آرزوهای گیکی
وبلاگ زیر خط آی‌تی، یک بازی وبلاگی جدید را شروع کرده است با
عنوان آرزوهای گیکی. لابد می‌دانید،
گیک به چه معنی است.
آقا رضای عزیز لطف کرده و من را به این بازی معرفی کرده است.
بهتر است تا یادم نرفته و بدقول نشده‌ام، خیلی سریع به بعضی از
این دست آرزوهایم اشاره کنم. قسمت قابل توجهی از این آروزها در بلاد فرنگ اصلا آرزو
نیستند ولی خوب برای ما آرزوهای نامحتمل و بلکه غیرممکن هستند.
– دوست داشتم یک شبه‌لایف‌هکر یا Mashable
ایرانی باشم. به عبارتی وبلاگم می‌توانست آنقدر درآمدزایی کند که نویسندگان مهمانی
با جیره و مواجب مکفی هم داشته باشم و طوری میشد که وبلاگم همه خبرهای مهم آی‌تی و
پزشکی را بازتاب می‌داد.
تازه دوست داشتم وبلاگم قسمتی برای تست و ارزیابی محصولات سخت‌افزاری می‌داشت و
مثلا شرکت‌های بزرگی مثل اپل و نوکیا، پیش از عرضه عمومی محصولاتشان آنها را برای
ارزیابی و تبلیغ برایم پست می‌کردند!
– دوست داشتم، همیشه به اینترنت موبایل پرسرعت متصل باشم تا هر
وقت اراده کنم، جستجو کنم. تصور کنید آدم در بیمارستان چنین امکاناتی داشته باشد و
موبایلش خیلی راحت، اطلاعات کاملی از تاریخچه تا تشخیص و درمان بیماری‌ها و کیس‌های
نادر را در همان لحظه مرور کند. پرواضح است که به جستجوی مطالب پزشکی، اکتفا
نمی‌کردم!
– دوست داشتم، یک برنامه تلویزیونی تمام‌عیار آی‌تی را تهیه و
مجری‌گری می‌کردم. چیزی شبیه نود و یا آسمان شب، البته با کیفیت و هیجان بسیار
بیشتر. شما دوست نداشتید، وقتی تلویزیون را باز می‌کردید، آخرین اخبار گوگلی و وب
دویی را ببنید و بشنوید؟ دوست نداشتید چهره‌های سرشناس وبلاگستان را در
تلویزیون ببینید؟ دوست نداشتید این جانب مثل فردوسی‌پور یقه این و آن را می‌گرفتم
که چرا این طوری است و آن طوری نیست؟! باز هم پرواضح است که بعد از برنامه نخست …
– دوست دارم روزی را ببینم که وب 2.0 که سهل است، به همه
پدیده‌های وب 3.0 هم دسترسی داشته باشم، بتوانم جاستین تی‌وی آن زمان را تست کنم،
یک رادیوی اینترنتی 24 ساعته داشته باشم، برنامه‌های محاوره‌ای تلویزیونی را روی
تلویزیون‌های با وضوح بالای اینترنتی تماشا کنم و …
– دوست داشتم با سایر گیک‌های وبلاگستان، نخستین روزنامه کاغذی
اختصاصی برای آی‌تی و پزشکی و فرهنگ و ادب و … را دربیاوریم. روزنامه‌ای که در آن
برخلاف همه روزنامه‌هایی که داریم، این موضوعات اخبار حاشیه‌ای نباشند و در صفحات
لایی جا خوش نکرده باشند و این سیاست باشد که در حجم بسیار کم و تنها برای خالی
نبودن عریضه حجم کمی از صفحات و ستون‌ها را به خود اختصاص داده باشد. اصلا خوب است
، اسم روزنامه را هم می‌گذاشتیم، گیک نیوز! بماند که در صورت فراهم شدن همه شرایط و
تأمین بودجه کافی، باید تنها برای تصویب نام این روزنامه چند سال دوندگی و لابی
می‌کردیم!
خوب تا صحبت از آرزوهای غیرمحتمل‌تر به میان نیامده، پست را در
همینجا تمام میکنم، اصولا شب برای آرزوپروری زمان بسیار مناسب‌تری است. من
نتوانستم در لحظه نگارش این پست، خوب آرزو بپرورم! حالا از بین دوستان باید چه کسانی را دعوت کنم؟!
پژمان گوگلی،
امیر کوچه، مانی وردپرسی،
امیر
بیومدیکال انفورماتیک ، مزیدی قهرکرده، مهدی و گناهکار
خوراک‌پرست!
پی‌نوشت: آرزوهای گیکی پژمان
دستم رو گذاشتم زیر چونه خوندم ! چه باحال میشد نه ؟
تب ما هم بالارفت و احساس میکنم چقدر آرزو های این مدلی داشتم.
