدی امی برای کارش در تلویزیون دریافت کرده است.

سودربرگ به عنوان یک فیلمساز پرکار که سریع و کارآمد کار می کند شهرت دارد. او اغلب به عنوان فیلمبردار و تدوینگر خودش عمل می کند که به او اجازه می دهد کنترل بیشتری بر سبک بصری و سرعت فیلم هایش داشته باشد.

سودربرگ علاوه بر کار خود در سینما و تلویزیون، به فعالیت‌های خلاقانه دیگری نیز پرداخته است، مانند نوشتن رمان، ایجاد یک اینستالیشن هنری چند رسانه‌ای و ضبط آلبومی با گروه خود به نام The Petricor.

سودربرگ در مورد دیدگاه های خود در مورد صنعت فیلم و چالش های پیش روی فیلمسازان مستقل صریح بوده است. او از تمرکز هالیوود بر فیلم‌های فرنچایز انتقاد کرده و از فرصت‌های بیشتر برای صداهای متنوع در صنعت دفاع کرده است.

سودربرگ به خاطر همکاری با فیلمنامه نویس اسکات زی برنز که با او در چندین فیلم از جمله “مخبر!” و “سرایت”.

سودربرگ همچنین با طیف گسترده‌ای از بازیگران کار کرده است و به عنوان راه‌اندازی فعالیت‌های چند بازیگر برجسته از جمله جنیفر لارنس، چانینگ تاتوم و جینا رودریگز شناخته شده است.

در سال‌های اخیر، سودربرگ به طور فزاینده‌ای به بررسی مدل‌های توزیع جدید برای کارهایش علاقه مند شده است. او با انتشار فیلم ها از طریق ویدئو در پلتفرم های درخواستی آزمایش کرده است و همچنین محتوای ویژه ای برای دستگاه های تلفن همراه ایجاد کرده است.

سودربرگ علیرغم موفقیت هایش اظهار داشته است که دائماً در تلاش است تا حرفه خود را بهبود بخشد و مهارت های جدید را بیاموزد. او گفته است که همیشه به دنبال چالش‌ها و راه‌های جدیدی است تا خلاقانه خود را به پیش ببرد.

سودربرگ همچنین به خاطر سبک بصری متمایز خود که اغلب شامل استفاده از زوایای غیرمعمول دوربین، برداشت های طولانی و تکنیک های ویرایش غیر متعارف است، شهرت دارد. او از فیلم‌های استنلی کوبریک و رابرت آلتمن به‌عنوان تأثیرات عمده بر آثارش یاد کرده است.

سودربرگ جوایز متعددی را برای فیلم‌هایش به دست آورده است، از جمله جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای «ترافیک» در سال 2001. او همچنین نامزد چندین جایزه گلدن گلوب، جوایز امی، و جوایز انجمن بازیگران سینما شده است.

سودربرگ علاوه بر کارهای بلند سینمایی‌اش، چندین فیلم مستند نیز کارگردانی کرده است، از جمله «و همه چیز خوب پیش می‌رود»، پرتره‌ای از تک‌شناس فقید اسپالدینگ گری، و «پشت کندلابرا»، فیلم زندگی‌نامه‌ای از لیبراسه پیانیست.

سودربرگ در طول زندگی حرفه ای خود در تعدادی از تلاش های بشردوستانه شرکت داشته است. او از اهداف مختلفی از جمله مبارزه با قاچاق انسان و ترویج آموزش هنر حمایت کرده است.

در سال‌های اخیر، سودربرگ در دنیای ورزش نیز شرکت کرده است و به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در سریال HBO “Hard Knocks” که نگاهی درونی به کمپ‌های آموزشی NFL ارائه می‌کند، خدمت کرده است.

سودربرگ علیرغم مشغله کاری خود، به خوش برخورد و دوستانه بودن با همکارانش شهرت دارد و به ایجاد محیط کاری مثبت در مجموعه هایش شهرت دارد. بسیاری از بازیگران و اعضای گروه از همکاری با او بسیار ابراز خوشحالی کرده اند و توانایی او را در به نمایش گذاشتن بهترین بازیگرانش تحسین کرده اند.

سودربرگ همچنین ژانرها و قالب های مختلفی را در آثار خود بررسی کرده است. به عنوان مثال، او فیلم ترسناک روانشناختی 2018 “Unsane” را کارگردانی کرد که تماماً با آیفون فیلمبرداری شد و درام ورزشی “High Flying Bird” در سال 2019 که با همان تکنیک فیلمبرداری شد. او همچنین قسمت‌هایی از برنامه‌های تلویزیونی پرطرفدار مانند «The Knick»، «Godless» و «Billions» را کارگردانی کرده است.

سودربرگ دو بار ازدواج کرده و سه دختر دارد. همسر دوم او، ژول آسنر، مجری و نویسنده سابق تلویزیون است.

