۱۵ نکته طلایی برای مراقبت از نوزاد و کودک شیرخوار که هر پدر و مادری باید بداند

شاید برای شما نیز پیش آمده باشد که در دل شب، با صدای گریه‌ی ممتد نوزادتان از خواب برخاسته‌اید و برای لحظاتی ندانسته‌اید که چه عاملی آرامش کودک را سلب کرده است. این تجربه‌ای است که بسیاری از والدین، به‌ویژه در روزهای نخست تولد نوزاد، آن را با اضطراب و ناتوانی از سر گذرانده‌اند.

لحظات سختی است که مثلا نوزاد ده‌روزه‌تان را ببینید که با بی‌قراری‌ای از خواب پریده و تمام توان و دانشتان را برای آرام‌کردنش کافی نیست و سرانجام مشخص می‌شود که دلیل آن، فقط یک آروغ نزدن ساده پس از شیر خوردن بودهخ؛ مسئله‌ای که در ظاهر بی‌اهمیت می‌نماید، اما می‌تواند نوزاد را دچار دردهای گوارشی کند.

مراقبت از نوزاد تنها بر پایه‌ی مهر و علاقه استوار نیست، بلکه دانشی دقیق و نکته‌سنجانه را می‌طلبد. موضوع «مراقبت از نوزاد» آن‌چنان ظریف، پیچیده و گسترده است که هر روز از زندگی کودک، آزمونی تازه برای والدین رقم می‌زند. بی‌دلیل نیست که در جوامع پیشرفته، آموزش مراقبت از نوزاد از اولویت‌های والدگری به‌شمار می‌رود.

تا کنون اندیشیده‌اید که چرا نوزادان، با وجود خواب فراوان، باز هم دچار خستگی و بی‌قراری می‌شوند؟ حقیقت آن است که جسم نوزاد، در عین شگفتی‌های رشد، ساختاری بسیار لطیف و حساس دارد که هر عامل بیرونی، از نور و صدا گرفته تا لمس نامناسب، می‌تواند بر آرامش او تأثیر گذارد. مراقبت از کودک شیرخوار، در این معنا، فراتر از تغذیه و استحمام روزانه است. کوچک‌ترین غفلت در این دوران، ممکن است پیامدهایی بلندمدت در رشد جسمی و روانی کودک به‌جای گذارد. بسیاری از باورهای رایج درباره‌ی مراقبت از نوزاد، اگر بی‌پایه و ناآزموده باشند، می‌توانند آرامش خانواده را مختل کنند. آنچه اهمیت دارد، آموختن اصول علمی و آزموده‌ی مراقبت از نوزاد است تا با آگاهی، نه با آزمون‌وخطا، به نیازهای این فرشته‌ی کوچک پاسخ داده شود. در این نوشتار، به پنج نکته‌ی کلیدی و بنیادین در این زمینه خواهیم پرداخت.

شاید سال‌ها گمان می‌کردید که شیر دادن و تعویض پوشک، تنها ارکان اصلی نگهداری از کودک خردسال‌اند؛ اما واقعیت فراتر از این‌هاست. نوزاد موجودی پیچیده‌ است که رشد او نه تنها به تغذیه، بلکه به تماس عاطفی، آرامش محیط، بهداشت دقیق و نظارت مداوم بستگی دارد. «مراقبت از نوزاد» در معنای گسترده‌اش، مجموعه‌ای از توجه‌های کوچک اما اثرگذار است که در مجموع، بنیان سلامت جسم و روان کودک را پی‌ریزی می‌کند. افزون بر این، آگاهی والدین از نیازهای خاص نوزادان می‌تواند از بروز بسیاری از بحران‌ها جلوگیری کند. از تماس پوست با پوست گرفته تا تنظیم دمای اتاق خواب، همگی جزئی از این مراقبت هوشمندانه به‌شمار می‌روند. هدف ما در این مقاله، ارائه‌ی نکاتی است که بر پایه‌ی تجربه، دانش روز و نیازهای واقعی والدین نگاشته شده‌اند.

