آنژین ناپایدار و NSTEMI چگونه درمان می‌شود؟
درمان طبی شامل درمان ضدایسکمی و ضدترومبوتیک به صورت همزمان و همچنین در نظر گرفتن Revascularization است.
بیماران مبتلا به UA / NSTEMI باید استراحت در بسترو بررسی مداوم ECG از نظر انحراف قطعه ST و ریتم قلبی داشته باشند؛ در صورت عدم عود ایسکمی و تغییرات ECG و همچنین عدم بالا رفتن مارکر‌ها به مدت ۲۴-۱۲ ساعت، بیمار می‌تواند از بستر خارج شود.
درمان ضد ایسکمیک:
جهت رفع درد ایسکمیک از استراحت در بستر، نیترات‌ها، بتابلوکر‌ها و اکسیژن استنشاقی در صورت وجود هیپوکسمی استفاده می‌شود.
١- نیترات‌ها: در صورت وجود درد ایسکمیک در ابتدا به صورت زیرزبانی و یا اسپری دهانی آغاز می‌گردند.
۲- بتابلوکر‌ها: بتابلوکر‌ها یکی از اجزاء اصلی درمان ضدایسکمی هستند. معمولا بتابلوکر‌های خوراکی با هدف رسیدن به ضربان قلب ۶۰-۵۰ در دقیقه توصیه می‌شود.
٣- کلسیم بلوکر‌ها: کلسیم بلوکر‌های کاهش دهنده ضربان قلب مانند وراپامیل و دیلتیازم، در مواردی که بیماران با دوز کامل بتابلوکر‌ها و نیترات، علائم پایداریا راجعه دارند یا در بیمارانی که مصرف بتابلوکر در آنها کنتراندیکه است یا تغییرات ایسکمیک در ECG دیده می‌شود، به کار می‌روند.
۴- مهارکننده‌های ACE و دارو‌های ARB
۵- استاتین: لازم است در زمان پذیرش دوز بالای استاتین (۸۰mg آتورواستاتین) تجویز شود. در بیمارانی که به دوز حداکثر قابل تحمل استاتین‌ها پاسخ نمی‌دهند باید روزانه 10mg ازتیمیب هم اضافه شود. در افرادی که علی رغم درمان با استاتین‌ها، LDL بالاتر از mg/dl ۷۰ است باید روزانه mg 10 ازتیمیب اضافه شود.
درمان آنتی ترومبوتیک
1- دارو‌های ضد پلاکت: درمان آغازین با آسپیرین صورت می‌گیرد. سپس تمامی بیماران مبتلا به NSTE/ ACS در صورتی که فاقد خطر خونریزی باشند باید یک بلوک‌کننده رسپتور P2Y12 پلاکتی دریافت کنند که عبارتند از: الف) کلوپیدوگرل، ب) پراسوگرل، ج) تیکاگرلور.
افزودن کلوپیدوگرل به آسپیرین (که به این ترکیب، درمان دو دارویی ضد پلاکتی [DAPT] گفته می‌شود موجب کاهش ۲۰ درصدی مرگ و میر قلبی عروقی، MI و سکته مغزی در مقایسه با آسپیرین به تنهایی شده است؛ اما موجب افزایش متوسط (۱٪) در خونریزی‌های ماژور می‌گردد.
۲- دارو‌های ضد انعقاد: این دارو‌ها به دارو‌های ضد پلاکتی اضافه می‌شوند که عبارتند از
الف) هپارین شکسته نشده (UFH) ب) انوکساپارین ج) فونداپارینوکس د) بیوالیرودین
