تلسکوپ فضایی جیمز وب، تصویر جدیدی از قلب کهکشان راه شیری گرفت

دوربین فروسرخ نزدیک تلسکوپ فضایی جیمز وب، عکس تازه‌ای گرفته که در آن بخشی به وسعت ۵۰ سال نوری از مرکز متراکم کهکشان راه شیری، مشاهده می‌شود. تخمین‌زده می‌شود که ۵۰۰ هزار ستاره در این تصویر می‌درخشند.

به لطف قابلیت‌های فروسرخ تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، اخترشناسان می‌توانند از ورای گاز و غباری که مرکز کهکشان راه شیری را مسدود کرده، بنگرند و ویژگی‌هایی را که قبلاً آشکار نشده بودند، دریابند.

یکی از بزرگترین راز‌ها، منطقه تشکیل ستاره به نام کمان C است که در فاصله ۳۰۰ سال نوری از سیاهچاله بزرگ کهکشان راه شیری قرار دارد.

تخمین‌زده می‌شود که حدود ۵۰۰ هزار ستاره در این منطقه بحرانی در حال شکل‌گیری هستند که شیوه شکل‌گیری آنها جای سوال باقی می‌گذارد و در حال حاضر، ستاره‌شناسان نمی‌توانند به این سوال پاسخ بدهند.

تا به حال هیچ داده فروسرخی از این منطقه با میزان وضوح و حساسیتی که با جیمز وب دریافت شده، وجود نداشته.

ناحیه نشان داده شده در این تصویر حدود ۵۰ سال نوری عرض دارد و در فاصله ۲۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد.
مرکز کهکشانی به اندازه کافی به جیمز وب نزدیک است طوری که می‌تواند ستارگان منفرد را هم مطالعه کند.

پس می‌تواند اطلاعات بی‌سابقه‌ای در مورد چگونگی شکل‌گیری ستاره‌ها در این ناحیه در مقایسه با سایر مناطق کهکشان جمع‌آوری کند.

به عنوان مثال، ستاره‌شناسان به این فکر می‌کنند که آیا ستارگان پرجرم‌تری در مرکز کهکشان راه شیری در مقایسه با لبه‌های بازو‌های مارپیچی آن شکل می‌گیرند یا خیر.

یک پیش ستاره عظیم که قبلاً ناشناخته بود، در قلب این خوشه جوان وجود دارد. جرم آن بیش از ۳۰ برابر خورشید ماست.

ستاره‌شناسان می‌گویند که ابری که پیش ستاره‌ها از آن بیرون می‌آیند به قدری متراکم است که نور ستارگان پشت آن نمی‌تواند به تلسکوپ برسد، پس در حالی که در واقع یکی از متراکم‌ترین مناطق تصویر است، در نور مرئی خلوت به نظر می‌رسد.

ابر‌های تیره مادون قرمز کوچکتر روی تصویر حضور دارند و مانند حفره‌هایی در میدان ستاره به نظر می‌رسند. اینجاست که ستاره‌های آینده در حال شکل‌گیری هستند.

یکی دیگر از ویژگی‌های منطقه که باید بررسی شود، ساختار‌های سوزنی مانند در هیدروژن یونیزه شده است که به صورت آشفتگی به نظر می‌رسد.

ستارگان پرجرم کارخانه‌هایی هستند که عناصر سنگینی را در هسته‌های هسته‌شان تولید می‌کنند، بنابراین درک بهتر آن‌ها به منزله یادگیری داستان پیدایش جهان است.

منبع: Universe Today

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]