۱- تماس پوست با پوست؛ پیوندی فراتر از نوازش ساده

تماس پوست به پوست (Skin-to-Skin Contact) میان نوزاد و والدین، یکی از مهم‌ترین ابزارهای آرام‌سازی نوزاد و تثبیت دمای بدن اوست. این تماس، به‌ویژه در ساعات نخست تولد، نقش بسزایی در تنظیم ضربان قلب و تنفس نوزاد دارد. لمس مستقیم بدن نوزاد با بدن مادر یا پدر، هورمون‌های آرام‌بخش طبیعی مانند اکسی‌توسین (Oxytocin) را در بدن هر دو طرف آزاد می‌سازد. این تماس، علاوه بر آرامش روانی، به تثبیت قند خون نوزاد نیز کمک می‌کند. تحقیقات نشان داده‌اند نوزادانی که ساعات بیشتری را در تماس پوست با پوست گذرانده‌اند، رشد وزنی بهتر و خواب عمیق‌تری دارند. همچنین احتمال بروز گریه‌های بی‌دلیل و کولیک (Colic) در آنان کمتر است. این روش ساده، به‌نوعی جایگزین آغوش‌های شتاب‌زده‌ی روزمره می‌شود که در هیاهوی زندگی امروزی، کمتر به آن توجه می‌شود. از نظر عاطفی نیز، پیوند میان نوزاد و والدین را تقویت می‌کند. بسیاری از متخصصان نوزادان توصیه می‌کنند که در هفته‌های نخست، هر روز زمانی برای این تماس اختصاص داده شود. مراقبت از نوزاد، تنها در کارهای فیزیکی خلاصه نمی‌شود؛ بلکه در همین لحظات بی‌کلام و گرم، بنیان امنیت روانی او پی‌ریزی می‌گردد.

۲- نقش خواب منظم در رشد مغزی نوزاد

خواب نوزاد، نه‌تنها فرصتی برای استراحت بدن است، بلکه بستر اصلی شکل‌گیری و سازمان‌دهی عملکرد مغز او به‌شمار می‌رود. مغز نوزاد در حین خواب، اطلاعات روز را پردازش می‌کند و مسیرهای عصبی تازه‌ای می‌سازد. بی‌نظمی در الگوی خواب، می‌تواند موجب تحریک‌پذیری، اختلال در تغذیه و حتی تأخیر در رشد زبانی شود. مراقبت از نوزاد ایجاب می‌کند که محیط خواب او، از نظر نور، دما و صدا، کاملاً پایدار و آرام باشد. چراغ خواب ملایم و صداهای سفید (White Noise) گاه می‌توانند در ایجاد آرامش مؤثر باشند. برخلاف تصور عموم، نوزادان به خواب طولانی نیاز ندارند، بلکه چرخه‌های خواب کوتاه و تکرارشونده دارند. والدین باید این چرخه‌ها را بشناسند و برنامه روزانه کودک را با آن هماهنگ کنند. ایجاد یک روتین ثابت پیش از خواب، مثل ماساژ ملایم یا خواندن لالایی، به تقویت حس امنیت نوزاد کمک می‌کند. بدون خواب کافی، حتی بهترین تغذیه نیز نمی‌تواند تمام نیازهای رشدی کودک را برآورده سازد.

۳- اهمیت ماساژ نوزاد در تقویت پیوند عاطفی و رشد جسمی

ماساژ نوزاد (Infant Massage)، تنها یک عمل آرام‌بخش نیست، بلکه ابزاری علمی برای تحریک رشد بدنی، هماهنگی حرکتی و آرامش روانی کودک است. بافت‌های بدن نوزاد به لمس پاسخ می‌دهند و در فرآیند ماساژ، گردش خون و عملکرد دستگاه گوارش نیز بهبود می‌یابد. بسیاری از والدین، پس از آموختن تکنیک‌های ساده ماساژ، متوجه کاهش گریه‌های شبانه کودک خود شده‌اند. این مراقبت ویژه، افزون بر فایده‌های جسمی، زمینه‌ای برای تقویت پیوند عاطفی میان والدین و نوزاد فراهم می‌آورد. روغن‌های طبیعی و بدون عطر، مانند روغن نارگیل یا بادام، گزینه‌های مناسبی برای این کار هستند. ماساژ روزانه یا حتی چند بار در هفته، می‌تواند سطح کورتیزول (Cortisol) را در بدن کودک کاهش داده و احساس ایمنی را در او تثبیت کند. نکته مهم آن است که ماساژ باید در زمان بیداری و آرامش کودک انجام شود، نه هنگام خواب‌آلودگی یا گرسنگی. مراقبت از نوزاد، در اینجا نیز فراتر از رفع نیازهای ابتدایی معنا می‌یابد. این عمل ساده و بی‌کلام، یکی از زیباترین زبان‌های ارتباط میان والدین و فرزند به‌شمار می‌رود.

