آخرین هدیه استیو جابز
توانایی بارز استیو جابز، توانایی تخیل آینده و قدرت او در سازمان دادن زیردستانش برای تحقق این تخیل، بود. ما معمولا نبوغ او را در عرصه گجتها و رسانهها شاهد بودیم، اما در سال 2009 و 2010، جابز از تواناییها در جهت نجات دادن زندگیهای مردم استفاده کرد.
داستان از این قرار است:
در دسامبر سال 2008، جابز اعلام کرد که در همایش بعدی اپل که قرار بود در سال 2009 برگزار شود، شرکت نخواهد کرد. دو هفته مانده به سال نو، رئیس اپل مدتی از ریاست اپل کناره گرفت و دلیل آن را مشکلات هورمونی اعلام کرد.
در واقع مشکل جابز نارسایی کبد بود، بیماریای که تنها با پیوند کبد میتوانست درمان شود و در غیر این صورت بیمار، مسیری جز مرگ نداشت.
جابز در این زمان به دنبال پیوند کبد میگشت، او تنها کسی نبود که در ایالت محل اقامتش یعنی کالیفرنیا، به کبد پیوندی احتیاج مبرم داشت، 3400 نفر دیگر هم در سال 2009 در فهرست انتظار بودند، از این جمع تنها 671 نفر توانستند پیوند انجام بدهند و 400 نفر به خاطر نبود کبد پیوندی، درگذشتند.
کاری که جابز برای رسیدن به کبد کرد، کاری بود که هر آمریکایی ثروتمند دیگری در این موارد انجام میدهد، او در سراسر ایالت متحد آمریکا چرخید تا پزشکان متعددی در بیمارستانهای مختلف او را معاینه کنند، تا بتواند در فهرستهای پیوند کبد در ایالات دیگر هم قرار بگیرد، هر بار جایز مجبور بود مورد معاینه، اقدامات تشخیصی تهاجمی قرار بگیرد.
در نیمه ماه مارچ معجزهای رخ داد، یکی از بیمارستانها یعنی بیمارستان متُدیست ممفیس در تنسی اعلام کرد که کبد پیوندی برای او پیدا شده است.
در دسامبر سال 2009، بعد از پیوند، جابز خوب شده بود و او همان جابز سابق شده بود. یک بار دیگر تمرکز رسانهها روی اخبار گجتهای اپل و نه وضعیت سلامت رهبر اپل قرار گرفت.
اما در این میان چیزی جابز رو میآزرد، او از اینکه به خاطر ثروتش امکان دسترسی به پیوند را یافته است و اینکه دیگران به اندازه او خوششانس نیستند، ناراحت بود. او میدانست که در کالیفرنیا در همان سال 400 نفر که وضعیتی مشابه او را داشتند، مردهاند.
پس جابز تصمیم گرفت که کاری در این مورد انجام بدهد، او با «ماریا شریور»، همسر آرنولد شوراتزنگر -فرماندار وقت کالیفرنیا- شد، ملاقات کرد و داستان را برای او تعریف کرد، او شکایت کرد که مقامات مسئول در کالیفرنیا برای تشویف مردم به اهدای عضو کاری نمیکنند. او شریور را تشویق کرد که همسرش را تشویق به کاری عملی در این زمینه کند، پیشنهاد جابز ساده بود: قانونی تصویب شود که بر اساس آن کسانی که متقاضی دریافت گواهینامه رانندگی هستند، ملزم شوند که مشخص کنند آیا مایل به اهدای عضو هستند یا نه.
همسر آرنولد قضیه را برای او تعریف کرد و فرماندار با جابز دیدار کرد، همین ملاقات باعث شد که لایحهای که بیشتر از دو سال معلق مانده بود و قانونی نشده بود، تبدیل به یک قانون مصوب شود.
در اکتبر سال 2010 این قانون توسط آرنولد شوارتزنگر امضا شد و کالیفرنیا اولین ایالت آمریکا شد که یک بانک اطلاعات از اهداکنندههای زنده را ایجاد میکرد، بر اساس همین قانون متقاضیان گواهینامه رانندگی ملزم به مشخص کردن تمایل در مورد اهدای عضو شدند. همین کار، تعداد پیوندهای انجام شده در کالیفرنیا را دو برابر کرد.
تصویب این قانون به صورت رسمی و عمومی توسط جابز و فرماندار در بیمارتان اطفال لوسیل پاکارد اعلام شد.
در همان روز بعد از پایان مراسم، یکی از کارکنان اپل پیشنهاد کرد که مسئولان فرمانداری و کارکنان اپل در بیمارستان چرخی بزنند و از قسمتهای مختلف آن بازدید کنند. در این میان خبری از جابز نبود، در پایان تور، همه متوجه شدند که جابز به تنهایی در بخش کودکان پیوندی مانده است و در حال خوش و بش با کودکان است.
