بله! ما نیاز به یک سرویس تمام‌عیار فروش محتوا داریم!
دیروز متوجه شدم که روزنامه شرق تصمیم گرفته تا دیگر نسخه رایگان خود را در اینترنت قرار ندهد و از این پس خوانندگان این روزنامه باید آبونمان برای مطالعه مقالات و اخبار این روزنامه بپردازند.
نقدهایی به این حرکت روزنامه شرق وارد است. مثلا
– از سویی انتظار داریم این اقدام اصلا در ایران پاسخ ندهد و افراد اندکی حاضر به استفاده از سرویس پولی روزنامه شرق باشند.
-از سویی دیگر نظر شخصی من این است که شرق با عرضه یک نسخه آنلاین متفاوت و پیش گرفتن راهبردی شبیه خبرآنلاین و استفاده از آرشیو غنی تاریخی خود می‌توانست دست‌کم سایتی با تبلیغات فراوان برای خود دست و پا کند.
اما قضیه فقط روزنامه شرق نیست. قضیه وضعیت خیلی بد فروش محتوای خوب در ایران است.
بیایید دشواری‌های فعلی را بررسی کنیم:
-اگر نویسنده و ژرونالیست خوبی در هر قسمتی باشید و بخواهید مستقل وبلاگ یا سایت بزنید، در بازه زمانی کنونی، باید ماه‌های طولانی با همه ظرفیت و داشتن دانش کافی در همه زمینه‌ها مثل شیوه تعامل در شبکه‌های اجتماعی و سئو قلم بزنید تا سایت بتواند درآمد بسیار اندکی پیدا کند.
-اگر کهنه‌کار باشید، باز هم درآمد حاصله با این همه تلاشی که در طی سال‌ها کرده‌اید، نمی‌خواند.
-اگر تیم تحریریه یک روزنامه و مجله کاغذی هستید، سایت آنلاین شما معمولا فقط میزان فروش نسخه کاغذی را کم می‌کند و شما صرفا به خاطر اینکه اعتبار آنلاین خود را از دست ندهید، مجبور به داشتن آن هستید.
-در آن سو خواننده عادی هم حق دارد که بخواهد در کوتاه‌زمان، بهترین مطالب را با کمترین حق اشتراک مشاهده کند.
پس نتیجه‌ای که می‌شود گرفت این است که ما نیاز به یک پلتفرم خوب دریافت و توزیع محتوای خوب داریم.
شاید ذهنتان سمت سایت خوب جار برود.
بله! با این سایت شما می‌توانید بیشتر روزنامههای ایران را به راحتی از این سایت بخرید و به صورت pdf مطالعه کنید.
مشکل اینجاست که خیلی از ماها اصلا از این فرمت خوشمان نمی‌آید و تازه دوست نداریم کل مقاله‌های یک روزنامه را بخوانیم. مثلا من علاقه‌ای به تحلیل‌های سیاسی روزنامههای ایران به هر علت ندارم، ولی دوست دارم مطالب دسته کتاب و فرهنگ و تاریخ و فناوری آنها را بخوانم.
در حال حاضر من اصلا این امکان را ندارم که حق اشتراکی برای خواندن مقالات دسته فرهنگ و ادب چند روزنامه بپردازم و بعد هر روز با موبایل و تبلت خودم، آنها را مطالعه کنم.
حالا بیایید در مورد یک سرویس تخیلی که امکان ساختنش با توجه به شرایط ما وجود دارد، صحبت کنیم. سرویسی برای دریافت و توزیع محتوای خوب، دریافت حق اشتراک و رساندن سریع و به‌روز مبالغ دریافت شده به نویسندگان و تولیدکنندگان محتوا:
-این سرویس نخست باید با روزنامه‌ها و مجلات مذاکره کند و به آنها بقوبلاند که مدل قبلی فروش pdf واقعا کار نمی‌کند! باید توضیح داده شود که می‌خواهد مقالات را به تفکیک دسته‌بندی موضوعی در معرض دید و خرید و مطالعه بگذارد. باید بگوید که حتی می‌تواند مقالات را به صورت تکی هم بفروشد.
