تصور دهشت نبرد «واترلو» با هوش مصنوعی میدجرنی
نبرد واترلو، که در ۱۸ ژوئن ۱۸۱۵ رخ داد، یک درگیری نظامی مهم در طول جنگ‌های ناپلئون بود. این جنگ بین ارتش فرانسه به رهبری امپراتور ناپلئون بناپارت و اتحادی از نیرو‌های بریتانیایی، هلندی و پروس به فرماندهی دوک ولینگتون و فیلد مارشال گبهارد لبرشت فون بلوچر درگرفت.
این نبرد در نزدیکی شهر واترلو در بلژیک امروزی رخ داد. ناپلئون که اخیراً از تبعید بازگشته بود و قدرت را در فرانسه بازپس گرفته بود، هدفش شکست نیرو‌های ائتلاف و تثبیت سلطه خود در اروپا بود. استراتژی او شامل تقسیم ارتش متفقین انگلیس و پروس قبل از شکست جداگانه آن‌ها بود.
نبرد در صبح با بمباران توپخانه فرانسه و سپس حملات پیاده نظام آغاز شد. علیرغم موفقیت اولیه در سمت راست فرانسه، نیرو‌های ولینگتون مواضع خود را حفظ کردند و یک خط دفاعی قوی در خط الراس مونت سن ژان تشکیل دادند. فرانسوی‌ها چندین حمله را آغاز کردند، اما بریتانیا و متحدانشان مواضع خود را حفظ کردند.
در همین حال، ارتش پروس، تحت رهبری بلوچر، درگیر نبرد جداگانه‌ای علیه جناح راست ناپلئون بود. اگرچه در ابتدا پروس‌ها عقب رانده شدند، اما موفق شدند دوباره سازماندهی شوند و یک ضد حمله قاطع را آغاز کنند و ناپلئون را مجبور کردند تا تعدادی از نیرو‌هایش را برای مقابله با تهدید پروس هدایت کند.
تا اواخر بعد از ظهر، نیرو‌های ترکیبی ولینگتون و بلوچر توانستند حملات ناپلئون را دفع کنند. ورود نیرو‌های تازه نفس پروس به میدان نبرد، ترازو را بیشتر به نفع نیرو‌های ائتلاف منحرف کرد. هنگامی که ارتش فرانسه شروع به عقب نشینی کرد، به یک شکست آشفته تبدیل شد و ائتلاف آن‌ها را تعقیب کرد.
نبرد واترلو منجر به پیروزی قاطع ارتش متفقین انگلیس و پروس شد. شکست ناپلئون پایان حکومت او و پایان جنگ‌های ناپلئون بود. او چند روز بعد از سلطنت کناره‌گیری کرد و در نهایت به جزیره دورأفتاده سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی تبعید شد و باقی عمر خود را در آنجا سپری کرد.
نبرد واترلو اغلب به عنوان نقطه عطفی در تاریخ اروپا در نظر گرفته می‌شود، زیرا به دوران ناپلئون پایان داد و منجر به تغییرات سیاسی قابل توجهی در اروپا شد. همچنین موقعیت بریتانیا را به عنوان یک قدرت بزرگ جهانی تثبیت کرد و از طریق کنگره وین زمینه را برای یک قرن صلح و ثبات نسبی در این قاره فراهم کرد.
قدرت سربازان: ارتش فرانسه به فرماندهی ناپلئون حدود ۷۲۰۰۰ سرباز داشت، در حالی که ارتش متفقین انگلیس به رهبری ولینگتون تقریباً ۶۸۰۰۰ سرباز داشت. ارتش پروس به رهبری بلوچر حدود ۵۰۰۰۰ سرباز داشت. بنابراین، مجموع نیرو‌های ائتلاف حدود ۱۱۸۰۰۰ سرباز بود.
شرایط آب و هوایی: نبرد پس از باران شدید، که زمین را گل آلود و عبور از آن دشوار کرده بود، انجام شد. باران همچنین بر اثربخشی سلاح‌های گرم پیاده نظام، به ویژه تفنگ‌های سنگ چخماق، تأثیر گذاشت، زیرا پودر مرطوب قابلیت اطمینان آن‌ها را کاهش داد.
زمان و تاکتیک: نبرد حدود ساعت ۱۱: ۳۰ صبح آغاز شد، زمانی که فرانسوی‌ها حملات اولیه خود را آغاز کردند. استراتژی ناپلئون شامل تضعیف مرکز خط متفقین انگلیس با حملات توپخانه و پیاده نظام و در عین حال هدف شکستن و منزوی کردن نیرو‌های بریتانیا از پروس‌ها بود. با این حال، انگلیسی‌ها، با حمایت از موقعیت دفاعی قوی خود، با موفقیت حملات فرانسه را دفع کردند.
اتهام سواره نظام خانگی: یکی از قسمت‌های قابل توجه در طول نبرد، حمله سواره نظام خانگی بریتانیا بود که شامل هنگ‌های سواره نظام مانند خاکستری اسکاتلندی و گارد نجات بود. آن‌ها یک حمله افسانه‌ای را علیه پیاده نظام فرانسوی انجام دادند و صفوف آن‌ها را شکستند و استاندارد عقاب فرانسوی را تصرف کردند.
ورود پروس‌ها: ورود به موقع ارتش پروس نقش مهمی در نتیجه نبرد داشت. با وجود تأخیر به دلیل درگیری شدید در نبرد لیگنی دو روز قبل، پروس‌ها به رهبری بلوچر حمله قاطعی را علیه جناح راست ناپلئون آغاز کردند. این حمله همراه با فشار نیرو‌های ولینگتون، شکست فرانسه را رقم زد.
تلفات: نبرد از نظر جان انسان‌ها بسیار پرهزینه بود. تخمین‌ها حاکی از آن است که فرانسوی‌ها حدود ۲۵۰۰۰ تلفات شامل کشته و زخمی شده‌اند، در حالی که نیرو‌های ائتلاف تقریباً ۲۳۰۰۰ تلفات داشته‌اند. تنها پروس‌ها حدود ۷۰۰۰ سرباز را از دست دادند.
پیامد‌ها: ناپلئون پس از شکست در واترلو، برای دومین بار در ۲۲ ژوئن ۱۸۱۵ مجبور به کناره‌گیری از سلطنت شد. او متعاقباً به جزیره سنت هلنا تبعید شد، جایی که در سال ۱۸۲۱ درگذشت. نبرد واترلو پایان ارتش او بود. و حرفه سیاسی و ایجاد یک دوره صلح نسبی در اروپا برای چندین دهه است.
نبرد واترلو یکی از معروف‌ترین و مهم‌ترین نبرد‌های تاریخ است که نتیجه آن مسیر سیاست اروپا را شکل می‌دهد و بر موازنه قدرت در این قاره برای سال‌های آینده تأثیر می‌گذارد.