۴- رعایت بهداشت دهان نوزاد پیش از درآمدن دندان‌ها

بسیاری از والدین، گمان می‌برند که بهداشت دهان (Oral Hygiene) تنها پس از رویش دندان‌ها اهمیت می‌یابد، در حالی که مراقبت از نوزاد در این زمینه، باید از روزهای نخست آغاز شود. دهان نوزاد، حتی پیش از دندان درآوردن، محیطی حساس و آسیب‌پذیر در برابر باکتری‌ها و باقی‌مانده شیر است. استفاده از گاز استریل یا پارچه نرم مرطوب برای پاک‌کردن لثه‌ها، اقدامی مؤثر و ساده به‌شمار می‌رود. این عمل، نه‌تنها به کاهش رشد باکتری‌های مضر کمک می‌کند، بلکه نوزاد را به لمس دهان عادت می‌دهد. به این ترتیب، بعدها پذیرش مسواک برای کودک آسان‌تر خواهد شد. همچنین در دوران رویش دندان‌ها، تمیزکردن دهان می‌تواند به کاهش درد و التهاب لثه‌ها یاری رساند. بسیاری از عفونت‌های قارچی مانند برفک دهان (Oral Thrush) در صورت عدم رعایت این نکته پدید می‌آیند. مراقبت مستمر از دهان، بخشی از برنامه سلامت کلی نوزاد است، نه یک اقدام فرعی. بهتر است والدین از همان ابتدا، دهان کودک را همچون دیگر اعضای بدن، نیازمند توجه دقیق بدانند.

۵- توجه به علائم غیرعادی در مدفوع نوزاد به‌عنوان زنگ خطر سلامت

مدفوع نوزاد، آینه‌ای دقیق از وضعیت سلامت دستگاه گوارش، تغذیه و حتی ایمنی بدن اوست. بسیاری از اختلالات، از جمله حساسیت غذایی (Food Allergy)، عدم تحمل لاکتوز (Lactose Intolerance) یا عفونت‌های گوارشی، در نخستین مراحل از طریق تغییر رنگ، بو و بافت مدفوع نمایان می‌شوند. مراقبت از نوزاد مستلزم آن است که والدین با ویژگی‌های مدفوع طبیعی و غیرطبیعی آشنا باشند. مدفوع سبزرنگ، کف‌آلود یا حاوی لکه‌های خون، نیازمند پیگیری پزشکی است. همچنین تغییر ناگهانی در تعداد دفعات یا سختی مدفوع می‌تواند نشانه‌ی یبوست یا اسهال باشد. بسیاری از پدر و مادرها از مشاهده‌ی مدفوع نوزاد احساس ناآرامی دارند، اما این توجه از مهم‌ترین بخش‌های مراقبت است. یادداشت‌برداری روزانه از تغییرات، می‌تواند به پزشک در تشخیص زودهنگام بیماری‌ها کمک کند. این سطح از دقت، در کنار تغذیه و بهداشت، ستون سوم سلامت کودک را می‌سازد. والدین باید بدانند که زبان بدن نوزاد، بی‌کلام اما پرمعناست، و مدفوع یکی از مهم‌ترین پیام‌های اوست.

۶- لزوم واکسیناسیون به‌موقع برای ایمنی پایدار نوزاد

واکسیناسیون (Vaccination) نوزادان یکی از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه در سال‌های نخست زندگی به‌شمار می‌رود. برنامه واکسن‌های پایه، بر اساس سن و وضعیت سلامت کودک، از سوی نظام بهداشت عمومی تنظیم شده است. واکسن‌ها از طریق تحریک سیستم ایمنی، بدن نوزاد را در برابر بیماری‌های خطرناک مقاوم می‌سازند. تأخیر یا بی‌توجهی به این برنامه، می‌تواند نوزاد را در معرض بیماری‌های قابل پیشگیری مانند سیاه‌سرفه (Pertussis)، فلج اطفال (Polio) یا سرخک (Measles) قرار دهد. مراقبت از نوزاد در اینجا مستلزم نظم، پیگیری و اعتماد به منابع علمی و معتبر است. برخی از والدین ممکن است از عوارض خفیف مانند تب یا بی‌قراری پس از تزریق نگران شوند، اما این واکنش‌ها طبیعی و گذرا هستند. نگهداری کارت واکسیناسیون و یادداشت تاریخ‌ها، به ایجاد نظم در این روند کمک می‌کند. از نظر اجتماعی نیز، واکسیناسیون نوزادان به تقویت سلامت جمعی جامعه می‌انجامد. مسئولیت سلامت کودک، تنها به خانه محدود نمی‌شود؛ بلکه با هر واکسن، دیواری برای محافظت از آینده ساخته می‌شود.

