به مناسبت بازسازی موزه آلبرت کان و به‌روز شدن سایت آن: عکس‌های رنگی از دنیای ناپدید شده یک قرن پیش منتشر شد
تصاویر رنگی خیره‌کننده‌ای که اخیراً توسط یک موزه فرانسوی با وضوح بالا در دسترس قرار گرفته، دنیاهایی را به تصویر می‌کشد که از 100 سال فناوری و ژئوپلیتیک چهره‌شان را به کلی تغییر داده یا نابود کرده است.
این تصویر از مرد جوان صربستانی در حال قصابی گوسفندی در سال 1913 در Krusevac، در مرکز صربستان، یکی از ده‌ها هزار عکس رنگی تاریخی است که اخیراً با وضوح بالا توسط موزه آلبرت کان فرانسه در دسترس قرار گرفته است.
سه زن در اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، در سال 1913.
این موزه، در غرب پاریس، پس از سال‌ها بازسازی معماری که طی آن پورتال دیجیتالی خود را نیز تغییر داد، در آوریل بازگشایی شد.
یک تک تیرانداز سنگالی بدون سلاح در فاس، مراکش، در سال 1913.
حدود 72000 عکس با وضوح بالا از پروژه ای به نام آرشیو سیاره Archives of the Planet توسط موزه برای دانلود در دسترس قرار گرفته است.
یک پسر چوپان کاتولیک در جنوب بوسنی و هرزگوین در سال 1912.
مشاهده تصاویر قبلاً فقط با کیفیت پایین از طریق یک وب سایت دشوار امکان پذیر بود.
کلیسای شهر بوداپست در سال 1913. در پس‌زمینه طاق‌های پل الیزابت دیده می‌شود که در طول جنگ جهانی دوم ویران شد. امروزه یک پل معلق ساده در همان نقطه بر روی دانوب قرار گرفته است.
پروژه Archives of the Planet در سال 1909 توسط بانکدار فرانسوی آلبرت کان بلافاصله پس از اینکه اتوکروم ، اولین فناوری فیلم رنگی قابل دوام، به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت، راه اندازی شد.
فروشندگان بذر بر روی سنگفرش های ناهموار خیابانی در پریشتینا، در کوزوو امروزی، در سال 1913.
کان یک غول بانکداری فرانسوی بود که بسیاری از ثروت خود را به پروژه های بشردوستانه اختصاص داد.
دو رقصنده در سویل، اسپانیا، در سال 1914.
کان با پروژه عظیم عکاسی جاه‌طلبانه‌اش تلاش کرد تا جهان در حال دگرگونی را ثبت کند.
مردی صرب با پسرش در کونیچ، بوسنی و هرزگوین، در سال 1912.
در برخی موارد، عکاسان کان اولین عکس‌های رنگی از برخی کشورها بود.
مردی در سال 1913 در کنار نانوایی عمومی روستای خود در اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، ژست می گیرد.
ژان برونهز، که کارگردان کان برای این پروژه بود، آرشیو سیاره را به طور خلاصه اینگونه بیان کرد: «از ابزارهایی استفاده می‌کند که به تازگی متولد شده‌اند تا حقایق سیاره‌ای را که در شرف مرگ هستند، ضبط و حفظ کنند».
یک زن کاتولیک در سارایوو در سال 1912 خالکوبی‌های خود را به نمایش می‌گذارد. اجازه کاتولیک‌های بالکان برای خالکوبی‌های سنتی زنان عملاً تحت کمونیسم در یوگسلاوی پس از جنگ جهانی دوم پایان یافت.
این بانکدار توضیح داد که ده‌ها تن از بهترین عکاسان فرانسه توسط کان مأمور شدند تا به سراسر جهان سفر کنند تا “یک بار برای همیشه جنبه‌ها و شیوه‌های خاصی از فعالیت‌های انسانی را حفظ کنند که در طول زمان ممکن بود نابود شوند.”
در سال 1913 اسب‌ها در تپه‌های اطراف اپنیکا، در مقدونیه شمالی کنونی، چرا می‌چرخند.
سخنگوی موزه آلبرت کان می گوید که آرشیو آنلاین بازسازی شده «امکان کشف مجموعه وسیعی از آثار را می دهد.»
مردی با لباس های سنتی در کستری، یونان، در سال 1912. عکاس اشاره کرد که این مرد “حداقل 1.8 متر” قد داشت.
سخنگوی موزه اضافه کرد که “استفاده مجدد از تصاویر به دلیل در دسترس بودن آنلاین بخش بزرگی از مجموعه ها تحت مجوز Creative Commons به طور گسترده‌ای تشویق خواهد شد.”
نگهبان سفارت شوروی در آنکارا، ترکیه، در 30 دسامبر 1922، روز تأسیس اتحاد جماهیر شوروی.
تکنولوژی فیلم رنگی اتوکروم مورد استفاده عکاسان کان برای اولین بار در سال 1907 در فرانسه معرفی شد و بلافاصله باعث ایجاد حس و حال شد.
