تاریخچه تولید شلوار جین چیست و چگونه تولید می‌شود؟

مدهاوی ونکاتسان: اولین شلوار جین برای ماندگاری بالاتر ‫طراحی شده بود. ‫نامگذاری شده از روی شهر فرانسوی نیم، ‫جین به عنوان یک پارچه پنبه‌ای محکم  ‫که ملوانان می‌پوشیدند، ساخته شد. ‫این جنس محکم حتی در قرن ۱۹ ام قوی‌تر شد، ‫زمانی که لوی اشتراوس و جیکوب دیویس پرچ فلزی برای تقویت نقاط ضعیف اضافه کردند. طراحی آن‌ها یک برند شلوارهای بادوام را ‫به معدن‌چیان کالیفرنیایی معرفی کرد ‫که می‌توانست سال‌ها ‫سایش و پارگی را تحمل کند. در طول قرن بیستم، ‫این شلوارهای طبقه کارگر ‫به نمادهای مد تبدیل شدند. ‫اما با افزایش تقاضا برای شلوار جین، ‫ماندگاری آن‌ها کاهش یافته است. ‫امروزه، بیشتر شلوارها  ‫بیش از یک سال دوام نمی‌آورند. ‫و هر شلوار جدیدی که می‌خرید ‫هزینه‌ای بالاتر از تصورتان دارد.

‫زندگی هر شلوار جین ‫از مزرعه پنبه شروع می‌شود. ‫برای تولید یک جفت شلوار ‫حدود ۰/۷ کیلوگرم پنبه نیاز است. ‫رشد این مقدار پنبه ‫به ۱۰,۰۰۰ لیتر آب نیاز دارد، ‫بدون ذکر علف‌کش‌ها ‫و آفت‌کش‌های مختلف، ‫که آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند. ‫برداشت پنبه با دست یا ماشین‌آلات صنعتی ‫انجام شده ‫و به کارخانه‌های نساجی منتقل می‌شود ‫جایی که به نخ ریسیده می‌شود. در این مرحله، نخ معمولاً با الیاف پلاستیکی ‫مانند اسپندکس ‫برای افزایش خاصیت کشسانی نخ ترکیب می‌شود. ‫این نخ‌های پلاستیکی شلوار جین مدرن را ‫راحت‌تر و منعطف‌تر می‌کنند، ‫البته با دوام بسیار کمتر.

‫بعد، نخ‌ها به آبی که علامت تجاری ‫شلوار جین است، رنگ می‌شوند. ‫از نظر تاریخی، این رنگ از نیلی طبیعی ‫مشتق شده از گیاه به دست می‌آید. ‫اما اکثر تولیدکنندگان مدرن ‫از رنگ مصنوعی استفاده می‌کنند ‫که از محصولات جانبی نفت ‫و مواد شیمیایی سمی ساخته شده است. بعد از رنگ‌آمیزی، پنبه و پلاستیک مخلوط شده ‫به ورقه‌های جین بافته می‌شود، ‫که سپس برش داده شده ‫و به شلوار جین دوخته می‌شود. ‫پس از مونتاژ، برخی از شلوارهای جین ‫تحت روندهای اضافی ‫سنگ‌شور می‌شوند. ‫این امر اغلب شامل اسپری‌های شیمیایی  ‫و دوره‌های متعدد اسیدشویی می‌شود، رواناب سمی می‌تواند رودخانه‌ها را ‫به رنگ آبی نیلی تبدیل کند. ‫در نهایت، زیپ‌ها، ‫دکمه‌ها و پرچ‌ها ‫ساخته شده از مس و سایر فلزات، ‫که استخراج آن‌ها منبع دیگری ‫برای تخریب محیط زیست است. ‫در مجموع، فرآیند تولید ‫برای یک جفت شلوار جین ‫بیش از ۳۳ کیلوگرم کربن منتشر می‌کند – ‫معادل رانندگی ‫بیش از ۱۱۰ کیلومتر.

‫اما انجام این فرآیند فقط به محیط زیست ‫آسیب نمی‌رساند. ‫بیشتر پنبه جهان در کشورهای در حال توسعه، ‫با شیوه‌های ضعیف کار و حمایت‌های اندک ‫از کارگران، کشت می‌شود. ‫پنبه را اغلب در اینجا کودکان ‫یا کارگران اجباری برداشت می‌کنند، و اکثر کارخانه‌های تولید جین ‫در طول تولید کارگران را ‫در معرض مواد شیمیایی سمی قرار می‌دهند. ‫یکی از تکنیک‌های خطرناک ‫سندبلاست نامیده می‌شود ‫که شامل پاشیدن ماسه ریز به شلوار جین ‫در فشارهای بالا است ‫و با موارد متعددی از بیماری ریه ‫غیرقابل درمان و اغلب کشنده مرتبط است.

مثل خیلی از محصولات تولیدی ‫در سطح جهانی، شلوار جین در کشورهای فقیر تولید ‫و در کشورهای ثروتمند خریداری می‌شود. ‫همه این شلوارها احتمالاً سالانه ‫ده‌ها یا حتی صدها بار شسته خواهند شد. ‫این فرآیند پر انرژی، پلاستیک‌های ‫بافته شده را در هر جفت تجزیه می‌کند، ‫میکروپلاستیک‌ها را در آب رها می‌کند ‫و شاید جالب‌تر از همه، ‫طول عمر شلوار جین را کوتاه می‌کند. مثل اکثر ضایعات، شلوار جین دور ریخته شده ‫به محل‌های دفن زباله ختم می‌شود، ‫جایی که تجزیه آن‌ها گاز متان آزاد می‌کند، ‫در حالی که رنگ و پلاستیک‌های آن‌ها ‫وارد خاک و آب‌های زیرزمینی می‌شود.

‫برخی شرکت‌ها روی راه‌حل این امر ‫کار می‌کنند، ‫از استفاده از پنبه ارگانیک گرفته ‫تا بازیافت و استفاده مجدد از جین. ‫شما هم می‌توانید به کاهش اثراتِ ‫زیست محیطی آن، ‫با خرید شلوار جین دست دوم و تعداد کمتری ‫از شلوارهای مورد علاقه خود، کمک کنید. تولیدکنندگان جین نیز توصیه می‌کنند بعد از هر ۱۰ بار پوشیدن، شلوار جین خود را بشویید. ‫و در صورت امکان برای کاهش مصرف انرژی ‫شلوار خود را با هوا خشک کنید.

‫مراحل تولید و مشکلات کار مانند اینها ‫فراتر از شلوار جین هستند. ‫برخی دولت‌ها سیاست‌هایی را دنبال می‌کنند ‫تا شرکت‌ها را در قبال دستمزد و رفاه کارگران مسئولیت‌پذیرتر کنند، ‫اما شیوه‌های ناپایدار ‫همچنان در صنعت مد بیداد می‌کنند. ‫بنابراین برچسب قیمت روی لباس‌های شما ‫دزدی به نظر می‌رسند. ‫در نظر گرفتن اینکه در واقع ‫از چه کسی دزدیده می‌شود، مهم است.