یک زمانی که فروختن هاست رو شروع کرده بودم بچه به ما ماست فروش وبلاگستان میگفتن تا هاست فروش
امروز حداقل 400 تا یوزر این دور ور دارم که 80 درصدش از وبلاگ درپیتم سردرآوردن
ممنون که شرکت کردی 🙂 اون وبلاگ و این روزنامه از جمله آرزو های قلبی من هم هستن البته اولویتهاشون نسبت به مواردی که گفتم قدری کمتره، واقعا اگر میشد نخبه های وبلاگستان را جمع کرد و هر هفته یک نسخه چاپی داد بیرون که بیاید روی پیش خوان کیوسک روزنامه فروشی ها چی میشد!
salam,rastesh man sar dar nayavordam.ina arezuye shomast?
dar mamaleke pishrafte be in technology residan?
خب در مورد روزنامه همت بیشتر همت می خواد حداقل نسخه ی الکترونیکی شو که می شه منتشر کرد . برنامه ی تلوزیونی هم که عین رویا می مونه
قسمت دوم آرزوی اول خیلی با حال بود.
آرزوی سوم هم خیلی هیجان انگیزه! تصور کن … دکور برنامه … قیافه دکتر! …
che jaleb!
سلام آقای مجیدی،
من بعد از مطالعه مطلب دو وبلاگ Update Blog و ِDiggly در رابطه با Geeky Wishes فکر می کنم خصوصیات شما بیشتر به خصوصیات گیک ها شبیه است.البته این را از روی شناخت دو ماهه که از شما دارم و همچنین نحوه نگارشتون بیان می کنم و به خصوص Vision شما در رابطه با کاری که انجام می دهید.
با تشکر
چه بازی باحالی.
تابحال معنی “گیک” رو نمیدونستم.
من هم دوست دارم بنویسم!
سلام
به نظر من آرزوی اولتان در ایران همیشه محال هست اما آرزوی دومتان شاید با چیزی مثل sony-UX و یک مودم وایرلس و احیانا یک بلوتوث مودم تا حد زیادی محقق شوداما من فکر میکنم آرزوی سوم و پنجمتان آرزو نیست هدف است و همت میخواهد که شما هم در این زمینه هیچ کاستی ندارید.
آرزو بر جوانان عیب نیست.امیدوارم آقای دکتر به آرزوهایتان برسید؟!!!
من مالزی زندگی می کنم،
مالزی از نظر تکنولوژی داده کشور ضعیفیه خصوصاً در مقایسه با کشورهای همجوار مثلاً چین.
امّا تو همین کشور ضعیف از نظر داده من رو موبایلم (PPC) اینترنت پرسرعت 2mbps دارم،
به راحتی فیلم می بینم،
email جواب می دم،
جستجو می کنم،
خیلی جاها که نیاز به کلمات قلمبه ثلمبه انگلیسی دارم ترجمه می کنم و به یُمن وجود گوگل عزیز هیچ وقت گُم نمی شم (Google Map) و نیاز ندارم از هیچ احد و ناسی آدرس بپرسم.
ضمنا” این جا هیچ قیلترینگی حتّی برای وب سایت های پرنوگرافی و سیاسی و … هم وجود نداره.
ایران که دیگه خبر ندارم قیلترینگ چه داره می کنه، این اواخر که ایران ترانه ما رو هم قیلتر کردن (…) :))
راستی من بابت اون سرویس اینترنت ماهی 36،000 تومان ناقابل به پول وطنی می دم.
دکترعزیز من هم آرزوهای گیکی خودم رو نوشتم . در مورد یکی از آرزوهای شما هم نظر خودم رو گفتم که دوست دارم شما هم نظرتون رو بگید . یک کانال IT بزنیم 🙂 !!
من با شبکه آی تی و لااقل یک برنامه در هفته برای گزارش های اینترنتی و تکنولوژیکی موافقم …
همه جوره هم همکاری می کنم تا به آرزوتون برسید
سلام
خوبید؟
این آرزو ها اونقدر ها هم مشکل نیست که!با کمی تلاش راحت بهشون می رسی!فقط تلاش می خواد
خیلی دوست داشتم منو هم دعوت کنید
با تشکر
بای
آرزوهای قشنگی داری
امیدوارم که فقط در حد آرزو مطرح نشن و یه روزی باشه که بتونیم از نزدیک لمسشون کنیم.
در مورد اون آرزوی آخرت ( روزنامه و روزنامه نگاری ) امیدورام بتونم کمکتون کنم کمکتون کنم .
خوشحال میشم کمکتون کنم.
اون آخری رو بدجور پایه‌ات هستم دکترجان!
یعنی میشه ؟! ….