ارزیابی و تشخیص بیماری آسم

تشخیص آسم مستلزم اثبات بیش فعالی (hyperactivity) و برگشت‌پذیری انسداد راه‌های هوایی در مقابل جریان هوا می‌باشد. شرح حال ممکن است برای این ارزیابی کافی باشد چون بیشتر بیماران از حملات مکرر اما قابل برگشت خس‌خس شکایت دارند. در صورت وجود محدودیت جریان هوا می‌توان آن را به سادگی توسط اسپیرومتری تشخیص داد. با این حال چون آسم دوره‌ای است ممکن است بیماران علائم را زمانی بروز دهند که قابل مستند ساختن نباشد. بسته به شرایط ممکن است انجام آزمون افزایش واکنش‌دهی راه‌های هوایی با چالش تحریک برونش (bronchoprovocation) ضرورت یابد.

یک محرک با خاصیت تنگ کنندگی برونش به راه‌های هوایی بیمار وارد می‌گردد: از این میان هیستامین، متاکولین و هوای سرد از جمله شایع‌ترین متحرک‌های مورد استفاده هستند. چون متاکولین که یک شکل صناعی استیل کولین است عوارض جانبی سیستمیک کمتری نسبت به هیستامین دارد عموماً ترجیح داده می‌شود. می‌توان از ورزش نیز جهت آغاز یک حمله استفاده کرد. گرچه بیشتر بیماران بدون در نظر گرفتن ابتلا به آسم ممکن است درجاتی از محدودیت جریان هوا در حین انجام آزمون تحریک برونش را نشان دهند، اما تشخیص بستگی به مقدار تحریک مورد نیاز برای برانگیختن این اثر دارد؛ افراد مبتلا به آسم در دوزهای بسیار کمتری نسبت به افرادی که مبتلا نیستند دچار محدودیت جریان هوا می‌گردند. در مورد متاکولین غلظتی که برای ایجاد ۲۰ درصد کاهش FEV₁ از میزان پایه مورد نیاز است گزارش می‌شود. گرچه یک آزمون مثبت چالش تحریک برونش به تنهایی برای آسم تشخیصی نمی‌باشد اما نتیجهٔ منفی آن عموماً برای رد تشخیص آسم کمک کننده است.

اندازه‌گیری حجم‌های ریوی ممکن است در حین بیماری فعال نشان دهندهٔ پر هوایی باشد اما D_LCO به طور بارز طبیعی است زیرا آسم بیماری راه‌های هوایی است و باعث تخریب حبابچه نمی‌شود. کاهش D_LCO ممکن است ناشی از مخدوش شدن (artifact) اندازه‌گیری باشد که نسبت به توزیع گاز بسیار حساس است (مثل مواردی که انسداد راه هوایی با توپی‌موکوسی رخ می‌دهد). در چنین شرایطی اگر D_LCO بر اساس توزیع حجم گاز تصحیح گردد مقدار آن طبیعی خواهد شد. حین تشدید حاد آسم، گازهای خون شریانی در تعیین وضعیت تبادل گاز مفید می‌باشند. در صورتی که نگرانی از بابت عفونت ریوی وجود داشته باشد باید عکس سینه درخواست شود. ارتشاح‌های گذرا یا مهاجر در عکس سینه بیمار مبتلا به آسم دشوار، باید احتمال اسپرژیلوز حساسیتی را مطرح سازد. آزمایشات خونی در مبتلایان به آسم ممکن است نشان دهندهٔ افزایش ائوزینوفیل‌های خون و سطوح IgE باشد. آزمایشات پوستی ممکن است در شناسایی آنتی‌ژن‌ها که ممکن است حملات آسم را رد یک بیمار به خصوص تسریع کند مفید باشد.