کوین گیبز و پیشنهادهای گوگلی: داستان ویژگی خودتکمیلی گوگل

مدت‌های زیادی است که سایت‌هایی مثل گوگل، آمازون، یوتیوب، فیس‌بوک و توییتر، ویژگی خودتکمیلی حین جستجو دارند، یعنی شما اگر قصد جستجوی چیزی را داشته باشید، وقتی هنوز همه کلمات کلیدی مورد نظر را تایپ نکرده‌اید و یا حتی هنگامی که قسمتی از یک کلیدواژه را وارد کرده‌اید، می‌بینید که باکس کوچکی زیر کادر جستجو باز می‌شود و در آن به شما عباراتی که به احتمال زیاد قصد نوشتن آنها را دارید، پیشنهاد می‌شود.

این ویژگی خیلی سودمند است، چون باعث می‌شود خیلی وقت‌ها از مشقت تایپ عبارت کامل رهایی پیدا کنید، گاهی وقتی املای صحیح چیزی را نمی‌دانید به شما کمک می‌کند. در عین حال این ویژگی گاهی ابزاری می‌شود برای دستیابی به سلایق جستجوی جامعه کاربران گوگل.

گاهی ما حتی برای سرگرمی هم که شده، چیزهایی را تایپ می‌کنیم تا مثلا بفهمیم وقتی کاربران فارسی‌زبان می‌خواهند چیزی را تایپ کنند، چگونه تکمیلش می‌کنند. مثلا:

به این ویژگی خودتکمیلی autocomplete یا typeahead گفته می‌شود. اطلاعات نمایش‌داده شده با استفاده از پایگاه داده بزرگی از جستجوهای کاربران ایجاد می‌شود و بر حسب موقعیت یک کاربر و سوابق جستجوی قبلی او، شخصی‌سازی می‌شوند. به عبارت دیگر گوگل تصور می‌کنید که شما همرنگ جماعت هستید و احتمال زیادی دارد که چیزی را جستجو کنید که بخش اعظم جامعه هم دنبال آن هستند.

البته گوگل در این میان ترجیح می‌دهد که ویژگی خودتکمیلی را برای کلیدواژه‌های مستهجن، فعال نکند و این عبارات را نمایش ندهد.

اما این ویژگی خودتکمیلی جستجوها هم برای خود داستان و سرآغازی دارند:

نزدیک به 9 سال پیش بود که یک مهندس تازه‌کار گوگل به نام کوین گیبز به فکر ایجاد این ویژگی افتاد، در آن زمان او در نظر داشت که نام Google Complete را بر آن بگذارد، اما نظر مریسا مایر که در آن زمان در گوگل بود بر روی Google Suggest یا پیشنهادات گوگلی بود.

در دسامبر سال 2004، پیشنهاد گوگلی رسما برای کاربران فعال شد. به نظر می‌رسید که این ویژگی بیشتر به درد کاربران گیک بخورد، اما کوتاه‌زمانی بعد از فعال شدن، همه متوجه اهمیت پیشنهادات گوگلی شدند، طوری که مثلا طراحی به نام «دن سافر»، پیشنهادات گوگلی را نوعی ریزتعامل یا microinteraction می‌داند و کتابی هم در این مورد نوشته است.

بله! پیشنهادات گوگلی الان چیز بدیهی و جدانشدنی از کاربری روزانه ما هستند، در عین حال ما خیلی به ندرت متوجه حضور این ویژگی می‌شویم، طوری که فقط زمانی که می‌خواهیم چیزی را جستجو کنیم و پیشنهاد خوبی به ما نمی‌شود یا کلیدواژه‌ها خیلی پرت و نامربوط هستند، متوجه می‌شویم که چنین ویژگی هم وجود دارد.

