بهترین تصاویر فضایی سال 2023
میلیاردها منبع نوری در فضای بیکران سیاه در سال‌های نوری بعید قرار دارند و ما به به لطف تلسکوپ های زمینی و رصدخانه‌هایی که میلیون‌ها مایل دورتر از زمین در فضا گذاشته‌ایم، مرتبا در حال بررسی و عکسبرداری از آنها هستیم. سال 2023 سال فوق العاده ای برای تصاویر فضایی بوده است. ستاره‌شناسان مناظر جدید و جذابی از خوشه‌های کروی، منظومه‌های ستاره ای و حتی سیارات ثبت کردند. برای دیدن تصاویر فضایی برتر امسال، ادامه این پست را ببینید:
این رو مارافسای Rho Ophiuchi، نزدیک‌ترین منطقه ستاره‌ساز به زمین است که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب تصویربرداری شده است.
نمایی از خوشه کهکشانی MACS0416 – گروهی از کهکشان‌ها که در فاصله 4.3 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند – این عکس با داده‌های تلسکوپ‌های فضایی جیمز وب و هابل ثبت شده. این خوشه به دلیل رنگ‌های آن، خوشه کهکشان درخت کریسمس نامیده می‌شود و دارای ستاره‌ای به نام Mothra است.
تلسکوپ فضایی اقلیدس اولین تصاویر علمی خود را در سال جاری منتشر کرد، از جمله عکس جذاب سحابی نمادین سر اسب.
بخشی از سحابی شکارچی که توسط جیمز وب و دوربین NIRCam آن ثبت شده است.
در اوایل سال جاری، تلسکوپ فضایی هابل تصویری مسحورکننده از مشتری گرفت. بزرگترین سیاره در منظومه شمسی ما معمولاً نارنجی و سفید پر جنب و جوش در عکس‌های روتین دیده می‌شود، اما در اینجا – در نور فراسرخ – غول گازی صورتی و آبی درخشان دیده می‌شود.
یک عقربه فضایی وهم‌آور. این در واقع یک سحابی گازی تپ اختری در فاصله 16000 سال نوری از زمین است که به لطف داده‌های رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و کاوشگر قطب سنجی پرتو ایکس تصویربرداری ناسا (IXPE) مشاهده شده است. ناسا این تصویر را در هالووین به اشتراک گذاشت: با توجه به شباهت وحشتناک سحابی به یک دست دراز شده و البته در آن شکل یک روح هم واضح است!
درست است! اورانوس دارای یک شفق فروسرخ است که از تعامل گازهای روی سیاره با ذرات باردار ناشی می شود. این تصویر با تلسکوپ Keck II در هاوایی گرفته شده است.
NGC 3923 – یا “پیاز کهکشانی” کهکشانی است که به سبب حلقه های متحدالمرکز در هاله کهکشانی‌اش شاخص است.
این تصویر با دوربین انرژی تاریک تلسکوپ 4 متری ویکتور ام بلانکو در شیلی گرفته شده است.
این یک تصویر تایم لپس از فوران Eta Carinae است، یک منظومه ستاره ای در فاصله 7500 سال نوری از زمین. این ویدئو مجموعه‌ای از فریم‌های رصدخانه پرتو ایکس چاندرا است که در سال‌های 1999، 2003، 2009، 2014 و 2020 گرفته شده.
تلسکوپ فضایی جیمز وب این منظره اثیری از Herbig-Haro 211 را ثبت کرد و جت های دوقطبی را نشان داد که مواد را از ستاره‌ای در فاصله 1000 سال نوری از ما به بیرون پرتاب می‌کنند. خود ستاره در این نمای مادون قرمز نزدیک قابل مشاهده نیست، اما جریان‌های گازی با تمام شکوه آشکار هستند.
این تصاویر ترکیبی مکان احتمالی یک حلقه گازی از هیدروژن را نشان می‌دهد که به دور کهکشانی عمود بر صفحه خود می چرخد. «حلقه قطبی» می‌تواند به چند روش تئوری‌شده به وجود بیاید، اما محققان برای درک پیچیدگی‌های چنین ساختارهایی در جهان، باید کهکشان‌های بیشتری را مطالعه کنند.
این تجسم عبور میدان ژرف CEERS از میان کهکشان های باستانی است. این ویدئو در نزدیکی کهکشان Maisie، یکی از دورترین کهکشان‌هایی که توسط جیمز وب دیده شده و حدود 13.4 میلیارد سال قدمت دارد، به پایان می‌رسد.
گرچه تلسکوپ فضایی جیمز وب معمولاً سرفصل خبرها را امسال به خود اختصاص داده، این عکس مسحورکننده توسط تلسکوپ فضایی هابل «قدیمی» گرفته شده. این تصویر صدها هزار ستاره در خوشه کروی Terzan 12 را در فاصله بالای 15000 سال نوری از زمین به تصویر می‌کشد.
این تصویر قابل توجه که در ماه اوت منتشر شد، نماهایی از سحابی حلقه (NGC 6720) را نشان می‌دهد که توسط ابزارهای NIRCam (سمت چپ) و MIRI (راست) رصدخانه فضایی گرفته شده است. این عکس نشان می‌دهد که داده‌های وب چگونه رنگی می‌شوند – آنها تصاویری «رنگی» هستند که در آنها از فیلترهای خاصی برای برجسته کردن جنبه‌های خاص سحابی استفاده شده است.
جیمز وب، نواری به وسعت 50 سال نوری از مرکز کهکشان راه شیری را ثبت کرده که در آن نیم میلیون ستاره می‌درخشند.
اورانوس حلقه هایی دارد. ساختارهای متحدالمرکز – که در اینجا در تصویر تلسکوپ فضایی جیمز وب دیده می‌شوند و دور سیاره را احاطه کرده‌اند، اما به راحتی دیده نمی‌شوند (اگرچه هابل قبلاً از آنها تصویربرداری کرده بود.) اورانوس در واقع 13 حلقه دارد، اما تنها 11 حلقه در این تصویر جیمز وب قابل مشاهده است.
تصویر ترکیبی فروسرخ نزدیک و میانی از یک ستاره باستانی و عظیم. یک ستاره با بالا رفتن سن خود، به سرعت جرم خود را از دست می دهد و به یک ابرنواختر – تبدیل می‌شود. این عکس در ماه مارس توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شد.