یک دباغ چرم کار خود را متوقف می کند تا در ساحل رودخانه ای در اسکوپیه، در مقدونیه شمالی کنونی، در سال 1913 تا از او عکس گرفته شود.
یکی از مفسران در سال 1908 خاطرنشان کرد که تکنیک اتوکروم «رنگ‌های طبیعت را به طرز شگفت‌آوری واقعی» بازسازی می‌کند.
خانواده ای در پاریس در سال 1914.
فیلم اتوکروم از میلیون‌ها پیکسل از دانه‌های رنگ‌شده نشاسته سیب‌زمینی که به صورت امولسیون فشرده شده بود برای ایجاد عکس‌های رنگی استفاده می‌کرد.
مردان مسلح ظاهراً در سال 1919 از یک داروخانه ارامنه در آدانا، در شرق ترکیه امروزی محافظت می‌کنند. شرح اصلی آن چنین است: «سوریه، آدانا، داروخانه ارمنی.»
تصاویر پاستلی سایه‌دار و کمی خالدار که اتوکروم تولید می کرد به عنوان “رنگ رویاها” توصیف می شد.
یک فروشنده لیموناد در بلگراد در زمستان 1913.
کپشن اصلی روی عکس بالا اشاره می‌کند که دو ظرف لیموناد با رنگ‌های آبی، قرمز و سفید پرچم صربستان رنگ‌آمیزی شده‌اند که نشان می‌دهد رنگ‌های عکس‌های اتوکروم در مقایسه با واقعیت به میزان قابل‌توجهی بی‌صدا هستند.
یک مرد ارمنی در جلفا، در آذربایجان امروزی، در سال 1927 عکس می گیرد.
استفاده از صفحات عکاسی اتوکروم آسان بود، اما خرید آنها گران بود و نمایش آنها دشوار بود.
تخت نادری ایران در سال 1927 در کاخ گلستان تهران دیده می شود. تخت جواهرکاری شده حدود 300 سال قدمت دارد و آخرین بار در زمان تاجگذاری شاه محمدرضا پهلوی در سال 1967 مورد استفاده قرار گرفت. در حال حاضر در انبار نگهداری می شود.
به گفته کاربران، نقطه ضعف اصلی فناوری اتوکروم، حساسیت کم آن به نور است که مستلزم نوردهی طولانی مدت است.
یک “زاهد سرگردان” با بدنd پوشیده از خاکستv و یک همراه در لاهور در پاکستان امروزی در سال 1914.
زمان نوردهی برای عکس‌های اتوکروم حتی در روزهای روشن به چند ثانیه طول می‌کشد، به این معنی که گرفتن صحنه‌های شلوغ خیابانی به‌اندازه کافی غیرممکن است و پرتره‌ها باید به‌طور دقیق ثبت شوند.
یک دختر بلغاری در Vladaya، بلغارستان، در سال 1918.
در مجموع، عکاسانی که کان به کشورهای مختلف فرستاده بودپ به بیش از 50 کشور جهان سفر کردند و نه تنها عکس های رنگی، بلکه حدود 100 ساعت فیلم سیاه و سفید را نیز ثبت کردند.
مهندس اچ. ساسی، که ملیتش مشخص نیست، در ورودی چادر خود در طی یک ماموریت نقشه برداری برای راه آهن افغانستان در سال 1928. تلاش های اوایل قرن بیستم برای ایجاد ارتباطات ریلی گسترده در سراسر افغانستان، عمدتاً به دلیل ناآرامی های داخلی، رها شد.
مجسمه کارگر شوروی و زن کلخوز از جنس فولاد ضد زنگ بر فراز رود سن در پاریس قرار دارد. این بنا نمایانگر غرفه اتحاد جماهیر شوروی در جریان نمایشگاه جهانی پاریس در سال 1937 بود.
کان مجبور شد پس از رکود بزرگ که بازارهای مالی جهان را با بحران مواجه کرد، پروژه عکاسی را پایان دهد.
نمای هوایی بنای یادبود کارگر و زن کلخوز را در سمت چپ، رو به روی عقاب امپراتوری در بالای غرفه آلمان نازی در سمت راست نشان می‌دهد. چهار سال پس از گرفتن این عکس در سال 1937، هیتلر عملیات بارباروسا، یعنی حمله به اتحاد جماهیر شوروی را آغاز کرد.
کان در سال 1932 ورشکست شد. او در سال 1940 بلافاصله پس از اشغال فرانسه توسط نیروهای نازی درگذشت.
عکس‌ها و فیلم‌های او و عکاسانش پشت سر گذاشتند، برخی از مهم ترین تصاویر رنگی ساخته شده نامیده می‌شوند.
همچنین در یک پزشک بخوانید:
طلوع عکاسی رنگی: مجموعه عکس‌های «آلبرت کان» از بشریت
