آتلانتیک مقاله جالبی دارد که در آن نموداری درج شده است که نشان می‌دهد، چگونه فناوری‌هایی از تلفن، رادیو و ماشین لباسشویی تا اینترنت و گوشی‌های موبایل و کامپیوتر در صد سال اخیر به تدریج راه خود را به خانه‌های آمریکایی‌ها باز کرده‌اند.
– در سال ۱۹۰۰، کمتر از ۱۰ درصد آمریکایی‌ها تلفن داشتند یا خانه‌شان برق داشت.
– در سال ۱۹۱۵، کمتر از ۱۰ درصد خانواده‌ها، خودرو داشتند.
– در سال ۱۹۳۰، کمتر از ۱۰ درصد خانواده‌ها یخچال یا ماشین لباسشویی داشتند.
در سال ۱۹۴۵ کمتر از ۱۰ دصد خانواده‌ها، لباس‌خشک‌کن یا کولر داشتند.
– در سال ۱۹۶۰، کمتر از ۱۰ درصد خانواده‌ها، ماشین ظرفشویی یا تلویزیون رنگی داشتند.
– در سال ۱۹۷۵، کمتر از ۱۰ درصد خانواده‌ها فر مایکروویو داشتند.
– در سال ۱۹۹۰، کمتر از ۱۰ درصد خانواده‌ها، گوشی موبایل داشتند یا به اینترنت متصل بودند.
اما حالا دست‌کم ۹۰ درصد خانواده‌ها، همه این فناوری‌ها را دارند.
مرور این نمودار از لحاظ تاریخی می‌تواند جالب باشد، در عین حال می‌تواند برای مایی که از عدم دسترسی به خیلی از فناوری‌ها رنج می‌بریم، امیدوار کننده باشد، فکر می‌کنید در زمان حیاتمان چه فناوری‌هایی را می‌توانیم تجربه کنیم که در حال حاضر دسترسی به آنها برایمان در حد رؤیاست؟
این نمودار گرچه می‌تواند ما را امیدوار کند که گذشت زمان و تمنای داشتن فناوری و سیر ناگزیر پیشرفت، سرانجام آرزوهای جوامع را برآورده می‌کند، اما همان طور که در خود مقاله به نوعی توضیح داده شده است، نمی‌تواند توجیه‌کننده شکاف بین غنی و فقیر و شکاف عظیم فناوری بین کشورها باشد.
این نمودار را در اینجا ببینید.
همه امیدواریم که ایران هم این عقب ماندگی را جبران کند .