دریچه‌های مصنوعی قلب: انواع دریچه‌های مصنوعی
دو نوع دریچه مصنوعی قلب (prostheticheart valve) برای استفاده در موقعیتهای دهلیزی ـ بطنی و آئورت به کار میروند: دریچه‌های مکانیکی (صفحۀ چرخان «tilting disk» و دولتی «bi-Leaflet disk» و دریچه‌های بافتی حیوانی (bioprosthesis) (شکل 5ـ8). دریچه‌های مکانیکی اثرات همودینامیک مناسب داشته و دوام فوقالعادهای دارند، اما به علت خطر بالای ترومبوآمبولی، بیماران به درمان ضدانعقادی درازمدت نیاز دارند. خطر ترومبوآمبولی در دریچه‌های حیوانی کم است اما خصوصاً در بیماران جوان به اندازه دریچه‌های مکانیکی دوام ندارند. نوع دریچۀ مورد استفاده در هر شخص به چند عامل از جمله، سن بیمار، مناسب بودن جهت دریافت درازمدت درمان ضدانعقادی، و محل دریچه، بستگی دارد. در بیماران دارای دریچه‌های قلبی مصنوعی دستورالعملهای درمان ضدانعقادی توسط انجمن قلب آمریکا ACC/AHA در دسترس قرار گرفتهاندو همهی بیماران دارای دریچه‌های مکانیکی به درمان با وارفارین نیاز دارند. آسپرین (75 تا 100 میلیگرم در روز) به صورت تک دارویی و درازمدت در بیماران دارای دریچه‌های مصنوعی بیولوژیک مصنوعی مکانیکی توصیه شده است. وارفارین در طی 3 ماه اول پس از جراحی در بیمارانی که دریچه بیولوژیک جایگزین شده، توصیه میگردد. در بیمارانی که دریچه‌های مکانیکی آئورت دریافت نمودهاند، مقدار INR باید در حد 2.3 تا 3 حفظ شود.
شواهد خطر بالا (برای مثال، فیبرپلاسیون دهلیزی، نارسایی بطن چپ، ترومبوآمبولی قلبی، و حالت انعقادپذیری بالا «hypercoagulable») بایستی به این امر منجر شود که در همه بیماران دارای دریچه‌های میترال مکانیکی هدفگذاری جهت INR مابین 2.5 تا 3.5 گذاشته شود.
تعویض دریچه‌های معیوب با دریچه‌های مصنوعی، با خطرات و عوارض احتمالی تازهای همراه است. تمام دریچه‌های مصنوعی با درجاتی از تنگی همراهاند چرا که منفذ مؤثر آنها، کوچکتر از دریچه‌های اصلی طبیعی است. ترومبوز یا کلسیفیه شدن دریچه مصنوعی اغلب باعث ناکارایی و تنگی قابل ملاحظه آن میشود. نارسایی دریچه مصنوعی میتواند ناشی از نشت خون از محل بخیههای رینگ باشد. در دریچه‌های بیولوژیک (حیوانی) تخریب لتهای دریچه میتواند منجر به تنگی یا نارسایی دریچه شود. همولیز از عوارض شایع دریچه‌های مکانیکی قدیمی است (به عنوان مثال، نوع گوی و قفس یا دیسک و قفس) و چنانچه تلاطم جریان خون همراه با بدی عملکرد دریچه مصنوعی، بویژه رگورژیناسیون، موجود باشد، در مدلهای امروزیتر دریچهها نیز دیده میشود. در تمام انواع دریچهها خطر اندوکاردیت به صورت بالقوه وجود دارد. نحوه درمان پروفیلاکسی اندوکاردیت بعداً شرح داده خواهد شد (به «پروفیلاکسی آندوکاردیت» مراجعه کنید.)
با استفاده ار اکوکاردیوگرافی دوبعدی و داپلر می‌توان به خوبی عملکرد دریچه‌های قلبی را بررسی کرد. در صورت ظن به تشکیل لخته یا اندوکاردیت، بهترین روش، اکوکاردیوگرافی داخل مری است. برای بررسی حرکت لتها در دریچه‌های مکانیکی می‌توان از فلوروسکوپی استفاده کرد. توموگرافی رایانهای قب به همراه ECG (gated cardiac CT) نیز میتواند وسیله تشخیصی مفیدی باشد (شکل 6ـ8).
