جک ترامیل و نوستالژی کومودور 64

غالبا وقتی درباره اشخاص تأثیرگذاری که در ساخت و رواج کامپیوترهای شخصی نقش داشتهاند، صحبت میکنیم، یاد استیو جابز، استیو وزنیاک، بیل گیتس ،پل الن، گوردون مور و اندی گروو میافتیم، در این میان باید یادی هم از «جک ترامیل» Jack Tramiel کرد، کسی که «کومودور» را برای استفاده کاربران آماده کرد و بعدها رئیس شرکت آتاری شد.
ترامیل کسی است که نقش زیادی در پشت سر رایانههای PET، Vic-20 و کومودور 64 بازی کرد، این آخری را شاید بتوان پرفروشترین رایانه شخصی در
طول تاریخ محسوب کرد.
گرچه این موضوع قابل بحث است، ولی احترام بزرگان «سیلیکون ولی» به ترامیل، غیر قابل انکار است. ترامیل یک بازمانده آشویتس و عضو سابق ارتش آمریکا
است که تصمیم گرفت کارش منحصر به تعمیر ماشینهای تحریر نشود و به الکترونیک بپردازد.
دوشنبه شب، صدها نفر از ریشسفیدان «سیلیکون ولی» در «مانتین ویو» و در موزه تاریخ کامپیوتر، گرد هم آمدند تا بیست و پنجمین سالگرد به بازار آمدن کومودور 64 را گرامی بدارند.
سایت CNET News.com از فرصت استفاده کرد و گفتگویی با ترامیل داشت و با او در مورد مشهورترین محصولش، جایگاه کامپیوترهای شخصی در حال حاضر و در مورد حال و هوای جامعه و کاربران کومودور 64 و اپل II در میانه دهه 80 میلادی، صحبت کرد.
اما قبل از اینکه درباره این مصاحبه بنویسم، بد نیست کمی درباره سرگذشت جالب ترامیل برایتان بنویسم.
ترامیل در سال 1928 در Łódź لهستان به دنیا آمد. بعد از حمله آلمان نازی در سال 1930 او و خانوادهاش به یک گتو منتقل شدند، جایی که
او در یک کارخانه تولید پوشاک کار میکرد. بعد از برچیده شدن گتوها، او و خانوادهاش به آشویتس فرستاده شدند، در آشویتس او به وسیله دکتر منگل
Mengele معاینه شد، و تشخیص داده شد که برای کار مناسب است. او و پدرش به یک اردوگاه کار اجباری نزدیک هانوفر فرستاده شدند، ولی مادر ترامیل در
آشویتش باقی ماند. مدتی بعد مادر ترامیل به طرز مشکوکی از دنیا رفت، گرچه نازیها گفتند او به خاطر ابتلا به تیفوس مرده است ولی خود ترامیل عقیده دارد مادرش را نازیها با تزریق گازوئیل به قتل رساندهاند.
سرانجام در آوریل سال 1945، او از اردوگاه کار اجباری آزاد شد. در نوامبر سال 1947 او به آمریکا مهاجرت کرد و به ارتش پیوست، جایی که یاد گرفت چگونه ماشینهای تحریر را تعمیر کند. در سال 53 او یک راننده تاکسی شد و یک مغازه در برونکس Bronx برای تعمیر ماشینهای اداری خرید و نامش را «ماشین تحریر قابل حمل کومودور» گذاشت.
پس از آن او شروع به تجارت و وارد کردن ماشینهای تحریر کرد. به خاطر محدودیتهای وارداتی، او به این فکر افتاد که در تورنتو شرکتی برای تولید ماشینهای تحریر تأسیس کند. گرچه او علاقه داشت از یک نام نظامی مثل آدمیرال و یا ژنرال برای شرکت تازهتأسیسش استفاده کند ولی به خاطر ثبت شدن قبلی این اسامی همان نام کومودور را ترجیح داد.
در سال 62 شرکت کومودور عمومی شد ولی ترامیل تا میانه دهه 80 رئیس این شرکت باقی ماند. در طی این سالها شرکت کومودور محصولات دیگری مانند ماشین حساب هم تولید میکرد تا سرانجام نوبت به تولید رایانههای شخصی و در صدر آنها کومودور 64 رسید که در سال 1982 وارد بازار شد.
