تحریک مغناطیسی مغز، با تصحیح سیگنال‌های رو به عقب، امیدی تازه برای درمان افسردگی به وجود آورده
دانشمندان دانشگاه استنفورد مکانیسم جدید ایجادکننده افسردگی کشف کرده‌اند و دریافته‌اند که چگونه تحریک مغناطیسی می‌تواند به درمان آن کمک کند.
به نظر می‌رسد سیگنال‌های بین دو بخش کلیدی مغز در افراد مبتلا به افسردگی به اشتباه جریان می‌یابد، اما تحریک مغناطیسی می‌تواند این سیگنال‌ها را معکوس کند و علائم را به شدت بهبود بخشد.
در دهه‌های اخیر دانشمندان روشی غیرتهاجمی برای القای فعالیت الکتریکی در بخش‌های خاصی از مغز ابداع کرده‌اند. این فرآیند که به عنوان تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) شناخته می‌شود، طیف گسترده‌ای از مزایا، از تقویت حافظه گرفته تا کاهش فوبیا، هوس غذایی یا اعتیاد به مواد مخدر داشته است.
یکی از امیدوارکننده‌ترین کاربرد‌ها در درمان افسردگی بوده. در سال 2020 یک مطالعه مقدماتی، روشی به نام درمان تعدیل عصبی استانفورد (SNT) میزان بهبودی باورنکردنی 90 درصدی را در افراد مبتلا به افسردگی شدید و مقاوم به درمان به دست آورد. اما دقیقاً نحوه عملکرد تحریک مغناطیسی در مغز برای کاهش علائم افسردگی ناشناخته باقی مانده بود.
حالا پژوهشگران به پاسخ رسیده‌اند. محققان داده‌های fMRI یا MRI عملکردی 33 بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان را تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با اسکن‌های 85 فرد بدون افسردگی مقایسه کردند و با این کار، آنها تفاوتی اساسی در نحوه ارتباط دو ناحیه مغز پیدا کردند.
اینسولای قدامی ناحیه‌ای از مغز است که احساس‌هایی مانند درد، طعم یا دما را دریافت می‌کند و بر این اساس به تنظیم احساسات ذهنی کمک می‌کند. این کار با ارسال سیگنال‌هایی به ناحیه دیگری به نام قشر سینگولیت قدامی که احساسات را کنترل می‌کند، انجام می‌شود.
با این حال، دانشمندان دانشگاه استنفورد دریافتند که در حدود 75 درصد از بیماران مبتلا به افسردگی، این ارتباط به صورت معکوس رخ می‌دهد. نسبت‌های بالاتر سیگنال‌های معکوس متجر به افسردگی شدیدتر می‌شوند.
در طی پنج روز، محققان روش SNT را برای 23 بیمار از 33 بیمار مبتلا به افسردگی آزمودند و 10 نفر دیگر تحت درمان با دارونما قرار دادند. طی سه روز در گروه درمان‌شده پس از پایان درمان، جریان سیگنال‌ها بین این دو ناحیه مغز اصلاح شد و بیماران بهبودی را در خلق و خوی خود گزارش کردند. هر چه افسردگی شدیدتر باشد، بهبودی بیشتر است.
داده‌های fMRI هم به‌عنوان نشانگر زیستی برای افسردگی و هم به‌عنوان روشی برای هدف‌گیری اشخاصی که مناسب این درمان هستند، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. یعنی هنگامی که فردی مبتلا به افسردگی شدید مبتلا می‌شود، می‌توانیم به دنبال این نشانگر زیستی بگردیم تا تصمیم بگیریم که چقدر احتمال دارد به درمان SNT به خوبی پاسخ دهد.”
اکنون محققان قصد دارند این روش را در گروه بزرگتری از بیماران آزمایش کنند.
این تحقیق در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده.
منبع: دانشگاه استنفورد
