چرا بسیاری از خودروهای جدید به تایرهای ران‌فلت مجهز نمی‌شوند؟
۱. تایر ران‌فلت چیست و چه مزیتی داشت؟
تایر ران‌فلت (Run-Flat Tire) نوعی تایر تقویت‌شده است که حتی در صورت پنچر شدن، تا حدود ۸۰ کیلومتر دیگر می‌تواند با سرعت محدود حرکت کند. این ویژگی باعث می‌شود راننده بدون نیاز به تعویض فوری لاستیک، به مکان امن یا تعمیرگاه برسد. در خودروهایی که جای چرخ زاپاس ندارند، ران‌فلت راه‌حل منطقی به‌نظر می‌رسید. برخی شرکت‌ها مانند ب‌ام‌و (BMW) مدت‌ها خودروهای خود را به‌صورت استاندارد با این تایرها عرضه می‌کردند. در ظاهر، این یک فناوری پیشرفته و راحت به‌شمار می‌آمد. اما در عمل، مشکلاتی پنهان وجود داشت که باعث تغییر مسیر بازار شد.
۲. سواری خشک و کم‌راحتی
یکی از انتقادهای رایج به تایرهای ران‌فلت، تجربه سواری خشک و غیرراحت آن‌هاست. چون این تایرها دیواره جانبی (Sidewall) سفت‌تری دارند تا در صورت پنچری فرو نریزند، ضربه‌ها را مستقیم به کابین منتقل می‌کنند. این موضوع به‌ویژه در جاده‌های ناهموار آزاردهنده است. رانندگان اغلب احساس می‌کنند خودرو بیش‌ازحد سفت شده یا واکنش فرمان نامطلوب است. این در تضاد با تمایل امروزی به سواری نرم و بی‌صداست. در نتیجه، بسیاری از برندها برای بهبود راحتی، سراغ تایرهای معمولی برگشته‌اند.
۳. هزینه بالای تعویض و تعمیر
تایرهای ران‌فلت به‌طور معمول گران‌تر از تایرهای معمولی هستند. علاوه بر قیمت بالاتر، تعمیر آن‌ها نیز سخت‌تر یا غیرممکن است. خیلی از مراکز تعمیرات، این تایرها را پنچرگیری نمی‌کنند و باید به‌طور کامل تعویض شوند. این یعنی اگر فقط یک میخ کوچک وارد تایر شود، ممکن است مجبور شوید یک تایر جدید با قیمت بالا بخرید. این مسئله در بلندمدت هزینه نگهداری خودرو را افزایش می‌دهد. به‌همین دلیل، بسیاری از خریداران ترجیح می‌دهند تایرهایی با هزینه نگهداری کمتر داشته باشند.
۴. تاثیر منفی روی مصرف سوخت و برد
به‌دلیل وزن بیشتر و ساختار تقویت‌شده، تایرهای ران‌فلت سنگین‌تر از تایرهای معمولی هستند. این وزن اضافه می‌تواند مصرف سوخت خودرو را بالا ببرد. در خودروهای برقی (Electric Vehicles یا EVs)، این وزن بیشتر مستقیماً روی برد باتری تأثیر منفی می‌گذارد. از آن‌جا که خودروسازان به‌دنبال کاهش وزن و افزایش بازده هستند، تایرهای سبک‌تر را ترجیح می‌دهند. تایرهای ران‌فلت با ویژگی‌های امروزی بهره‌وری انرژی هماهنگ نیستند. به‌همین خاطر، برندهایی مانند تسلا (Tesla) هرگز از این تایرها استفاده نکرده‌اند.
۵. پیشرفت در کیت‌های پنچرگیری و خدمات جاده‌ای
در گذشته نبود چرخ زاپاس یک نگرانی مهم بود، اما حالا خودروهای جدید معمولاً به کیت پنچرگیری (Tire Repair Kit) مجهز هستند. این کیت‌ها شامل اسپری و پمپ کوچکی‌اند که می‌توانند موقتاً پنچری را ترمیم کنند. همچنین، خدمات جاده‌ای (Roadside Assistance) در بسیاری از کشورها گسترده‌تر شده‌اند. رانندگان می‌توانند در کمتر از نیم‌ساعت کمک فنی دریافت کنند. این موضوع نیاز به تایر ران‌فلت را کاهش داده است. بنابراین، خودروسازان ترجیح می‌دهند از فضای اضافه برای ذخیره‌سازی یا باتری استفاده کنند.
۶. بازگشت به تایرهای سنتی با بهینه‌سازی بیشتر
برندهای زیادی حالا به تایرهای معمولی برگشته‌اند اما با فناوری‌های جدید. تایرهای امروزی بادوام‌تر، ساکت‌تر و سبک‌تر شده‌اند. همچنین، بسیاری از آن‌ها دارای ساختار خود-آب‌بند (Self-Sealing) هستند که می‌توانند پنچری‌های سطحی را خودبه‌خود برطرف کنند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود تایرهای سنتی بار دیگر برتری پیدا کنند. راحتی، مصرف بهتر و هزینه کمتر باعث شده خودروسازان از ران‌فلت فاصله بگیرند. آینده از آنِ لاستیک‌هایی‌ست که هوشمندانه، اما بدون زحمت عمل می‌کنند.