در سال 84، ترامیل از کومودور استعفا داد و یک شرکت دیگر برای تولید رایانههای شخصی تولید کرد.
در جولای 84 ، او آتاری را خرید. در سالهای پایانی دهه 80 او کار روزانه را در شرکتش متوقف کرد و شرکت را به پسرش -سام- منتقل کرد. در سال 96او، آتاری را به یک شرکت تولیدکننده دیسک، فروخت.
رایانه کومودور 64 در آگوست سال 1982 وارد بازار شد، این کامپیوتر یک کامپیوتر 8 بیتی بود که به قیمت 595 دلار فروخته میشد! این کامپیوتر 64 کیلوبایت رم داشت و از لحاظ عملکرد صوتی تصویری از نمونههای مشابه شرکت IBM، در آن زمان بهتر بود.
بین سالهای 82 تا 94، 30 میلیون دستگاه کومودور 64 فروخته شد، چنین میزان فروشی این رایانه را پرفروشترین مدل کامپیوتر شخصی در طول تاریخ کرد. در زمان اوج شهرت به گفته ترامیل، شرکت او ماهانه 400 هزار دستگاه کومودور تولید میکرد. در سالهای 83 تا 85، کومودور به تنهایی 40 درصد
بازار رایانههای شخصی را در اختیار داشت و بیشتر از پیسیهای اپل و IBM میفروخت.
تقریبا 10 هزار نرمافزار تجاری از انواع مختلف برای کومودور نوشته شد. حتی امروز هم بعضی از علاقمندان و مشتاقان کامپیوتر این رایانه را در خانه دارند، حتی برنامههای شبیهساز کومودور 64 هم نوشته شده است که به کاربران اجازه می دهد در حین کار با کامپیوترهای مدرن، یادی هم از کومودور 64 کنند.
جک ترامیل هنوز یک کومودور 64 در خانه دارد و با آن هر روز چند دقیقه بازی محبوبش یعنی Pac-Man را بازی میکند. البته کامپیوتر اصلی او در حال حاضر یک کامپیوتر Dell است.
ترامیل علت محبوبیت کومودور 64 را دارا بودن خصوصیاتی میداند که تا قبل از ان در یک کامپیوتر شخصی مجتمع نشده بودند. او ویژگیها صدا، تصویر و
رنگ را وارد کومودور کرده بود و یک صفحه کلید برای ان گذاشته بود. استفاده از کومودور آسان بود.
روابط تجاری که ترامیل با خریداران محصولات قبلیاش یعنی ماشینهای تحریر و ماشینهای اداری داشت، باعث شده بود که او بتواند خیلی آسان از
این روابط برای فروش کومودور هم استفاده کند. بنابراین او خیلی راحت از فروشگاههای خردهفروشی هم برای فروش کومودور استفاده میکردو مجبور نبود فروش را تنها منحصر به فروشگاههای لوازم الکترونیک کند.
پینوشت:
جک ترامیل بعد بازنشسته شد و با همسرش -هلن- که با او در سال 47 ازدواج کرده است در «مونته سرنو»ی کالیفرنیا زندگی میکرد.
او در 8 آوریل سال 2012 در 83 سالگی به خاطر نارسایی قلبی درگذشت. از او سه پسر و چند نوه به جا مانده است.
منبع: ویکیپدیا و CNET News
عجب نوستالژی به ما دست داد با این پست 🙂 یادش بخیر، این پست هم مرتبط هستش فکر کنم دو سال پیش نوشتمش،
رستاخیز کمودور : http://www.updateblog.net/archive/2005/12/_comodore.php
سلام
متن جالبی بود ولی کمی زیاد بود
http://bindownload.com
مرسی آقای دکتر
خیلی مطلبتون خوب بود
عجب عوالمی داشتیم با این کمودور. من اوایل دیسک درایوش رو نداشتم و با تیپ برنامه ها رو لود می کردم. یادمه گاهی برنامه های سنگین یک ربع تا بیست دقیقه طول می کشید تا لود شه بعد تازه آخرش هم گاهی Error می داد! می رفتم یک چایی می خوردم تا یک برنامه اجرا شه!