کوین گیبز بعد از فارغ‌التحصیل از استنفورد، چند سالی در IBM بود، بعد از آن وارد گوگل شد، در اینجا او روی زیرساخت‌های سیستم‌ها که کارکرد دیتا سنترهای گوگل را بهتر می‌کرد، کار می‌کرد، اما در زمان‌های آزاد درصدی او ترجیح می‌داد، روی چیز متفاوتی که همین ویژگی خودتکمیلی یا پیشنهادات گوگلی باشد، کار کند.

کوین گیبز شرایط و امکاناتی را برای اجرایی کردن طرحش، فراهم می‌دید:

1- حجم عظیم اطلاعات در گوگل موجود بودند.

2- فناوری جاوااسکریپت و ایجکس Ajax که اجازه می‌دهد یک صفحه بدون بارگزاری مجدد، اطلاعات اضافی را تمایش بدهد.

3- دسترسی اکثر آمریکایی‌ها به اینترنت پرسرعت که گنجاندن این ویژگی جدید را منطقی و ممکن می‌کرد.

کوین گیبز البته این روزها سعی در خودنمایی ندارد و دوست ندارد که مدام یادآوری کند که او بوده است که این ویژگی را به گوگل هدیه کرده است، او یک استارت‌آپ جدید موبایل را همراه یکی از دوستانش تأسیس کرده است که نامش Quip است. به علاوه او فکر می‌کند اگر خودش به فکر این اختراع نبود، شخص دیگری پیدا می‌شد که به فکر این ایده می‌افتاد، درست مثل همه اختراعات مهم دنیا.

در بدو پیدایش پیشنهادات گوگل، گیبز دو مشکل عمده داشت:

1- باید ترکیبات پیشنهادی مستهجن را حذف می‌کرد.

2- باید ترتیبی می‌داد که پیشنهادات گوگلی به جای کمک به کاربر برای رسیدن به مقصودش، با پیشنهاد مسیرهای جستجوی متفاوت، حواس او را پرت نکنند و به نوعی رفتار کاربران را تغییر ندهند.

سرانجام با وجود همه این دشواری‌ها در دسامبر سال 2004، پیشنهادات گوگلی به صورت یک ویژگی آزمایشگاهی، افتتاح شد.

4 سال طول کشید تا پیشنهادات گوگلی از حالت آزمایشگاهی به درآیند و یک ویژگی پیش‌فرض گوگل شوند، علت بخش اعظم این تأخیر قابل ملاحظه، مشغله کاری گیبز بود. در سال 2008 پیشنهادات گوگلی، به صورت پیش‌‌فرض در دسترس همه کاربران قرار گرفتند و کوتاه‌زمانی بعد از آن، فیس‌بوک هم از این ویژگی تقلید کرد. در سال 2010 گوگل ترتیبی داد که بر اساس آن هنگامی که کاربر شروع به جستجوی چیزی می‌کند، به صورت بی‌درنگ در حین تایپ یا تغییر عبارت‌های جستجو، صفحه نتایج ظاهر شود و تغییر پیدا کند، به این ویژگی اصطلاحا Google Instant گفته می‌شود.

گیبز می‌گوید که به دو جنبه پیشنهادات گوگلی افتخار می‌کند:

1- ماهیت دموکراتیک این ویژگی، اینکه چیزی به شما پیشنهاد می‌شود که دغدغه و سؤال میلیون‌ها کاربر دیگر هم بوده است.

2- احترام به وقت کاربر.

البته مسلما پیشنهادات گوگلی از نظر مالی هم به سود گوگل بوده است، چرا که با پاسخگویی سریع‌تر موتور جستجوی گوگل، میزان استفاده از آن هم بالاتر رفت و در نتیجه آگهی‌های بیشتری هم برای کاربران نمایش داده می‌شود.

گیبز تا جولای 2012 در گوگل بود و روی زیرساخت‌های ابری گوگل کار می‌کرد، از این زمان او از گوگل جدا شد و روی استارت‌آپ Quip متمرکز شد.

منبع