اگر واقعا خطر برخورد یک سیارک با زمین زیاد و نزدیک باشد، ناسا چگونه به دنیا هشدار میدهد؟
هنگامی که سیارک Chicxulub، یک سیارک با عرض شش مایل، 66 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، دایناسورها مسلما قبل این حادثه، هیچ هشداری دریافت نکردند!
اگر امروز قرار باشد سیارکی به این اندازه به زمین برخورد کند و ایجاد یک موج ضربهای دو میلیون برابر قویتر از یک بمب هیدروژنی ناشی از این ضربه محتمل باشد و در این سناریو نابودی جنگلها و سونامیهای بزرگ و زمین لرزه 10 ریشتری نابودکننده شهرها پیشبینی شود، چه هشداری دریافت میکنیم؟
تازه مدتها پس از برخورد، ابری از گرد و غبار داغ، خاکستر و بخار خورشید را محو میکند و زمین را به یک رمستان بزرگ میبرد.
آیا ناسا در این مورد پروتکلی دارد و آیا این آگاهیبخشی میتواند نقشی در پیشگیری از برخورد با تلاشهای جهانی یا حفظ تعداد بیشتری از آدمیان داشته باشد؟
دفتر هماهنگی دفاع سیاره ای ناسا وظیفه یافتن، ردیابی و ارزیابی خطر برخورد سیارک های بالقوه خطرناک در منظومه شمسی را بر عهده دارد.
لیندلی جانسون، مدیر اجرایی برنامه دفتر هماهنگی دفاع سیارهای میگوید: «ما قطعاً میخواهیم همه این سیارکها را قبل از اینکه آنها ما را پیدا کنند، بیابیم.»
برای انجام این کار، ناسا با یک ائتلاف جهانی از ستاره شناسان به نام شبکه بین المللی هشدار سیارکها (IAWN) همکاری میکند.
سیستم هشدار بین المللی
در صورتی که یک سیارک خطرناک به سمت زمین حرکت کند، IAWN رویههایی را برای اطلاع عموم در نظر گرفته است.
ابتدا، اعضایی که تهدید را شناسایی کردهاند، مشاهدات خود را در شبکه IAWN به اشتراک میگذارند تا یافته های خود را تأیید کنند و خطر را ارزیابی کنند.
هنگامی که همه طرفها توافق کردند که زمین باید برای برخورد آماده شود، ناسا هشدار ارسال میکند.
جانسون میگوید: «من نه تلفن قرمز روی میزم دارم و نه چیز دیگری. اما ما رویههای رسمی داریم که از طریق آنها اطلاع رسانی در مورد تأثیر جدی ارائه میشود.»
اگر سیارک به سمت ایالات متحده حرکت کند، ناسا کاخ سفید را مطلع میکند و دولت بیانیه رسمی را برای عموم منتشر میکند. اگر سیارک به اندازه کافی بزرگ بود که یک تهدید بین المللی ایجاد کند، IAWN به دفتر امور فضایی سازمان ملل اطلاع میدهد.
اگر سیارک بزرگتر از ۱۴۰ متر عرض داشته باشد و مدار زمین را در حداقل فاصله 0.5 واحد نجومی قطع کند، “بالقوه خطرناک” در نظر گرفته میشود. این فاصله یعنی نیمی از فاصله زمین و خورشید است.
حدود 2300 سیارک بالقوه خطرناک شناخته شده در آنجا وجود دارد و تقریباً 153 مورد از آنها بزرگتر از ۹۷۰متر عرض دارند. یعنی به اندازهای هستند که در صورت برخورد با زمین، فاجعهای را آغاز کنند.
برای یافتن و ردیابی آنها، ناسا و سایر شرکای IAWN علاوه بر ردیابی سیارکهایی که قبلاً کشف شدهاند، به دنبال سیارکهای جدید نیز میگردند. تمام مشاهدات آنها در پایگاه دادهای جمع آوری میشود.
با دادههای رصدی کافی، ناسا میتواند با اطمینان مدارهای آنها را حداقل یک قرن بعد از آینده پیشبینی کند.
مثلا احتمال کمی وجود دارد که سیارک بالقوه خطرناک Bennu بتواند در 159 سال به زمین برخورد کند و انفجاری برابر با 24 بمب هسته ای ایجاد کند. اما بر اساس یک مطالعه در سال 2021، احتمال این اتفاق فقط یک در 2700 است.
اگر بننو به سمت زمین حرکت کند، ناسا برای دفاع از سیاره ما چند ترفند در آستین خود دارد.
دفاع از زمین
به گفته جانسون، در بیشتر مواقع، IAWN سیارکهایی را که در حال پیشروی هستند، خیلی قبل از اینکه به تهدیدی فوری برای زمین تبدیل شوند، شناسایی میکند. اما ناسا برای جلوگیری از نزدیک شدن سیارک فرضی آخرالزمانی به حداقل 5 تا 10 سال اطلاع قبلی نیاز دارد.
در سال 2021، ناسا اولین ماموریت آزمایشی دفاع سیاره ای خود را انجام داد. این یک فضاپیمای بدون خدمه به یک سیارک برخورد کرد تا مدارش از زمین دور شود.
این ماموریت موفقیت آمیز بود و ناسا قصد دارد در آینده تکنیکهای انحراف بیشتری را آزمایش کند. یک تکنیک در حال توسعه “تراکتور گرانشی” است که در آن یک فضاپیما ارسال میشود تا در موقعیتی کنار سیارک بماند و یک تعامل گرانشی ایجاد کند تا سیارک را از مدارش بیرون بکشد. ناسا همچنین در حال کار بر روی تکنیکی است که از پرتو یونی برای تغییر مسیر یک سیارک استفاده کند.
اما اگر این تهدید در کمتر از پنج سال آینده محتمل باشد، ناسا زمانی برای منحرف کردن سیارک ندارد. پس، ممکن است برای به حداقل رساندن و پراکنده کردن ضربه به تخریب سیارک متوسل شود.
اما اگر فرصت فقط چند ماه باشد، احتمال اینکه ناسا بتواند کاری کند، ضعیف است.
خوشبختانه، استراتژی IAWN یافتن سیارکها خیلی پیشتر از این زمان است.
جانسون میگوید: «این کار به ما زمان زیادی میدهد تا زمانی که هنوز سیارکها در فضا هستند، کاری در مورد آنها انجام دهیم تا از هرگونه فاجعه در روی زمین کاملاً جلوگیری کنیم.»
این مقاله در اصل توسط Business Insider منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
