سنسورهای پوشیدنی بیسیم مانع جدایی نوزادان نارس از مادر میشوند

گروهی از محققان دانشگاه نورثوسترن بیوسنسورهای بیسیم کوچکی مانند برچسب ساختند که نیاز به سیمکشی و تجهیزات اتصالی مورد نیاز برای مانیتور علایم حیاتی بدن را رفع میکنند.
نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا میآیند؛ اغلب چندین هفته در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان نگهداری میشوند.
به این نوزادان انواع کابلها، سنسورها، تجهیزات پزشکی و دستگاههای مختلف متصل است تا نشانههای حیاتی، تنفس، فشار خون و غیره را زیرنظر بگیرند.
این موضوع غمانگیز و تا حدودی ظالمانه است چون نوزاد از مادر دور میشود. والدین نمیتوانند در کنار نوزاد باشند و اولین تجربههای زندگی کودکشان را ببینند یا در آن سهیم و شریک باشند.
محققان دانشگاه نورثوسترن با طراحی بیوسنسورهای بیسیم میخواهند این جذایی را پایان دهند.
این بیوسنسورهای شبیه به برچسب روی گروهی از نوزادان زودرس بیمارستان کودکان Robert H. Lurie شهر شیکاگو آزمایش شده و نتایج آن در هفتهنامه اخیر نشریه Science به چاپ رسیده است.
استیو زو (Steve Xu) متخصص پوست و مدیر مرکز Bio-integrated Electronics دانشگاه نورثوسترن میگوید:
«تماس پوست به پوست میان نوزاد نارس و مادر بسیار مهم است. این تماس پوستی کمک میکند تا قلب نوزاد بهبود یافته و تنفس آن پایدار شود و روز به روز پیشرفت کند. استرس را کاهش میدهد و نتایج آزمایشگاهی بهتری به دست میآید ولی تجهیزات بیمارستانی مانع از برقراری این تماس پوست به پوست میشوند.»
برای مدتی دانشجویان رشته مواد دانشگاه نورثوسترن روی سنسورهایی کار کردند که روی پوست قرار گرفته و علایم حیاتی بدن را مانیتور میکنند.
ارتباط بیسیم؛ شارژ بیسیم
سپس، آنها تصمیم میگیرند این سنسورها را در یک محیط بالینی ارزیابی کنند. ابتدا، این سنسورها روی پوست کودکان و نوزادان نارس آزمایش میشوند تا در صورت نتیجهگیری، برای بزرگسالان استفاده شوند.
سنسورهای معمولی چون چسبندگی بالایی داشته و پوست نوزادان حساس است؛ پس از جداسازی باعث کنده شدن پوست، زخم و آسیبدیدگی بدن میشوند.
اما بیوسنسورهای طراحی شده توسط داشنگاه نورثوسترن به راحتی از پوست نازک نوزاد جدا شده و هیچ درد و خطری برایشان ندارد.
این بیوسنسورها میتوانند روی قفسه سینه برای اندازهگیری ضربان قلب یا سایر اعضای بدن برای اندازهگیری دما و فشار استفاده شوند.
اندازهگیری اکسیژن در خون کودک از دیگر مصارف این برچسبهای بیسیم است.
این بیوسنسورها به طور بیسیم به دستگاههایی مانند مانیتور یا تبلت متصل شده و اطلاعات جمعآوری شده از سطح بدن را نشان میدهد. برچسبهای روی قفسه سینه همانند یک دستگاه ECG میتوانند ضربان قلب و نمودار تغییرات آن را ترسیم کنند.
شارژ این سنسورها هم بیسیم و مانند گوشیهای تلفن همراه است. کنترلر این سنسورها در دست مادر است تا در صورت نیاز خاموش کند.
در آینده، این سنسورهای بیسیم برای بزرگسالان توسعه داده شده و ممکن است با هوش مصنوعی ترکیب شود تا خود سیستم تشخیص دهد چه چیزی اشتباه است یا علایم حیاتی کودک در وضعیت پایدار و استاندارد است یا خیر!
این نوشتهها را هم بخوانید