سودربرگ علاوه بر کار خود به عنوان یک فیلمساز، خواننده مشتاقی نیز هست و از آثار نویسندگانی مانند دان دلیلو و دیوید فاستر والاس به عنوان تأثیرات عمده بر دیدگاه خلاق خود یاد کرده است.

سودربرگ یکی از اعضای موسس شرکت پخش فیلم جایگزین، HDNet Films است که برای تامین مالی فیلم های مستقل ایجاد شده است.

سودربرگ از طرفداران گروه The National است و یک فیلم کنسرتی با عنوان “اشتباه برای غریبه ها” را برای آنها کارگردانی کرد.

سودربرگ به خاطر شوخ طبعی و شوخ طبعی اش شناخته شده است و گهگاه در فیلم های خود ظاهری کوتاه داشته است. به عنوان مثال، او نقش کوچکی در “Ocean’s Eleven” به عنوان یک کارمند بانک بازی کرد که توسط باند اصلی فریب خورده است.

سودربرگ در تولید و کارگردانی آثار تئاتر نیز فعالیت داشته است. او اولین کار خود را در برادوی در سال 2014 با تهیه کنندگی نمایشنامه “کتابخانه” انجام داد و در سال 2015 نمایشنامه “قلب عادی” را کارگردانی کرد.

سودربرگ یک مدافع قوی برای استفاده از داده ها و تجزیه و تحلیل در صنعت فیلم است. او علناً در مورد استفاده خود از داده ها برای کمک به تصمیم گیری درباره همه چیز از بازیگری گرفته تا بازاریابی صحبت کرده است و گفته است که معتقد است رویکرد مبتنی بر داده می تواند به فیلمسازان کمک کند تا فیلم های بهتری بسازند و مخاطبان بیشتری را جذب کنند.

سودربرگ مربی بسیاری از فیلمسازان پیشرو بوده و در ابتکارات آموزشی مختلفی شرکت داشته است. او در چندین دانشگاه کلاس های مستر فیلم تدریس کرده و همچنین در برنامه های مربیگری فیلمسازان جوان شرکت داشته است.

سودربرگ به دلیل کارایی و توجه به جزئیات در صحنه فیلمبرداری معروف است. او به دلیل توانایی در فیلمبرداری سریع و در عین حال حفظ ارزش های تولید بالا شناخته شده است، و توسط بازیگران و اعضای خدمه به دلیل توانایی اش در تمرکز و سازماندهی ماندن مورد تحسین قرار گرفته است.

سودربرگ گفته است که فیلمسازی را یک فرآیند مشارکتی می بیند و بر اهمیت ایجاد روابط قوی با بازیگران و گروه خود تاکید کرده است. او گفته است که نقش خود را به‌عنوان کارگردان به‌عنوان نقش «رهبری» می‌بیند که عناصر مختلف یک فیلم را گرد هم می‌آورد تا یک کل منسجم ایجاد کند.

سودربرگ همچنین در تولید و کارگردانی پروژه های واقعیت مجازی (VR) نقش داشته است. در سال 2018، او «Mozaic» را کارگردانی کرد، یک مجموعه تلویزیونی تعاملی رازآلود قتل که به بینندگان اجازه می‌داد مسیرهای داستانی مختلفی را با استفاده از یک برنامه همراه انتخاب کنند. او همچنین یک تجربه واقعیت مجازی به نام “The Laundromat VR” را کارگردانی کرده است که دنیای امور مالی فراساحلی را بررسی می کند.

سودربرگ از طرفداران کشتی حرفه ای است و مضامین کشتی را در برخی از فیلم های خود گنجانده است. به عنوان مثال، شخصیت تری بندیکت در مجموعه “Ocean’s Eleven” به نام کشتی گیر افسانه ای برونو سامارتینو و شخصیت دالاس در “مایک جادویی” از کشتی گیر دیاموند دالاس پیج الهام گرفته شده است.

سودربرگ همچنین در فعالیت های تجاری مختلف خارج از صنعت فیلم شرکت داشته است. او یک شرکت ارواح به نام Singani 63 را تأسیس کرده است که نوعی براندی بولیویایی را تولید می کند که سودربرگ هنگام فیلمبرداری در آمریکای جنوبی کشف کرد.

سودربرگ گفته است که قصد دارد در مقطعی از فیلمسازی کناره گیری کند، اگرچه زمان آن را مشخص نکرده است. او به کاوش در سایر تلاش‌های خلاقانه مانند نویسندگی و عکاسی ابراز علاقه کرده است و گفته است که قصد دارد در هر کاری که انجام می‌دهد همچنان خلاقانه خود را به چالش بکشد.

سودربرگ علیرغم موفقیت‌های فراوانش گفته است که هنوز خود را دانشجوی فیلم‌سازی می‌داند و دائماً از تجربیات خود در صحنه فیلمبرداری درس می‌گیرد. او گفته است که به هر پروژه به عنوان یک فرصت جدید برای ایجاد خلاقیت و کشف ایده های جدید نگاه می کند.