دیروز در «یک پزشک» پستی در مورد بیماری آن..جلینا جولی منتشر کردم، این هنرپیشه مشهور هالیوود بعد از عمل جراحی، ترجیح داد که برای آگاه کردن سایر زنان از سرطان «بستان»، قضیه را عمومی کند و تجربه خود را با آنها به اشتراک بگذارد.
همان گونه که مسئولان و قانونگذاران در ارتقای سلامت و بهداشت مردم نقش دارند، به گمان من بیمارانی بهبود یافته هم باید نقشی ایفا کنند، به خصوص آنهایی که مشهورتر و توانگرتر هستند.
متأسفانه در بسیاری اوقات بیماران و اعضای خانواده آنها تنها در حین بیماری، متوجه رنج و مشکلات بیماران هستند و بعد از آن همه چیز را فراموش میکنند و یادشان میرود که افراد دیگری هم در حال تجربه کردن شرایطی مثل آنها هستند.
کمک مالی تنها یکی از راههای کمک به بیمارن دیگر است، شاید اشتراک تجربه، کمک به تصویب قوانین و رسانهای کردن تنگناها و نقاط ضعف سیستم بهداشتی درمانی مهمتر از کمک مالی صرف باشد.
در یکی از پستهای بعدی یک پزشک در مورد یک بیمار مشهور دیگر خواهم نوشت که در دنیا فناوری همه او را میشناسند. منتظر باشید!
این نوشتهها را هم بخوانید
اینم یه ویدیو که هنرمندای ایرانی گلشیفته ، بهرام رادان و غیره درست کردن برای تشویق مردم برای عضو شدن توی بانک دی ان ای.
نمیدونم جدیده یا نه .من تازه دیدمش
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=618076721555687&id=395666997147412&refid=17
دوست عزیز این آگهی برای پیوند مغز استخوان هست نه اهدای عضو
فکر کنم بدونم کی رو میگید، حتما این کارو بکنید، چون ایشون یکی از اشخاصی هست که سلامتیشون برام خیلی مهمه، تشکر از مطالب همیشه خواندنی تون.
وقتی متن را خواندم بلافاصله فکر کردم اشتباهی در آن وجود دارد. بسیاری از ایالتها پیش از 2010 چنین بندی در فرم درخواست گواهینامه داشتند، پس کالیفرنیا نمی توانست اولین ایالتی باشد که این پرسش را در فرم گذاشته باشد.
در رفرنس اصلی هم چنین موضوعی وجود ندارد. لطفا بخش زیر را اصلاح کنید:
“در اکتبر سال ۲۰۱۰ این قانون توسط آرنولد شوارتزنگر امضا شد، کالیفرنیا اولین ایالت آمریکا بود که چنین قانونی رو تصویب و اجرایی میکرد. “
قانون دو بخش بوده، یک بخش ایجاد رجیستری از اهداکنندگان زنده و یک بخش مشخص کردن تمایل به اهدای عضو در هنگام گرفتن گواهینامه. ظاهرا همین بخش اول در آمریکا بی سابقه بوده. در مورد سابقه بخش دوم در آمریکا من شخصا چیزی نمیدونم. در هر حال متن رو طوری ادیت کردم که چیز نادرستی القا نکنه. ممنونم.
دزست است. سایتی که تمایل به اهدای عضو را می توان در آن به صورت آنلاین انجام داد برای اولین بار در کالیفرنیا راه اندازی شده. ممنون از این مطلب خوب شما.
توی ایران هم نمونه مشابهش همین اواخر بود که بعد از اهدای اعضای خانم بدیعی میزان عضویت در بانک اطلاعات افزایش شدیدی داشت.
بازم ممنون
از کجا میدونید افزایش داشته اونم شدید؟! مگه میدونید چند نفر قبل مرگش عضو بودن، بعد مرگش چند نفر عضو بودن؟ عدد دارید یا همینجوری کیلویی یه چیزی میگید؟
از کجا گفتی اینو !؟
روحش شاد، کار فوقالعاده ای کرد. کاش هممون یاد بگیریم.
من گواهینامه ام را جولاى ٢٠١٠ تو نیویورک تمدید کردم همون موقع یک فرمى را امضا کردم که اگه مرگ مغزى شدم میتونن از اجزا بدنم استفاده کنن واسه همین را گواهینامه ام عکس یک قلب کشیدن که مشخص باشه واسه همین فکر نکنم کالیفرنیا اولین ایالت باشه
چی میشه گفت مثل همیشه همه مطالبتون به جا و مفید هستند ممنون وخسته نباشید
کار خیلی بزرگی رو در حق خیلی ها انجام داده …
دمت گرم دکتر این پستای پزشکیت خیلی باحال هستند. یعنی هم علمی هستند هم در مورد افراد مهم جهانه. که ما رو بابیماری ها آشنا میکنه وراهنماییم میکنه
دحتر من ۲۰۰۷ گواهینامه گرفتم تو مریلند این قانون بود الان عکس قلب رو گواهینامه هست که نشوندهنده ی موافقت برای اهدای عضوه! مطلبتون عالی بود آمّا!
همین پنجشنبه روحش شاد
مطلب جالبی بود
متشکرم