یک داروی اختلال خواب در درمان ADHD هم بزرگسالان موثر شناخته شده: سوریامفتول

دارویی که در حال حاضر خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز به دلیل نارکولپسی یا آپنه انسدادی خواب را درمان می‌کند، می‌تواند برای تسکین علائم ناتوان‌کننده اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان هم مورد استفاده قرار گیرد.

محققان در بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) نتایج کارآزمایی بالینی شش هفته‌ای خود را منتشر کردند که نشان می‌دهد چگونه سوریامفتول solriamfetol بر 60 بیمار ADHD در رده سنی 18 تا 65 سال تأثیر مثبت گذاشته و این داده‌ها نویدبخش درمان‌های جدید و جایگزین برای ADHD هستند.

سوریامفتول که به عنوان Sunosi هم خوانده می‌شود، یک مهارکننده انتخابی بازجذب دوپامین و نوراپی نفرین (DNRI) است که بر روی انتقال دهنده های عصبی مغز به روشی مشابه محرک هایی مانند آمفتامین ها (به عنوان مثال Adderall، Vyvanse) و متیل فنیدیت (ریتالین) عمل می کند. با این حال، مطالعات نشان داده بودند که این محرک‌ها همچنین می‌توانند باعث افزایش کوتاه‌مدت خطر حمله قلبی، سکته مغزی و آریتمی‌های قلبی و همچنین سایر مشکلات برای افراد مبتلا به فشار خون بالا شوند.

دکتر کریگ سورمن، – مدیر تحقیقات ADHD بزرگسالان- در MGH و دانشیار روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد، می‌گوید: «نتایج ما نشان می دهد که سوریامفتول ممکن است یک درمان ایمن و مؤثر برای ADHD در بزرگسالان باشد». اگرچه در حال حاضر درمان‌های ایمن و مؤثری برای ADHD وجود دارد، اما این درمان‌ها برای همه افراد مبتلا به ADHD مؤثر نیستند یا توسط همه بیماران به خوبی تحمل می‌شوند.»

در کارآزمایی فاز 3، به 60 بزرگسال که معیارهای معیارهای DSM-5 برای ADHD داشتند، سوریامفتول (75 یا 150 میلی گرم) یا دارونما به مدت شش هفته داده شد. در طول کارآزمایی با بیماران مصاحبه شد و جنبه‌های مختلف درمان با روش‌های مختلف مانند موارد زیر سنجیده شد:

مقیاس رتبه‌بندی علائم ADHD محقق بزرگسال (AISRS)، مقیاس برداشت‌های جهانی بالینی (CGI)، ارزیابی جهانی عملکرد (GAF)، مقیاس خواب‌آلودگی اپورث سنجیده شد. ESS)، شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ (PSQI)، فهرست رتبه‌بندی رفتار فرم عملکرد اجرایی- بزرگسالان (BRIEF-A)، و مقیاس خودگزارش‌دهی ADHD بزرگسالان (MASRS).

بین هفته سوم و ششم، افرادی که از دوز سوریامفتول استفاده می کردند، امتیاز AISRS بالاتری نسبت به گروه دارونما داشتند و در پایان کارآزمایی، تعداد قابل توجهی از بیماران مصرف کننده دارو عملکرد اجرایی بسیار بهتری داشتند. نکته مهم این است که این دارو تأثیر قابل توجهی بر کیفیت خواب، ضربان قلب یا فشار خون نشان نداد. عوارض جانبی جانبی جزئی و مطابق با سایر درمان‌های ADHD بود، مانندکاهش اشتها، سردرد و برخی نگرانی‌های گوارشی.

با توجه به پیچیدگی‌های ADHD بزرگسالان، در صورتی که استفاده از دارو به دلیل عدم تحمل محدود شود، درمانش دشوار می‌شود، پس داروی جدید نویدبخش می‌تواند باشد.

این تحقیق در مجله Clinical Psychiatry منتشر شده.

منبع: بیمارستان عمومی ماساچوست