بنچ‌مارک‌های تراشه A7 آی‌فون

خیلی‌ها فکر می‌کنند که نقطه قوت اپل در شرایط حاضر بیشتر کیفیت طراحی ساختار فیزیکی و غنای بازار اپلیکیشن آن است و دست‌کم از نظر اعداد خام سخت‌افزاری، اپل دیگر قدرت سابق را ندارد و این گوشی‌های اندرویدی هستند که مثلا دیگر رتنیای صفحه نمایش آی‌فون را کم‌رنگ کرده‌اند.

اما پنچ‌مارک‌های انجام شده توسط سایت gizmodo در مورد تراشه A7 آی‌فون، چیزهای جالبی را به ما نشان می‌دهند:

نخست توانایی این چیپ را با Geekbench 3.0 می‌سنجیم، با این برنامه می‌شود اندازه‌گیری‌های متنوعی مثل سرعت فشرده‌سازی JPG و خارج کردن فایل‌ها را از حالت فشرده انجام داد تا قدرت چیپ‌ها با هم مقایسه شوند.

در اینچا امتیاز پردازنده A7 بی‌نظیر است و نه دو پردازنده متفاوت سری‌های مختلف گلسی اس 4 و نه اچ تی سی وان یا نکسوس 4، حریف آی‌فون نمی‌شوند:

حالا با نرم‌افزار GFXBench، می‌آییم و از نظر گرافیکی آی‌فون را به چالش می‌کشیم، می‌بینیم که «فریم ریت»ای که این آی‌فون تحت فشار ارائه می‌دهد بسیار بالاتر از موتو ایکس، نکسوس 4 و گلکسی اس 4 است.

فریم ریت 37 آی‌فون 5S بی‌نظیر است، تفقریبا دو برابر فریم ریت آی‌فون 4!

و حقایقی در مورد هسته‌ها، فرکانس پردازش و عمر باطری

پردازنده A7 دو هسته‌ای است و معماری ARM  دارد و فرکانس پردازشی‌اش روی 1.3 گیگاهرتز تنظیم شده است و فقط یک گیگ رم دارد. اما رقبای اپل از پردازنده‌های 4 هسته‌ای اسنپ‌دارگون 600 استفاده می‌کنند و فرکانس پردازشی بعضی از آنها مانند اچ تی سی وان 1.7 گیگاهرتز است، همه آنها هم 2 گیگ رم دارند.

حالا اگر اعداد خام را با بنچ‌مارک‌های برتر آی‌فون مقایسه کنیم و اگر منتظر بمانیم تا در آینده بقیه هم بنج‌مارک‌های مستقل خود را انجام بدهند، به این نتیجه می‌رسیم که اعدادی مثل تعداد هسته و سرعت پردازش، در دنیای امروز خیلی اوقات اعدادی برای فریفتن مشتری‌ها هستند یا به صورت دقیق‌تر فقط قسمتی از حقیقت هستند و نه همه آن! البته در اینجا باید حتما به این نکته اشاره کنم که مقایسه سایت گیزمودو، تا حدی منصافنه نیست، بسیار بهتر می‌برود که مثلا ما آی‌فون را با گوشی ال جی G2 یا Xperia Z Ultra وارد مسابقه می‌کردیم تا با گوشی‌هایی که شش ماه از زمان ورودشان گذشته است، آیا وقتی چند ماه بعد گلکسی اس 5 وارد بازار شود، منصفانه است که پرفورمانس آن را با آی‌فون 5س مقایسه کنیم؟ شش ماه در دنیای فناوری، زمان کمی نیست! پس به نظر من تنها ارزش این پنج‌مارک نکاتی است که در بخش انتهایی پست به آنها اشاره می‌کنیم:

درست به همین دلیل است که افزایش هسته‌ها را نباید با سریع‌تر شدن پردازنده اشتباه گرفت و نباید خیلی کودکانه فکر کرد که پزدازنده 4 هسته‌ای، 2 برابر پردازنده 2 هسته‌ای پرفورمانس خواهد داشت.

در شرایط حاضر فناوری‌های خوبی برای برای بهره‌گیری از معماری 4 هسته‌ای به صورت بهینه در گوشی‌های هوشمند وجود ندارد، البته اگر Bay Trail اینتل را نادیده بگیریم.

توجه بیش از حد به فرکانس پردازش هم به همین صورت است، یک فرکانس پردازشی بالاتر به معنی داشتن یک تراشه کاراتر نیست، علاوه بر اینکه معماری تراشه را باید در نظر گرفت، باید توجه داشت افزودن فرکانس پردازشی مساوی است با بالا رفتن ولتاژ مصرفی و مصرف برق هم با توان دوم ولتاژ متناسب است.

پس وقتی گوشی‌ها رونمایی می‌شوند و انبوهی از اعداد و ارقام در مورد تراشه‌های آنها منتشر می‌شوند، چیز مهم این است که شرکت سازنده معماری تراشه، سرعت فرکانس پردازش و باتری گوشی را متناسب  با هم ساخته باشد.

وقتی اپل پردازنده A6 را ساخت، تولید تراشه‌های متناسب با کارهای خود را شخصا شروع شکرد. با A7 اپل به این کار ادامه داد.

اما از سوی دیگر هم اپل، هنگام رونمایی آی‌فون 5S، مانور زیادی روی 64 بیتی بودن A7 انجام داد که باید بگویم، به خودی خود تا زمانی که اپل به تولید گوشی‌ها را رم بیشتر از 4 گیگ ریو بیاورد، هیچ ارزش خاصی ندارد و عملکرد پردازنده را بیشتر نمی‌کند.

---

  این نوشته‌ها را هم بخوانید