-بعد از حصول توافق با تعداد کافی نشریات کاغذی، سرویس ایکس، می‌تواند با سایت‌های معتبر هم مذاکره کند و ضمن اطمینان دادن به آنها در مورد اینکه جلوی سرقت مقالات را می‌گیرد و از پس فروش مطالب برمی‌آید، مقالات فروشی روزنامه سایت‌های معتبر را دریافت کند.
-حالا ببینیم یک کاربر عادی موقعی که اپلیکیشن سرویس ایکس را باز می‌کند، چه می‌بینید!
او می‌بینید که می‌تواند مثلا کلیه مقالات حوادث 10 روزنامه مشهور ایرانی را برای مدت یک ماه بخرد و مطالعه کند. یک کاربر عشق فناوری می‌تواند سفارش خرید کلیه مقالات فناوری همین روزنامه‌ها را بدهد.
فرمت ارائه مطالب باید جذاب باشد و متن مقالات و عکس‌ها باید به خوبی مشخص باشد.
-برای افزودن بر جذابیت کاربر باید بتواند پای مقالت لایک بگذارد یا نظر خود را ابراز کند. مقالات پرلایک در این سرویس در یک قسمت می‌توانند نمایش داده شوند.
-بهتر است میزان بازدید یا ویوی مقالات به خوبی نمایش داده شود.
-امکان خرید تکی اخبار و نوشته‌ها هم باید وجود داشته باشد.
-در فاز بعدی و بعد از گردآوری گروه کاری کافی و سرمایه اولیه لازم، این سرویس ایکس می‌تواند یک گام جلو برود و از خود کاربرها هم نوشته و محتوا دریافت کند و مقالات تایید شده را باز هم به تفکیک موضوغ در معرض دید و فروش بگذارد.
-در هر صورت باید به صورت بسیار منصفانه و منظمی نشریات و سایت‌ها و اشخاص حق التحریر خود را دریافت کنند.
در یک نمای کلی، ظاهرا امکان ساختن چنین سایت و اپلیکیشن‌ها تابعه آن نباید زیاد دشوار باشد.
بله! چیز دشوار اصلی همان مذاکره با هسته اولیه روزنامه‌ها و مجلات است.
این سرویس ایکس یک تابوی مهم را باید بشکند. کدام تابو:
اینکه فروش محتوا یک عیب و ننگ نیست! اصلا زشت نیست که صاحب قلم، به این صورت حق اشتراک دریافت کند.
این سرویس باید بتواند نوشته‌های واقعا فاخر را دستچین کند و بفروشد و بتواند برای خوانندگان جا بیندازد که برای هر محتوای محققانه و باکیفیتی باید هزینه بپردازند.
یادتان می‌آید که در ایران اصلا زمانی فکر نمی‌کردیم که بتوان کتاب الکترونیک فروخت. اما ما الان فیدیبو را داریم که بسیار عالی عمل می‌کند.
مطمئنم که یک روز پای یک سرویس فروش محتوا به سبکی که توضیح دادم در وب فارسی باز خواهد شد.
امیدوارم که آن روز، خیلی نزدیک باشد!
من هم امیدوارم!
سایت و روزنامه دنیای اقتصاد چند وقت پیش یه سایت به اسم دنیای بورس زد و اکثر تحلیل های بورسی و اقتصادی بدرد بخورش رو برد توی اون سایت و اکانتش رو پولی کرد، بعد از یک سال هر کاری کردن و هر جوری تعرفه ها و شیوه فروش رو تغییر دادن نتونستن مخاطب جذب کنن و در نهایت یکی دو ماه پیش کلا رایگانش کردن.
این کار برای یک سایت اصلا پاسخ نمی‌ده. یک پلتفرم بزرگ برای تعداد زیادی روزنامه و سایت اما داستانش متفاوته.