سؤالات، نگرانی ها و خرافه‌ها در مورد امکان افزایش اندازه آلت
پرسش شما:
…… با وجودیکه میدانم بارها و بارها در این مورد از شما سؤال شده است اما راستش را بخواهید من به جواب درستی نرسیده ام و راستش را بخواهید اصلا کمی گیج شده ام. با مراجعه به بعضی سایت های اینترنتی دیده ام که بعضی از آنها ادعا کرده اند می توانند با روش های قدیمی خاصی باعث تقویت و افزایش اندازه آلت شوند. بنا توضیحی که در این سایت ها دیده ام آلت هم یک عضو عضلانی است و مثل بقیه عضلات بدن می توانیم با ورزش و تمرین حجم و اندازه آن را افزایش دهیم. آیا واقعا این مسئله به این ترتیب حقیقت دارد؟
…من شنیده ام که با دستگاه های خاصی به اسم “واکیوم همراه” که به تازگی در ایران هم فروخته می شود می توان مشکلات جنسی آقایان را برطرف کرد. ظاهرا اینطور که میگویند با این دستگاه آدم بهتر می تواند نعوظ کند و من در جایی در اینترنت خواندم که به مرور می تواند باعث بزرگ شدن آلت هم شود. جاهای دیگر در باره روش هایی مثل جلکینگ Jelquing” که درست نمی دانم چی هست، ظاهرا یک روش عربی است صحبت شده. همینطور یک آقای دکتری در مورد “پرحجم سازی” آلت حرف زده بود و اینکه با روش های کاملا علمی می تواند طول و قطر الت را بزرگ کرد. می خواستم بپرسم آیا واقعا از لحاظ علمی این امر اثبات شده است که عضلات آلت را بتوان درست مثل دیگر عضلات بدن انسان بزرگ کرد. فکر کنم باید یک جواب قطعی در مورد درست یا نادرست بودن این روش ها وجود داشته باشد. از شما بسیار ممنون می شوم اگر در این مورد مرا راهنمایی کنید چون دانستن آن خیلی برایم مهم است و واقعا نمی توانم این حرفها را با هر کسی در میان بگذارم.
پاسخ ما
بی گمان برای دریافت بهتر نخست باید به کوتاهی درباره ساختار آلت مردانه و بافت هایی که از آن ساخته شده است سخن بگوییم. در ساختار آلت رگهای خونی شریانی و وریدی، رشته های عصبی، بافت همبند، و سه بدنه اسفنجی استوانه ای به چشم می خورد. همه اینهادرون پوششی به نام سپیدلایه جا داده شده اند. انباشته شدن خون در درون این بدنه های استوانه ای باعث بزرگی و سفت شدن آلت یا همان نعوظ می شود. همچنین در برابر پستانداری چون نهنگ که دارای آلت استخوانی است هیچ بافت استخوانی در این میان دیده نمی شود و تنها پایه آلت نزدیک به استخوان شرمگاهی به عضلاتی بسته می شود که باز و بست آنها با خواست ما و فرمان مغز به بالا و پایین آمدن آلت می انجامد.
در برخی کتابها و نوشته ها گاه ورزش های ویژه ای واگفته می شود که بوسیله آن مردم از زبانهای باستان می توانستند اندازه آلت خود را افزایش دهند. این ورزش ها در بیشتر موارد چیزی نیست جز رویه پیچیده و شگفت همان رفتار خودارضایی که همه مردان روزانه در سراسر دنیا انجام می دهند و چندان هم در افزایش ماندگار اندازه آلت کارساز نیستند. در روشی که Jelq (یا همان جلق) نامیده شده باید آلت را بین دو انگشت شست و سبابه نگهداشت و انگشتان را با فشار از پایین به بالا کشید. روش های همسان با نامهای گوناگون نیز دیده شده است. برای نمونه Jojido که همسان ژاپنی آن است. پایه همه این روش های “آلت سازی” (بر وزن بدنسازی) این است که آلت مرد دارای ساختاری همسانه عضله دوسر بازو است و با ورزشهای همسان می تواند بزرگ و برجسته شود. گاهی به روشنی هم از بستن وزنه به سر آلت گفتگو شده است و افراد می خواهند که زمان چشمگیری از شبانه روز را همراه با وزنه ای آویزان به آلت سر کنند!
ولی عضلات صاف اسفنجی آلت (همچون دیگر عضلات صاف غیرارادی) ویژگی عضلات مخطط ارادی را ندارند و با تمرین کش نمی آیند. تلمبه (پمپ های کششی نیز دستگاه هایی هستند که با بیرون کشیدن هوا، خون را به درون آلت می مکند. بدنبال آن با بستن یک حلقه فشارنده در پایه آلت از برگشت خون به وریدها جلوگیری شده و بدین گونه خون در درون حوضچه های خونی استوانه های اسفنجی به دام می افتد. بهره گیری چندباره از این سازوکار بجز آنکه ممکن است با پیامدهای ناخواسته چون کبودی یا خون مردگی محلی بافتها بیانجامد سود دیگری در پی ندارد.
در مورد عمل جراحی بزرگ کردن آلت هم حدس نخستین این است که افزایش اندازه آلت (به کمک روشی همسان افزایش اندازه | پستان ها در زنان می تواند به بهبود ترس ها و نگرانی های فرد و پیوند عاطفی جنسی وی با همسرش بیانجامد. به هر روی هنوز پژوهش شایسته ای در مورد دست آوردها و پیامدهای این روشهای جراحی انجام نشده است. از همین روی هیئت تخصصی ارولوژی آمریکا رسیدگی کننده به گواهی کاری جراحان ارولوگ) هیچ جانبداری روشنی در پذیرش یا کنار گذاشتن این روش ها نکرده است. پایه همه این روش ها تزریق بافت همبند یا چربی به درون پوشش سپیدلایه نگهدارنده آلت است. دو پیامد ناخوشایند این روش نخست بجاماندن جای زخم بدنبال برداشت بافت از محل و دوم باز گرد چربی به درون گردش خون و در پایان به جاماندن نمای ناخوشایند پشته پشته در آلت است. در روشی دیگر پایکهای بند کننده پایه آلت به استخوان شرمگاهی بریده می شود. با این کار آلت درازتر به چشم می آید ولی نوک آلت نعوظ کرده به سمت پایین فرو می افتد. از دیگر پیامد این کار امکان آسیب و گزند به رشته های عصبی کارساز در کنش جنسی است. همان گونه که گفته شد روش های جراحی افزایش اندازه آلت هنوز از بوته آزمون و بررسی بیرون نیامده و دست آوردهای آن چندان روشن نیست و بنابراین بهتر است پیش از دست زدن به این عمل با پزشک عمل کننده درباره آن به اندازه بسنده گفتگو کنید.
