چرا در بعضی مناطق فلوراید را به آب آشامیدنی اضافه می‌کنند؟
برای نسختین بار در سال ۱۹۴۵، افزودن فلوراید به منابع آب عمومی به یک روش رایج در بسیاری از نقاط جهان تبدیل شد. با این حال، لزوم یا عوارض احتمالی این کار بدون بحث نیست، گرچه بیشتر نگرانی‌ها در این مورد بی‌اساس است. اما چرا در وهله اول فلوراید را به آب اضافه می‌کنند؟ و چه چیزی انجام این کار را ایمن می‌کند؟
فلوراید چیست؟
فلوراید یک ماده معدنی طبیعی است که در خاک، آب و هوا یافت می‌شود و از سنگ‌ها آزاد می‌شود. بسیاری از مردم با استفاده از آن در محصولات مراقبت از دندان مانند خمیر دندان و دهان شویه با آن آشنا هستند. همچنین می‌توان آن را در برخی دارو‌ها و در موارد نادر مکمل‌های غذایی نیز یافت.
چرا اولین بار به آب اضافه شد؟
در مناطقی که فلوراید موجود در منبع آب به طور طبیعی کم است، برخی از مقامات بعداشتی فلوراید را به آب اضافه کرده‌اند زیرا در سطوح توصیه شده می‌تواند به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک کند و درست به همین دلیل است که در بسیاری از خمیردندان‌ها یافت می‌شود. فلوراید این کار را با کمک به بازسازی و تقویت مینای دندان، پوشش بیرونی سخت و محافظ روی دندان‌ها انجام می‌دهد. در نتیجه تماس مداوم با فلوراید به محکم نگه داشتن دندان‌ها و جلوگیری از تشکیل حفره‌های پوسیدگی کمک می‌کند.
این رابطه برای اولین بار در سال ۱۸۰۰ مشاهده شد، و پس از تحقیقات در مورد ایمنی فلوراید در دهه ۱۹۳۰ و ۴۰، گرند راپیدز در میشیگان اولین شهری در جهان بود که در سال ۱۹۴۵ منبع آب عمومی خود را فلوراید کرد. تقریباً ۸۰ سال بعد، تخمین‌زده می‌شود که فلورایداسیون آب جامعه به کاهش ۲۵ درصدی پوسیدگی دندان در کودکان و بزرگسالان کمک کرده است.
مورد مثال: شهری در انتاریو، کانادا، پس از ۵۰ سال، اضافه کردن فلوراید به منابع آب را متوقف کرد، اما در نهایت پس از ۵ سال، زمانی که تعداد کودکان مبتلا به پوسیدگی دندان یا نیاز به مراقبت‌های فوری دندانپزشکی ۵۱ درصد افزایش یافت، دوباره اضافه کردن فلوراید را شروع کرد.
در جا‌هایی که فلورایداسیون انجام می‌شود، همواره تفاوت قابل ملاحظه‌ای در میزان پوسیدگی در مقایسه با مناطقی که این کار را نمی‌کنند وجود دارد. نرخ پوسیدگی در مناطق فلورایددار می‌تواند تا ۲۵ درصد کاهش یابد.
اما چرا برخی می‌خواهند اضافه کردن فلوراید را متوقف کنند؟
اگرچه مجموعه قابل توجهی از شواهد این نتیجه را تأیید می‌کند که افزودن فلوراید به منابع آب عمومی بی‌خطر است، افسانه‌های زیادی درباره استفاده از آن وجود دارد. در نتیجه، اخیراً درخواست‌های مبنی بر ممنوعیت فلورایداسیونشده است و در ایالات متحده، در حال حاضر یک نبرد دادگاهی در جریان است تا تصمیم بگیرد که آیا آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) باید این کار را به دلیل نگرانی‌ها در مورد اثرات بالقوه آن بر رشد کودک انجام دهد یا خیر.
با این حال، طبق گفته‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، «دانشمندان در ایالات متحده و سراسر جهان ایمنی و مزایای آب دارای فلوراید را برای یک قرن مطالعه کرده‌اند و شواهد ثابت و قانع‌کننده‌ای برای ارتباط فلورایداسیون آب با هر گونه اثر ناخواسته بالقوه سلامتی مشاهده نشده و تنها اثر ناخواسته آن فلوئوروزیس دندانی است.»
فلوئوروزیس دندانی زمانی که کودکان در طول رشد بیش از حد در معرض فلوراید قرار می‌گیرند، ممکن است رخ دهد. با این حال، برای سلامتی آن‌ها مضر نیست. باعث ایجاد لکه‌های سفید و گاهی قهوه‌ای روی دندان‌ها می‌شود. به همین دلیل است که فلوراید اغلب در خمیردندان‌های ساخته شده برای کودکان خردسال یافت نمی‌شود.
درست است که فلوراید در دوز‌های بالا می‌تواند خطری برای سلامتی ایجاد کند – که با بیماری استخوانی به نام فلوئوروزیس اسکلتی مرتبط است – اما فلوراید در میزان به منابع آب عمومی اضافه نمی‌شود. در ایالات متحده، تصمیم‌گیری برای افزودن فلوراید به آب ایالت‌ها به مقامات محلی بستگی دارد، اما در هر صورت، مقررات توسط EPA تنظیم می‌شود.
نکته پایانی این است که وقتی فلوراید در سطوح مناسب استفاده می‌شود، آب آشامیدنی ایمن را ایجاد می‌کند و به کاهش پوسیدگی دندان کمک می‌کند. و