۷- تغذیه مادر در دوران شیردهی و تأثیر آن بر سلامت نوزاد

رژیم غذایی مادر در دوران شیردهی (Breastfeeding Diet) نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای در کیفیت شیر و سلامت نوزاد دارد. شیر مادر، بازتابی از تغذیه، سبک زندگی و وضعیت جسمی اوست. کمبود برخی مواد مغذی در رژیم مادر، می‌تواند باعث کاهش کیفیت شیر و حتی کم‌وزنی یا تحریک‌پذیری نوزاد شود. غذاهای غنی از پروتئین، اسیدهای چرب امگا-۳، آهن و ویتامین D، از ارکان اصلی تغذیه این دوران هستند. برخی خوراکی‌ها مانند سیر، کلم یا حبوبات ممکن است در برخی نوزادان ایجاد نفخ کنند، بنابراین مادر باید به واکنش کودک پس از تغذیه توجه کند. نوشیدن آب کافی نیز به تولید شیر کمک می‌کند و از خشکی بدن مادر جلوگیری می‌نماید. مراقبت از نوزاد، از سفره مادر آغاز می‌شود و ادامه می‌یابد. حتی خلق‌وخو و آرامش روانی مادر نیز بر مزاج و خواب نوزاد تأثیر می‌گذارد. آگاهی مادر از نیازهای تغذیه‌ای‌اش، راهی مؤثر برای تضمین رشد سالم کودک است.

۸- نقش بازی‌های حسی در رشد هوشی نوزاد

بازی‌های حسی (Sensory Play) به مجموعه فعالیت‌هایی گفته می‌شود که حواس پنج‌گانه نوزاد را درگیر می‌کنند و به رشد مغزی او کمک می‌نمایند. لمس بافت‌های مختلف، شنیدن صداهای آرام یا تکرارشونده، دیدن رنگ‌های متنوع و بوییدن رایحه‌های طبیعی، همه بخشی از این نوع بازی‌ها هستند. نوزاد از طریق این تجربه‌های ابتدایی، ساختارهای عصبی خود را می‌سازد و دنیای پیرامونش را بهتر درک می‌کند. مراقبت از نوزاد در این مرحله، به معنای فراهم‌ساختن محیطی غنی و در عین‌حال ایمن است. اسباب‌بازی‌های نرم، پارچه‌های رنگی، صداهای لطیف و حتی موسیقی ملایم کلاسیک، همگی می‌توانند ابزارهای مناسبی باشند. والدین باید به واکنش نوزاد به هر محرک دقت کنند؛ بعضی از کودکان نسبت به صدا یا نور حساس‌ترند. تنوع تجربه‌ها باعث تقویت حافظه و افزایش تمرکز کودک در آینده خواهد شد. این فعالیت‌ها ساده‌اند، اما اثرات‌شان پایدار و عمیق است. رشد هوشی، از همان نخستین ماه‌های زندگی آغاز می‌شود و بازی‌های حسی، ابزار بی‌بدیل این فرآیندند.

۹- ضرورت مراقبت از پوست نوزاد در برابر خشکی و تحریک

پوست نوزاد، ساختاری بسیار نازک و آسیب‌پذیر دارد که در برابر خشکی، مواد شیمیایی و اصطکاک به‌سرعت واکنش نشان می‌دهد. استفاده از شوینده‌های ملایم و فاقد عطر، یکی از گام‌های نخست در مراقبت پوستی کودک است. مرطوب‌کننده‌های مخصوص نوزادان، به‌ویژه پس از حمام، به حفظ رطوبت طبیعی پوست کمک می‌کنند. تعویض منظم پوشک و خشک‌کردن کامل ناحیه‌ی پوشک، از ایجاد التهاب و جوش‌های ناشی از رطوبت جلوگیری می‌نماید. همچنین بهتر است لباس‌های نخی و با رنگ‌های طبیعی برای کودک انتخاب شود تا احتمال تحریک پوستی کاهش یابد. بسیاری از والدین نسبت به نشانه‌های خشکی مانند پوسته‌پوسته‌شدن بی‌توجه‌اند، در حالی‌که این علائم نشانه‌ی کم‌آبی پوست هستند. گاهی نیز حساسیت‌های پوستی با تغییر در نوع شوینده یا پودر لباسشویی بهبود می‌یابد. مراقبت از نوزاد در این زمینه، نیازمند دقت و مشاهده‌ی مداوم است. سلامت پوست، دریچه‌ای به‌سوی آرامش جسم و روان کودک است.

