نخستین کپی دقیق تابلوی مونالیزا، تقریبا در همان زمان خلق آن، کشیده شده بود
اما سرنوشت آن در سال ۲۰۱۱ تغییر کرد. لوور با آگاهی از اینکه این نقاشی نسخهای است که به ربع اول قرن شانزدهم بازمیگردد، درخواست کرد تا آن را در نمایشگاهی به نمایش بگذارد. برای آمادهسازی آن، موزه پرادو پروژه مرمتی را راهاندازی کرد. علاوه بر اینکه متوجه شدند لاک سیاه تقریباً دو قرن بعد به آن اضافه شده است، مونالیزای خود را برای مطالعه بازتابنگاری مادون قرمز و رادیوگرافی در اختیار قرار داد.
با این مطالعات سبکی متفاوت در هر دو نقاشی و همچنین اصلاحات طراحی ردیابی شد. این کارها نشان داد که کپیکننده بیشتر فرآیند داوینچی را برای ساخت قطعه اصلی دنبال کرده است. موزه پرادو مینویسد: «شکلها از نظر اندازه و شکل یکسان هستند اما شکی نیست که دقت و ظرافت نقاشی لئوناردو را ندارد.
موزه پرادو میگوید «به طور کلی، به نظر میرسد که این تابلو یک مرحله میانی را در خلق تابلوی لوور منعکس میکند.» در نهایت، این کپی از مونالیزا نزدیکترین کپی دقیق این تابلو از زمان پیدایش آن است.
این نوشتهها را هم بخوانید