شعر چگونه به وجود آمد؟

ابتدا ببینیم شعر چیست؟ شعر زبانی است بسیار مؤثر و برانگیزاننده احساس که به شیوه‌ای مخصوص نوشته و یا خوانده می‌شود. وزن و آهنگ یک شعر، آن را از نثر متمایز می‌سازد.

از این مسئله می‌توانیم در مورد چگونگی آغاز و پیدایش شعر، ایده‌ای به دست آوریم، قیمت هرگز قادر نیستیم بدانیم که اولین شعر در کجا و توسط چه کسی سروده شد! ولی از آنجا که مطالبی را در مورد چگونگی زندگی انسان‌های اولیه می‌دانیم، می‌توانیم چیزهایی را در این باره حدس بزنیم.

انسان حتی بیش از آنکه تکلم کند، رقص‌های موزون و هماهنگی انجام می‌داد، او در لحظاتی خاص، مثلاً قبل از یک نزاع، یا یک شکار، سر و صدا میکرد، حرکات و اشاراتی را انجام می‌داد، غرغر می‌کرد و فریاد می‌کشید، همچنین او طبل را اختراع کرد که در بسیاری از موارد می‌توانست آن را به صدا درآورد، به زودی از اصوات طبل برای ارسال کلمات جادویی به خدایان خود استفاده کرد.

سپس از آن‌ها اولیه رقص را ایجاد نمود و هرچه بیشتر به تکامل آن افزود تا به صورت پیشرفته درآید. به زودی ارزش سروده هایی که برای خدایان گفته می‌شد، از حد یک صدای معمولی برخاسته از طبل، فراتر رفت. کلمات دیگر قابل فهم بودند، در این زمان رهبران این قبیل مراسم کاملاً شباهت به یک شاعر یا یک «Bard» را داشتند.

در همان زمان،  بیش از هزاران سال، انسان متأثر از نظم و آهنگی بود که در اطراف خود می‌دید، در صدای آب، باد در پرواز پرندگان، در حرکت موزون حیوانات، در تلاش برای تقلید بعضی از آهنگ‌ها، او از یک نوع قوه تخیل برای ابداع شعر بهره‌مند شد، سپس چند قرن پیش، این رقص‌ها، سرودها، ورد و افسون‌ها به جایی رسید که انسان آن‌ها را به صورت آثار نگهداری نمود، این‌ها نسل به نسل، سینه به سینه منتقل شده و به صورت شعر درآمدند.

تا دوره یونانیان،  در طی ۵۰۰ سال قبل از میلاد، شعر تنها در مواقع خاصی نوشته می‌شد ولی تنها با موزیک و رقص  اجرا می‌گردید، پس از آن نوعی شعر توسط یونانیان توسعه یافت که بیانگر داستان‌ها و وقایع حماسی بود و یا بیانگر زندگی اقشار مختلف مردم بود.