مطلب جالبی بود،
ممنون که در این وقت کمتون نوشتید 🙂
سلام
در تعداد سربازهایی که مجسمه آزادی را ساخته اند، تجدید نظر کنید. به نظر بیشتراز 800 نفر می باشند. لااقل پایین عکس چیز دیگری نوشته است.
یادش بخیر…….هنوزم کمودورو دوست دارم
با توجه به بیوگرافی که گفتید واقعا آدم را غرق در این فکر می کنه که فردی از آن بازداشتگاه خوفناک هیتلر بتونه جان سالم به در ببرد و مسیر زندگی براش انقدر عالی رقم بخوره .ممنون از مطلب خواندنی فوق آقای دکتر.
راستی آقای دکتر می توانید راجع به تشابه اسامی افراد (منظورم اسم و فامیل است) هم تحقیقی بفرمائید؟
خدا خیرتان بدهد. به نظر من امروزه داشتن یک دستگاه کمودور ۶۴ در خانه نشاندهندهی این موضوع است که صاحب آن از پیشکسوتان عرصه رایانه هست. داشتن کمودور به معنای این است که زمانیکه در هر خانهای و روی هر میزی یک کامپیوتر پیدا نمیشد و چه بسا عدهی زیادی با ترس به این دستگاه کوچک و دوستداشتنی نگاه میکردند، عدهای با عشق پشت این دستگاه مینشستند و ساعتهای زیادی را مشتاقانه صرف یادگیری برنامهنویسی مینمودند. من خودم برنامهنویسی را در ده سالگی با یک کمودور ۶۴ آغاز نمودم و دو سه سال بعد آن را با یک آمیگا ۶۰۰ محصولی دیگر از شرکت کمودور جایگزین کردم. یاد آن روزها بخیر که بچههای فامیل به منزل ما میآمدند تا بازی محبوب خود یعنی قارچخور را بازی کنیم. اگر وقتتان اجازه میدهد به نظر بد نمیرسد که کمی هم در مورد آمیگا بنویسید. آن هم کم محبوب نیست. کمودور پای عدهی زیادی را به عرصهی کامپیوتر و خصوصا برنامهنویسی باز کرد. باز هم از شما تشکر میکنم. یاد آن روزها بخیر. روح کمودور ۶۴ شاد…
یاد کومودور به خیر . چه دورانی باهاش داشتم .!!
————
http://www.SorenPhoto.com
اولین و بهترین وب سایت عکس ایرانیان
ممنون از اینکه از پیشکسواتان کامپیوتر یادی کردین به نظر من اگه Commodore یه کم بد شانس نبود یا شاید بهتر بگم اگه IBM خیلی خوش شانس نبود الان همه ما با کامپیوتر های AMIGA که نسل بعدی Vic20- Commodore 16 – Commodore 64 – Commodore 128 بود داشتیم کار میکردیم هنوزم که هنوزه من اعتقاد دارم Amiga Workbenchخیلی خیلی استیبل تر از بقیه سیستم های عامل دیگه هستش و شاید خیلی از امکاناتش هنوزم که هنوزه برای Windows یه رویا باشه ، کامپیوتری که در سال 1987 کاملا” 32 bit عمل میکرد قابلیت Multi possessorرا ذاتا” داشت و در سال 1992 از accelerator های Motorola 68060که در آن موقع یک CPU 64 bit شامل دو هسته CPU 68040بود استفاده میکرد و این سیستم عامل بدون هیچ مشکلی مثل مشکلهای رایج windows X64 or X86 با این پردازنده ها کار میکرد
تراژدی کمودور در مقابل IBM & Microsoft تراژدی قربانی شدن یک سیستم بسیار جلوتر از زمان در مقابل کسب درامد این دو غوا سیلسکون ولی بود بطوریکه بخش بازاریابی کمودور گفت AMIGA انقدر جلوتر از زمان بود که ما هیچ وقت نتوانستیم قدرتهای آن را به مردم نشان بدهیم چون مردم هیچ زمینه قبلی در مورد آن نداشتند.
از شما متشکرم