شهر مسموم: شهر «گویییو» چین، بزرگترین مرکز بازیافت زبالههای الکترونیک جهان
شرکتهای سازنده گوشیهای موبایل هر ماه مدلهای تازهتری با ذامکانات بیشتر راهی بازار مصرف میکنند، کامپیوترها روز به روز توانمندتر میشوند طوری که سیستمی که امروز مایه تفاخر یک کاربر است، چند ماه بعد مبدل به یک چیز کاملا عادی میشود و یکی دو سال بعد کلا از رده خارج میشود، پخشکنندههای VHS کمکم از همه خانهها خارج میشوند و جای خود را به DVD پلیرها و احتمالا تا چندی بعد پخشکنندههای «بلو ری» میدهند، بازار چشم و هم چشمی هم که حسابی داغ است و در چنین شرایطی یکی از بهترین گزینهها بر خرج کردن پولی که با عرق جبین و کد یمین به دست میآید، خرید یک محصول الکترونیک جدید است!
اما در نهایت چه بر سر وسایل الکترونیک از مد افتاده میآید؟! دیر یا زود آنها آنقدر از رده خارج میشوند که دیگر مشتریای برای آنها پیدا نمیشود و بنابراین باید دور انداخته شوند و مورد بازیافت قرار بگیرند. بازیافت زبالههای الکترونیک در کجا و به دست چه کسانی صورت میگیرد؟
شهر «گویییو» Guiyu در جنوب استان «گوانگدونگ» بزرگترین مرکز بازیافت زبالههای الکترونیک جهان است. این شهر و چند شهر همسایه بیشترین حجم
بازیافت به وسیله کارگران صورت میگیرد.
بازیافت فی نفسه چیز بدی نیست مشروط به اینکه عوارض زیست محیطی و مشکلات سلامتی به همراه نداشته باشد.
در کارگاههای کوچک شهر گویییو، کارگران قطعات مونیتورها، کامپیوترها، تلفنها، پخشکنندههای DVD و ویدئو، پرینترها، شارژهای تلفن، اجاقهای مایکروویو و باتریهای خودروها را از هم جدا میکنند تا قسمتهای قابل بازیافتشان را جدا کنند.
در شهر گویییو، هر سال یک میلیون تن زباله الکترونیک بازیافت میشود، کارگران بدون عینک محافظ، ماسک و دستکش، سیمهای مسی را جدا میکنند، لحیمهای سربی را ذوب میکنند و بوردها را در اسید قرار میدهند تا فلزهای کمیابی مثل طلا و پالادیوم را جدا کنند. بعد از این عملیات جداسازی، هر چیزی که باقی میماند در فضای باز سوزانده میشود.
نتیجه چنین بازیافتهای غیراصولیای وقوع یک فاجعه زیست محیطی و مشکلات فراوان بهداشتی و سلامت برای ساکنان این شهر است. آبراههای گویییو سیاه رنگ هستند و ph آنها گاهی به 1 تا 2 میرسد، اسیدیتهای که میتواند سکههای فلزی را متلاشی کند.
با همین کارها درآمد اهالی شهر بالا رفته و آنها هماکنون به جای خانههای یک طبقهای که تا دو دهه قبل در آنها ساکن بودند، ساختمانهای سه چهار طبقهای دارند که طبقه همکف آنها را مبدل به کارگاه بازیافت کردهاند و کم کم سر و کله کارگرهای مهاجر از شهرهای دیگر هم پیدا شده است تا نوبت آنها باشد که جان خود را به خطر بیندازند.
با پژوهشی که یکی از استادان چینی روی بچههای یک تا شش ساله این شهر انجام داد معلوم شد که 82 درصد آنها سطح بالای سرب در خون دارند که میتواند روی تکامل دستگاه عصبی مرکزی و ضریب هوشی آنها اثر بگذارد
بروز بعضی از بیماریها مثل مشکلات پوستی، تهوع و استفراغ، سردرد، التهاب معده، زخم معده و دوازدهه و سرگیجه در این شهر بسیار بالاست.