۱۰- نقش بغل‌کردن منظم در تقویت احساس امنیت و آرامش نوزاد

نوزادان برای رشد سالم روانی، نیازمند تماس فیزیکی مکرر با والدین هستند. بغل‌کردن نوزاد (Holding the Baby)، علاوه بر ایجاد آرامش فوری، به تقویت حس امنیت درونی او می‌انجامد. تماس با بدن مادر یا پدر، ضربان قلب و تنفس کودک را تنظیم می‌کند و استرس او را کاهش می‌دهد. برخلاف باورهای نادرست، بغل‌کردن زیاد نوزاد موجب لوس‌شدن یا وابستگی ناسالم نمی‌شود. بلکه برعکس، نوزادانی که تماس بیشتری با والدین دارند، در آینده استقلال روانی بیشتری از خود نشان می‌دهند. این تماس فیزیکی، نوعی گفت‌وگوی بی‌کلام و عمیق میان والدین و کودک است. در فرهنگ‌های مختلف، آغوش به‌عنوان نخستین زبان عشق شناخته می‌شود. مراقبت از نوزاد، گاه با هیچ کلامی آغاز نمی‌شود، بلکه با همان بغل ساده و صمیمی معنا می‌یابد. آغوش، نخستین پناهگاه کودک در جهان است، پیش از آن‌که کلمات به میان آیند.

۱۱- اهمیت تنظیم دمای اتاق در آرامش و سلامت خواب نوزاد

بدن نوزاد هنوز توانایی کامل تنظیم دما را ندارد و به همین دلیل محیط اطراف او باید از نظر دمایی کنترل‌شده باشد. دمای مناسب برای اتاق نوزاد معمولاً بین ۲۰ تا ۲۲ درجه سانتی‌گراد است که باید با دماسنج دقیق کنترل شود. گرمای بیش‌ازحد می‌تواند موجب بی‌قراری، تعریق زیاد و حتی افزایش خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS: Sudden Infant Death Syndrome) گردد. سرمای زیاد نیز می‌تواند خواب نوزاد را مختل کرده و بدنش را در معرض سرماخوردگی قرار دهد. استفاده از لباس‌های چندلایه نخی، به‌جای پتوهای سنگین، انتخاب هوشمندانه‌تری برای تنظیم دماست. پوشاندن بیش از حد نوزاد، حتی در فصل زمستان، می‌تواند آثار منفی به همراه داشته باشد. مراقبت از نوزاد در این زمینه مستلزم دقت در جزییاتی است که گاه نادیده گرفته می‌شوند. والدین باید در طول شب چند بار دمای بدن نوزاد را با لمس گردن یا سینه بررسی کنند. آسایش حرارتی کودک، پایه‌ای برای خواب آرام، تغذیه بهتر و رشد روانی سالم است.

۱۲- لزوم توجه به علائم اولیه کم‌آبی بدن نوزاد

نوزادان به‌دلیل ذخایر پایین آب در بدن و حساسیت زیاد به گرما یا اسهال، در معرض کم‌آبی (Dehydration) قرار دارند. یکی از نخستین نشانه‌ها، کاهش تعداد پوشک‌های خیس در طول روز است. دهان خشک، بی‌قراری غیرمعمول، گود شدن چشم‌ها و فرو‌نشستگی ملاج (Fontanelle) از علائم جدی کم‌آبی‌اند. مراقبت از نوزاد به‌ویژه در فصول گرم، نیازمند دقت دوچندان به نشانه‌های بدنی اوست. در صورتی‌که کودک شیر مادر می‌خورد، تعداد دفعات شیردهی باید بیشتر شود. در نوزادانی که از شیر خشک تغذیه می‌شوند، گاهی نیاز به مشورت با پزشک برای تنظیم مقدار مایع مصرفی وجود دارد. بی‌توجهی به کم‌آبی، ممکن است منجر به اختلالات کلیوی و بستری در بیمارستان شود. حتی تب ساده هم می‌تواند باعث از دست رفتن مایعات بدن نوزاد شود. والدین باید همواره به رنگ و بوی ادرار نوزاد توجه داشته باشند، چراکه این‌ها از نشانه‌های مهم تعادل مایعات بدن هستند.

