عکس‌هایی شگفت‌انگیز از مرگ یک ستاره محکوم به نابودی
مسیه ۵۷، یا سحابی حلقه، دایره‌ای از گاز درخشان در صورت فلکی لیرا، در فاصله ۲۷۵۰ سال نوری از زمین است که از پرتاب مواد ستاره‌ای با جرم نسبتا کم در هنگام مرگ ایجاد شده. وضوح فوق‌العاده عکس‌های جیمز وب، گره‌ها و الگو‌های پیچیده را آشکار کرده و درونمایی از سرنوشت ستاره‌هایی به اندازه خورشید را به ما نشان می‌دهد.
«ما شاهد آخرین فصل‌های زندگی یک ستاره و پیش‌نمایشی از آینده دور خورشید هستیم، و مشاهدات جیمز وب دریچه جدیدی را برای درک این رویداد‌های کیهانی الهام‌بخش باز کرده است».
گرچه نام سحابی سیاره‌ای به این پدیده و رخدادهای مشابه داده می‌شود، اما استفاده از کلمه سیاره در اینجا اشتباه است. این واژه یادگار ستاره‌شناسان قرن ۱۸ است که تصور می‌کردند که شکل گرد آنها مانند سیاره‌هاست. آنها در واقع بسیار بزرگتر و پویاتر هستند.
وقتی مواد این ستاره‌های تمام می‌شود، این ستارگان بی‌ثبات می‌شوند و تمام مواد بیرونی خود را به بیرون پرتاب می‌کنند. هسته ستاره‌ای که دیگر تحت فشار بیرونی همجوشی قرار نمی‌گیرد، تحت تأثیر گرانش فرو میریزد و به یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. این سرنوشت نهایی خورشید و بیشتر ستارگان راه شیری است.
پوسته بیرونی سحابی ضخیم و غبارآلود است و ساختار‌های پیچیده‌ای ایجاد کرده. مطالعه این ساختار‌ها می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا فرآیند‌های فیزیکی مربوط به شکل و انبساط یک سحابی سیاره‌ای را درک کنند.
این مشاهدات همچنین داده‌های زیادی را در مورد ترکیب سحابی، از جمله مولکول‌های بزرگ و دارای کربن که منشأء آنها در حال حاضر نامشخص است، ارائه کرده‌اند.
«این تصاویر چیزی بیش از جذابیت زیبایی‌شناختی دارند؛ آنها بینش علمی قابل توجهی را در مورد فرآیند‌های تکامل ستاره‌ای ارائه می‌دهند.»
