مارتین کانی، پیشگام استفاده از انکوباتور و مراقبت پیشرفته پزشکی از نوزادان نارس

مارتین کانی Martin Couney در سال ۱۸۷۰ به دنیا آمد. نام اصلی اولیه او میشل کوهن بود. او یک چهره پیشگام در زمینه پزشکی نوزادان در اوایل قرن بیستم بود. رویکرد نوآورانه او در مراقبت از نوزادان نارس، شیوه درک و رفتار جامعه با این نوزادان آسیب‌پذیر را متحول کرد.

زندگی اولیه و پیشینه:

در زندگی اولیه مارتین کانی، مجموعه‌ای از وقایع تاثیرگذار بودند. کانی که در سال ۱۸۷۰ در آلزاس فرانسه به دنیا آمد، در ابتدا به دنبال هنر رفت و در Beaux-Arts در پاریس تحصیل کرد. با این حال، هنگامی که در اواخر قرن نوزدهم به ایالات متحده مهاجرت کرد، زندگی او تغییر دیگری پیدا کرد.

در اوایل دهه ۱۹۰۰، کانی در نمایشگاه‌های مختلف جهانی و پارک‌های تفریحی مشغول به نمایش گذاشتن نوزادان نارس در انکوباتور‌ها شد! مبلغ ورودیه ۲۵ سنت بود. علاقه او به مراقبت از نوزادان نارس با مشاهده آسیب‌پذیری این نوزادان و فقدان مداخلات پزشکی مؤثر در آن زمان برانگیخته شد. این آغاز تلاش‌های کانی برای افزایش آگاهی در مورد مراقبت از نوزادان نارس و فراهم کردن بستری برای پیشرفت‌های پزشکی در این زمینه بود.

نمایشگاه‌های انکوباتور:

برجسته‌ترین کمک کانی به نوزادان، ایجاد نمایشگاه‌های انکوباتور بود، که در آن نوزادان نارس در انکوباتور‌ها برای دیدن عموم به نمایش گذاشته می‌شدند. اولین مورد از این نمایشگاه‌ها در نمایشگاه ۱۸۹۶ در برلین برپا شد. البته او می‌خواست توجه عمومی را برانگیزد تا سبب افزایش آگاهی آنها شود و کمک مالی برای مراقبت از نوزادان نارس گردآوری کند.

این نمایشگاه‌ها صرفاً برای سرگرمی نبودند. آن‌ها در خدمت یک هدف دوگانه بودند. کانی در حالی که جمعیت زیادی را به خود جذب می‌کرد، از بودجه به دست امده برای حمایت از مراقبت‌های پزشکی از نوزادان استفاده کرد. در ضمن باعث به چالش کشیده شدن بی‌اعتنایی به زایمان زودرس و برجسته کردن اهمیت مراقبت‌های تخصصی برای این نوزادان در معرض خطر شد. حتی در آن زمان این نصور وجود داشت که نوزادان نارس سرنوشتی جز مرگ ندارند و نباید در مورد آنها مداخله پزشکی صورت بگیرد.

نوآوری در مراقبت از نوزادان:

یکی از جنبه‌های کلیدی کار کانی تأکید او بر ایجاد یک محیط کنترل شده برای نوزادان نارس از طریق استفاده از دستگاه‌های انکوباتور تخصصی بود. در آن زمان، فناوری پزشکی به اندازه امروز پیشرفته نبود و نوآوری‌های کانی راهگشا بود. انکوباتور‌ها دما، رطوبت و تأمین اکسیژن کنترل شده را فراهم می‌کردند و محیطی را ایجاد می‌کردند که شرایط داخل رحم مادر را تقلید می‌کرد.

رویکرد کانی از زمانه خود جلوتر بود و بسیاری از روش‌های او اکنون در مراقبت‌های مدرن نوزادان استاندارد استفاده می‌شود .

چالش‌ها و مناقشات:

علیرغم تأثیر مثبت کار کانی بر مراقبت از نوزادان نارس، روش‌های او با انتقادات و بحث‌هایی مواجه شد. برخی از اعضای جامعه پزشکی اخلاق نمایش نوزادان برای سرگرمی عمومی را زیر سؤال بردند و استدلال کردند که این امر آسیب‌پذیری این نوزادان را کالایی می‌کند. با این حال، کانی از رویکرد خود دفاع کرد و تأکید کرد که توجه عمومی ایجاد شده توسط نمایشگاه‌ها برای افزایش آگاهی و بودجه ضروری بوده است.

البته کمتر کسی است که قبول نداشته باشد که در زمانی که درک پزشکی از زایمان زودرس محدود بود، او نقشی اساسی در پیشبرد مراقبت‌های نوزادان ایفا کرد.

در نهایت تلاش‌های کانی بود که در نهایت به ایجاد بخش‌های مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) در بیمارستان‌ها کمک کرد و مراقبت‌های تخصصی در دسترس برای نوزادان نارس را بیشتر ارتقا داد.

نمایشگاه‌های انکوباتور او گرچه با معیارهای کنونی عجیب و یا غیرقابل قبول هستند، اما در آن زمان به از بین بردن انگ‌ها کمک کرد و درک بیشتری از چالش‌هایی که نوزادان نارس و خانواده‌هایشان با آن روبرو هستند ایجاد کرد.

برآورد می‌شود که در زمان زندگی، جان بیش از 7000 نوزاد نارس را نجات داده باشد.