سودربرگ همچنین از مدافعان قوی استفاده از فناوری های جدید در فیلمسازی بوده است. او اولین پذیرنده دوربین های دیجیتال بود و در خط مقدم حرکت به سمت سینمای دیجیتال بوده است. او همچنین اشکال جدیدی از توزیع را آزمایش کرده است، مانند اکران فیلم ها به طور همزمان در سینماها و روی پلتفرم های درخواستی.

سودربرگ به خاطر کمک هایش به صنعت فیلم با افتخارات متعددی شناخته شده است، از جمله جایزه DGA برای دستاورد کارگردانی برجسته در فیلم بلند، جایزه WGA برای بهترین فیلمنامه اصلی، و جایزه بافتا برای بهترین کارگردان. در سال 2013 عنوان افتخاری شوالیه در لژیون افتخار فرانسه به او داده شد.

سودربرگ شخصیتی تأثیرگذار در صحنه فیلم های مستقل بوده است و با رویکرد نوآورانه خود در فیلمسازی الهام بخش نسل جدیدی از فیلمسازان بوده است. او گفته است که نقش خود به عنوان یک فیلمساز را نقش یک «خوکچه هندی» می بیند که دائماً در حال آزمایش است و مرزهای ممکن را جابجا می کند.

سودربرگ در مورد مبارزات خود با افسردگی و اضطراب آشکارا صحبت کرده است و علناً در مورد اهمیت سلامت روان صحبت کرده است. او گفته است که معتقدم مهم است که افراد در زمینه های خلاق، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهند و برای مدیریت سلامت روان خود گام بردارند.

سودربرگ همچنین منتقد سرسخت عدم تنوع صنعت فیلم بوده و از حضور بیشتر رنگین پوستان و زنان در پشت و جلوی دوربین دفاع کرده است. او گفته است که معتقد است صنعت متنوع‌تر منجر به فیلم‌های بهتر و جامعه خلاقانه‌تر خواهد شد.

سودربرگ گفته است که قصد دارد تا زمانی که بتواند به ساختن فیلم ادامه دهد و علاقه خود را به کاوش در ژانرها و قالب های جدید ابراز کرده است. او گفته است که از امکاناتی که فناوری‌های جدید مانند واقعیت مجازی و واقعیت افزوده برای داستان سرایی ارائه می‌دهند هیجان‌زده است و معتقد است که هنوز چیزهای زیادی برای کشف و کاوش در دنیای فیلم وجود دارد.

سودربرگ همچنین در پروژه های مختلف حفظ و بازسازی فیلم شرکت داشته است. او با سازمان‌هایی مانند بنیاد فیلم و آرشیو فیلم آکادمی برای کمک به حفظ و بازسازی فیلم‌های کلاسیک کار کرده است و از طرفداران جدی اهمیت حفظ میراث فرهنگی ما از طریق حفظ فیلم بوده است.

سودربرگ به دلیل توجه به جزئیات و برنامه ریزی دقیق در صحنه فیلمبرداری مشهور است. او گفته است که ترجیح می‌دهد قبل از فیلمبرداری زیاد تمرین کند و اغلب فیلم‌هایش را با جزئیات استوری‌برد می‌نویسد. او همچنین توسط بازیگران به دلیل توانایی او در ایجاد یک محیط کاری آرام و مشارکتی در صحنه فیلمبرداری مورد تحسین قرار گرفته است.

سودربرگ گفته است که او به ویژه به داستان هایی که مضامین اخلاقی و اخلاقی را بررسی می کنند جذب می شود و اغلب در فیلم هایش به موضوعات پیچیده و چالش برانگیز پرداخته است. او گفته است که معتقد است که فیلم می تواند ابزاری قدرتمند برای بررسی مسائل دشوار و جرقه زدن گفتگوها باشد.

سودربرگ به علاقه اش به ورزش نیز معروف است و گفته است که معتقد است اصول کار گروهی و نظم و انضباط که در ورزش لازم است در فیلمسازی نیز قابل اجرا است. او در پروژه های مختلف ورزشی از جمله مستندی درباره تیم بیسبال اوکلند اتلتیک در سال 2002 به نام «مانیبال» شرکت داشته است.

سودربرگ به خاطر ذوق التقاطی اش در موسیقی شناخته شده است و اغلب موسیقی را به شیوه های بدیع در فیلم هایش گنجانده است. به عنوان مثال، او از آهنگ‌های دیوید بووی و The Who در فیلم سال 1998 خود “Out of Sight” استفاده کرد و با استفاده از اپلیکیشنی به نام “Scorecerer” برای فیلم سال 2018 خود “Unsane” موسیقی خلق کرد.

سودربرگ گفته است که معتقد است آینده فیلمسازی در همکاری و تجربه نهفته است. او گفته است که فیلم را رسانه‌ای دائماً در حال تکامل می‌داند و معتقد است که هیجان‌انگیزترین کار توسط فیلمسازانی انجام می‌شود که حاضرند ریسک کنند و چیزهای جدید را امتحان کنند.