چین امضا کننده معاهده Basle است که بر اساس آن ورود زبالههای الکترونیک از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه ممنوع شده است. ورود
زبالههای الکترونیک از سال 1996 ممنوع است، اما اشتهای اقتصاد و صنعت چین برای فلزات آنقدر زیاد است که در بسیاری از موارد چشمها بر روی آنچه در شهرهای کوچک انجام میشود، بسته میشود.
کشورهایی مثل آمریکا که قرارداد Basle را امضا نکردهاند، با سوء استفاده از این فرصت، از شر زبالههایشان خلاص میشوند و مجبور نیستند از
راههای قانونمند و گران استفاده کنند.
منبع: Asia News
دکترجان راه دور نرو
ما هم در کشورمان در جنوب همین تهران بزرگ و در قلعه خرابه های اطراف کهریزک خانواده های افغانی را پیدا می توانیم بکنیم که در همین خرابه ها زندگی و کار می کنندو کارشان که تاکید می کنم در همین مکان انجام می گیرد بازیافت و خرد کردن باطری های ماشین از کار افتاده است. این را من به چشم خود دیده ام و باور کنید که شرایط کاری آنها بدتر از این کسانی است که موبایل ها را اسقاط می کنند
سلام و خسته نباشید،
به موضوع خیلی مهمی حتی در مورد کشور خودمان اشاره کردید.
در جریان یکی از درس های رشته ی خودم (کامپیوتر) تحقیقی در مورد مانیتورهای CRT انجام دادم و به اطلاعات بسیار جالبی در مورد اثرات مخرب و مضر آنها بر انسان و نیز محیط زیست دست یافتم.
به عنوان مثال در شیشه ی این مانیتورها ترکیبات سرب و در محفظه ی آنها ترکیبات باریوم به کار رفته است که پس از شکستن و تماس با هوا تبدیل به اکسید باریوم می شود که سرطانزا است و از تماس با آن باید اجتناب نمود. البته این گازها به مرور زمان از سطح مانیتور در اتاق هم متصاعد می شوند که اتاق باید تهویه داشته باشد.
و اینکه این مانیتورها گاه حتی تا 10 سال پس از جدا شدن از برق ولتاژهای بسیار بالا را در خود ذخیره نگاه می دارند و تنها باید توسط کارخانه یا مرکز معتبر گشوده و بازیافت شوند. و غیره.
برای اطلاعات بیشتر (به عنوان یکی از منابع) به
http://en.wikipedia.org/wiki/Cathode_ray_tube
رجوع کنید.
اطلاعات نمی خواستم بدم، اما بهمن ماه به همراه یکی از دوستانم که می خواست مانیتور ال جی قدیمی خود را با یک نوی آن تعویض کند به دفتر مرکزی شرکت مادیران در خیابان مطهری مراجعه کردیم. در کمال تعجب فردی که مسؤول پاسخگویی بود به ما گفت که نه تنها مانیتورهای مستعمل و از رده خارج را تحویل نمی گیرند، امکانات تعویض هم ندارند. این یعنی دوست من باید مانیتور خود را سر کوچه! یا جایی شبیه به آن “دور” بیاندازد و یکی دیگر بخرد.
این تازه در مورد شرکتی است که خود سازنده است، چه رسد به وارد کننده ها مثل سامسونگ و …!
به نظر عادی می رسد اما با نظر گرفتن خطرات بسیار زیاد این زباله های الکترونیکی خصوصا برای کشور ما که محیط زیست منفعلی جز درصدی اندک ندارد و اینکه همچنان در فهرست کشورهای درحال توسعه و البته تحریم شده قرار داریم نه مستحب که واجب است فکر چند سال بعد خود و آینده مملکت باشیم. اینها شبیه به بمبی ساعتی و آرام هستند، توضیحات آقای دکتر در این مورد کافی است.
زیاد صحبت کردم اما لازم می دانستم تذکر دهم.
موفق و پیروز باشید!
یعنی واقعا روزی زمین شبیه کارهای علمی تخیلی تبدیل به زباله دونی وسایل الکترونیکی میشه !!
سلام جناب دکتر
واقعا دردآوره
واقعا این پول چه کارا که نمیکنه !!!
طوری انسان رو وسوسه می کنه که باعث میشه حتی از عزیزترین چیزی که داره ، یعنی جونش !! بگذره .