۱۳- نقش آوای والدین در آرام‌سازی و رشد شنوایی نوزاد

گوش‌دادن به صدای والدین، به‌ویژه صدای مادر، یکی از نخستین تجربه‌های شنوایی نوزاد است که پیش از تولد آغاز می‌شود. نوزاد پس از تولد، نسبت به آواهایی که پیش‌تر شنیده، واکنش عاطفی نشان می‌دهد. لحن ملایم و آهنگین صدای والدین، سطح استرس کودک را کاهش داده و حس آشنایی را در او تقویت می‌کند. مکالمات ساده، آواز خواندن یا حتی خواندن شعر، به رشد مغزی و زبان‌آموزی زودهنگام نوزاد کمک می‌نماید. مراقبت از نوزاد، تنها به لمس و تغذیه محدود نمی‌شود، بلکه صدا نیز بخشی از تجربه‌ حسی اوست. گوش‌دادن به موسیقی‌های ملایم نیز می‌تواند اثر آرام‌بخش داشته باشد، البته در حجم و فرکانس مناسب. پرهیز از صداهای بلند یا ناگهانی برای حفظ سلامت شنوایی ضروری است. حضور منظم والدین و گفت‌وگوهای کوتاه اما مکرر، زمینه‌ای برای تقویت پیوند احساسی نیز هست. از خلال صدا، کودک دنیای واژه‌ها را می‌شناسد، و از دل واژه‌ها، آرامش را درمی‌یابد.

۱۴- اهمیت زمان‌بندی صحیح حمام‌کردن نوزاد در تقویت سلامت عمومی

حمام‌کردن نوزاد، در صورتی که به‌درستی و در زمان مناسب انجام شود، به تقویت سیستم گردش خون، آرامش عضلانی و بهبود خواب کمک می‌کند. نوزاد نیازی به حمام روزانه ندارد و معمولاً ۲ تا ۳ بار در هفته کفایت می‌کند، مگر در شرایط خاص. بهترین زمان برای حمام، ساعاتی است که نوزاد بیدار، سیر و در حالت آرامش باشد. مراقبت از نوزاد در هنگام حمام مستلزم آمادگی کامل والدین و ایجاد محیطی گرم و بی‌خطر است. استفاده از شوینده‌های مخصوص نوزاد با pH خنثی، از آسیب به پوست لطیف او جلوگیری می‌کند. خشک‌کردن سریع بدن با حوله نرم و گرم، از افت دما و سرماخوردگی پیشگیری می‌نماید. حمام‌کردن می‌تواند به یک روتین لذت‌بخش برای نوزاد و والدین تبدیل شود. لمس و ماساژ ملایم هنگام شستن، پیوند عاطفی را نیز تقویت می‌کند. رعایت زمان و روش مناسب، حمام را به فرصتی برای مراقبت چند‌وجهی از کودک بدل می‌سازد.

۱۵- ضرورت حفظ آرامش والدین در مواجهه با گریه نوزاد

گریه، زبان نخست نوزاد برای بیان نیازها و احساسات است و معمولاً نشانه‌ی ناراحتی، گرسنگی، خستگی یا نیاز به تماس بدنی است. بسیاری از والدین، به‌ویژه در هفته‌های نخست، از شدت گریه‌ها دچار استیصال و نگرانی می‌شوند. مراقبت از نوزاد، مستلزم حفظ آرامش در چنین لحظاتی است، چراکه اضطراب والدین به کودک منتقل می‌شود. مطالعات روان‌شناسی نشان داده‌اند که نوزادان، توانایی درک تنش‌های عاطفی محیط اطراف خود را دارند. آرام‌کردن نوزاد با آغوش، گهواره‌آرامی (Rocking)، یا حتی حرکت آرام در اتاق، راهکارهای مؤثری هستند. گاه گریه نشانه‌ای از بیماری است، اما در بیشتر موارد، پاسخی طبیعی به نیازهای ابتدایی کودک است. والدین باید یاد بگیرند گریه را نه به‌عنوان شکست، بلکه به‌عنوان دعوتی برای واکنش درست ببینند. کمک‌گرفتن از دیگر اعضای خانواده یا مشاوره با پزشک، در مدیریت احساس ناتوانی بسیار مؤثر است. آرامش والدین، ستون پایداری روانی نوزاد در سال‌های آغازین زندگی است.