منظور از برونده قلب ، حجم ضربه‌ای و پیش‌بار و پس‌بار قلب چیست؟

به مقدار خونی که در هر دقیقه توسط قلب تلمبه می شود برونده قلب (CO) گفته می شود که حاصل ضرب حجم ضربه ی ” (یا SV = مقدار خونی که در هر انقباض از قلب خارج می شود) در تعداد ضربان قلب (HR) می باشد.

CO = SV x HR

شاخص قلب” (یا CI) خارج قسمت تقسیم CO بر سطح بدن است، که با واحد لیتر بر دقیقه بر مترمربع بیان است که هنگام فعالیت شدید در نتیجه افزایش HR ジしぶ \ اینوتروپیک) به میزان( SV نیز タ )کرونو تروپیک( برابر افزایش می یابد.

حجم ضربه ای (SV) نشان دهندهٔ عملکرد مکانیکی قلب است و به پیش بار، پس بار و انقباض پذیری بستگی دارد

پیش بار عبارت است از حجم خون بطنی در پایان دیاستول و اصولاً نشان دهنده برگشت وریدی است. در محدوده طبیعی، با افزایشی پیش بار، دیواره بطن کشیده می شود و در نتیجه انقباضی بعدی بطن با سرعت و قدرت بیشتری اتفاق می افتد. این پدیده به رابطهٔ فرانک – استارلینگ مشهور است. از آنجا که اندازه گیری (فشار بطنی انتهای دیاستول، فشار دهلیزی یا فشار گوهای مویرگ ریوی) به عنوان معیار تقریبی اندازه گیری پیش بار مورد استفاده قرار میگیرد. در شرایط بالینی با دو روش می توان میزان پیش بار را تغییر داد.

روش اول تغییر حجم پیش بار را افزایش می دهند. در حالی که دیورتیک ها میزان پیش بار را کاهش می دهند.

روش دوم تنظیم تون عروق است: نیتروگلیسیرین میزان پیش بار را کاهش می دهد.

پس بار عبارت از نیرویی است که بطن در مقابل آن باید منقبض شود تا خون با جهش تخلیه شود. از لحاظ تئوری، پس بار با تعیین فشار داخل بطن، اندازه حفره بطن، و ضخامت دیواره های بطن قابل محاسبه است (قانون لاپلاس)، اما عملا برای تعیین پس‌بار، فشار شریانی اندازه گیری میشود.

بنابراین، پس بار در صورت افزایش فشارخون عمومی، یا تنگی دریچه آئورت و یا حتی در بعضی از حالات گشادی بطن یا هیپرتروفی بطنی افزایش می یابد. برخی داروهای ضدفشارخون نظیر مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و هیدرالازین از طریق کاهش پس بار باعث کاهش فشارخون میشوند.

تعریف قدرت انقباضی یا اینوتروپی ساده نیست، اما نشان دهندهٔ قدرت انقباض بطن بدون توجه به حجم خون وارده است. برای مثال، حتی در صورت ثابت بودن پیش بار و پس بار، افزایش قدرت انقباضی منجر به انقباضی قوی تر بطن می شود. در شرایط طبیعی، قدرت انقباضی با تحریک مستقیم میوکارد توسط اعصاب ادرنرژیک و آزاد شدن کاتکولامینها از غده آدرنال تغییر می کند. اثرات اینوتروپیک مثبت بعضی از داروها در درمان بیماران مورد استفاده قرار می گیرد مانند دیگوکسین و آمین های سمپاتومیمتیک (اپی نفرین، نوراپی نفرین و دوپامین). بعضی داروها، که اکثراً داروهای درمان فشار خون بالا هستند، نیز دارای اثرات اینوتروپیک منفی بوده و میتوانند باعث کاهش قدرت انقباضی بطن شوند، مانند بتا بلوکرها و آنتاگونیستهای کانال کلسیم.

عملکرد کلی کارکرد سیستولیک بطن از طریق محاسبه کسر جهشی – نسبت S۷ به حجم پایان دیاستولی و یا به عبارت دیگر کسری از خون بطنی که در هر انقباض بطنی از قلب خارج می شود – سنجیده می شود. به طور طبیعی کسر جهشی حدود ۶۰٪ است که از طریق روشهای تهاجمی (عکس برداری باطنی با ماده حاجب) یا غیرتهاجمی (اکوکاردیوگرافی، عکسبرداری بطنی با مواد پرتوزا) اندازه گیری میشود.

واضح است که انقباضی سیستولیک از مهمترین اجزای عملکرد بطن می باشد، اما انبساط دیاستولیک بطنی نیز نقش مهمی در عملکرد نهایی قلب به عهده دارد. انبساط ناقص (نقص عملکرد دیاستولیک) مثلاً در هیپرتروفی یا ایسکمی بطنی، منجر به سفت و سخت شدن بطن و در نتیجه کاهش پذیرش و پرشدن ناقص بطن و نهایتاً افزایش فشار بطن صرفنظر از حجم دیاستولیک می شود.