بال‌های پرنده نورثروپ: کاوشی در هواپیمای XB-۳۵ افسانه‌ای با عکس‌های کمتر دیده شده
نورتروپ XB-۳۵ گواهی‌ای بر روح پرشهامت نوآوری در صنعت هوانوردی در اوایل دهه ۱۹۴۰ بود.
XB-۳۵ که توسط شرکت نورتروپ Northrop با همکاری نیروی هوایی ارتش ایالات متحده توسعه یافت، یک هواپیمای آزمایشی بود که مرز‌های مهندسی هوانوردی را جابجا کرد.
XB-۳۵ با طراحی انقلابی بال پرنده، ظرفیت محموله قابل توجه و اهداف بلند پروازانه خود، هدفش ایجاد انقلابی در بمباران راهبردی دوربرد بود.
هسته اصلی طراحی پیشگامانه XB-۳۵ پیکربندی بال پرنده آن بود. این هواپیما به طور یکپارچه بال و بدنه را ادغام کرد و نیازی به دم جداگانه نداشت.
فقدان بخش دم سنتی باعث افزایش پایداری، کاهش کشش و افزایش قدرت حمل بار می‌شود که در نهایت منجر به بهبود عملکرد و راندمان سوخت منجر می‌شد.
مهندسی دقیق آن در اوایل سال ۱۹۴۲ آغاز شد. قرار بود یک کابین خدمه مانند بدنه در داخل بال تعبیه شود که به شکا مخروطی بود.
این مخروط شامل ایستگاه‌های دید از راه دور برای توپچی‌های بمب افکن و مجموعه‌ای از مسلسل‌های شلیک به سمت عقب بود.
در قسمت میانی کابین، دو طبقه تاشو برای استراحت خدمه خارج در مأموریت‌های طولانی وجود داشت.
بمب‌های هواپیما باید در شش جایگاه کوچکتر بمب، سه تا در هر بال، مجهز به در‌های رول شونده حمل می‌شد. این طرح اصلی مانع از حمل بمب‌های بزرگ و بمب‌های اتمی اولیه، بدون طراحی مجدد و اصلاح جایگاه بمب‌ها می‌شد.
XB-۳۵ و YB-۳۵ که توسط چهار ملخ رو به عقب هدایت می‌شدند، با موفقیت متوسطی پرواز کردند.
آزمایش‌های واقعی پرواز هواپیما چندین مشکل را نشان داد: پایه‌های ضد چرخش باعث ارتعاش شدید محور محرکه می‌شد و گیربکس‌های عرضه‌شده توسط دولت دچار نقص‌های مکرر می‌شدند و کارایی کنترل ملخ را کاهش دادند.
پس از تنها ۱۹ پرواز، نورثروپ اولین XB-۳۵ را زمین‌گیر کرد. هواپیمای دوم پس از هشت پرواز آزمایشی زمین گیر شد.
در نهایت، این برنامه به دلیل مشکلات فنی و قدیمی فناوری بودن موتور‌های پروانه‌ای رفت و برگشتی آن و به دلیل عقب ماندن از برنامه و بودجه بیش از حد، خاتمه یافت.
یکی دیگر از عوامل مؤثر در شکست این برنامه، تمایل نورتروپ به شرکت در بسیاری از برنامه‌های آزمایشی بود که مجموعه کارکنان مهندسی کوچک این شرکت را بین پروژه‌های مختلف توزیع می‌کرد.
در حالی که B-۳۶ رقیب ملخ‌دار تا آن زمان منسوخ شده بود و به همان اندازه یا حتی بیشتر، مشکلات توسعه داشت، نیروی هوایی برای مقابله با تهدید شوروی به یک بمب‌افکن اتمی بسیار دوربرد نیاز داشت.
البته تئوری‌های توطئه‌ای هم در مورد اخلال‌ها و ضعف مشارکت و پرهیز شرکت‌های در ادغام هم در این مورد وجود داشت.
میراث XB-۳۵ فراتر از پیشرفت‌های تکنولوژیکی آن است. این هوایما نماد روح خلاقیت زمان خود بود.
این بینش، پس از ایجاد فناوری‌های لازم و به‌روز،در نهایت تبدیل به بمب افکن رادارگریز B-۲ Spirit شد.
